کتاب صد سال زندگی

کتاب صد سال زندگی نوشته علی رضائیان و ویراسته احمد کنجوری، اثری در حوزه‌ی تاریخ شفاهی و خاطرات است که به روایت زندگی خانوادگی و جمعی ایل نویرعالی در منطقه‌ی دلفان لرستان می‌پردازد. این کتاب توسط با مقدمه‌ی سیاوش قلی‌پور توسط نشر قریحه منتشر شده است. صد سال زندگی باتکیه‌بر روایت‌های زیسته، تحولات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی یک قرن اخیر را از زاویه‌ی نگاه مردم عادی و عشایر بازگو می‌کند. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب صد سال زندگی

کتاب صد سال زندگی در دسته‌ی تاریخ شفاهی و خاطره‌نگاری قرار می‌گیرد و تمرکز آن بر روایت زندگی یک خانواده و ایل در منطقه‌ی دلفان طی بازه‌ای صد ساله است. این اثر از دل روایت‌های شخصی و خانوادگی، تصویری از تحولات بزرگ اجتماعی و سیاسی ایران در قرن چهاردهم هجری شمسی ارائه می‌دهد؛ از قحطی بزرگ و سیاست‌های اسکان عشایر تا اصلاحات ارضی، رشد شهرنشینی، انقلاب و جنگ ایران و عراق. علی رضائیان با جمع‌آوری داده‌های دست اول و مصاحبه با افراد مختلف، تلاش کرده است تا تاریخ را از زاویه‌ی مردم عادی و نه صرفاً روایت‌های رسمی و مرکزگرا بازگو کند. کتاب، علاوه‌بر روایت زندگی پدر و برادر نویسنده، به شرح مناسبات اجتماعی، آداب و رسوم و تغییرات سبک زندگی ایل نویرعالی می‌پردازد. این اثر در دوره‌ای نوشته شده که توجه به تاریخ شفاهی و ثبت تجربه‌های زیسته اهمیت یافته و تلاش دارد بخشی از میراث فرهنگی و اجتماعی منطقه را ثبت و منتقل کند.

خلاصه کتاب صد سال زندگی

«هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند!»

کتاب صد سال زندگی با روایت تولد دختری به نام آهو در پایان قحطی بزرگ آغاز می‌شود و از همان ابتدا، تفاوت‌های نسلی و تغییرات بنیادین سبک زندگی در منطقه‌ی دلفان را به تصویر می‌کشد. داستان زندگی خانواده‌ای عشایری و کوچ‌نشین روایت می‌شود که با سیاست‌های اسکان اجباری، ناگزیر به یک‌جانشینی و تغییر سبک زندگی می‌شوند. مرگ زودهنگام پدر خانواده، نقش پررنگ مادر و عمو در تربیت فرزند و تلاش برای بقا در شرایط سخت اجتماعی و سیاسی، از محورهای اصلی روایت است.

کتاب به شرح جزئیات زندگی روزمره، مناسبات خانوادگی، آیین‌ها و رسوم ایل نویرعالی می‌پردازد و هم‌زمان وقایع مهمی چون قحطی، جنگ جهانی، اصلاحات ارضی، انقلاب و جنگ ایران و عراق را از منظر تجربه‌های زیسته بازگو می‌کند. روایت شهادت برادر نویسنده در جنگ، پیوند عمیقی میان تاریخ خانوادگی و تاریخ ملی ایجاد می‌کند. در لایه‌های مختلف متن، دغدغه‌ی معنای زندگی، شهامت زیستن و مواجهه با مدرنیته و تغییرات اجتماعی به چشم می‌خورد. کتاب باتکیه‌بر خاطرات شفاهی و روایت‌های نسل‌های مختلف، تصویری زنده و ملموس از یک قرن زندگی در غرب ایران ارائه می‌دهد، بی‌آنکه صرفاً به روایت‌های رسمی و کلان بسنده کند.

چرا باید کتاب صد سال زندگی را خواند؟

کتاب صد سال زندگی فرصتی فراهم می‌کند تا تاریخ معاصر ایران را از زاویه‌ی نگاه مردم عادی و عشایر تجربه کنیم؛ نه صرفاً از دریچه‌ی روایت‌های رسمی. کتاب با جزئیات دقیق و روایت‌های دست اول، تحولات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی یک قرن را در بستر زندگی روزمره و خانوادگی بازتاب می‌دهد. خواننده با مطالعه‌ی این اثر، با سبک زندگی کوچ‌نشینی، مناسبات ایلی و چالش‌های اسکان اجباری و مدرنیته آشنا می‌شود و می‌تواند پیوند میان تاریخ ملی و تجربه‌های فردی را لمس کند. این کتاب همچنین به دغدغه‌های هویتی، معنای زندگی و تفاوت‌های نسلی می‌پردازد و برای علاقه‌مندان به تاریخ اجتماعی و فرهنگ بومی ایران، منبعی ارزشمند به شمار می‌آید.

خواندن کتاب صد سال زندگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به تاریخ اجتماعی، مطالعات فرهنگی، جامعه‌شناسی، مردم‌شناسی و تاریخ شفاهی ایران مناسب است؛ همچنین کسانی که دغدغه‌ی شناخت سبک زندگی عشایری، تحولات روستا و شهر، یا تجربه‌های زیسته در مناطق غربی ایران را دارند، می‌توانند از این اثر بهره ببرند. پژوهشگران حوزه‌ی تاریخ معاصر و دانشجویان علوم انسانی نیز مخاطبان بالقوه‌ی این کتاب هستند.

بخشی از کتاب صد سال زندگی

«کتاب پیش‌رو محصول تجربه زیسته صد ساله راویان قصه‌ی زندگی به معنای عام است. مجموعه روایات زندگی و تاریخ شفاهی از یک سبک زندگی که در ادوار مختلف، دستخوش تغییرات بنیادی شده و سرانجام در مواجهه با مدرنیته شکل خاصی می‌یابد و در فرم ویژه‌ای تداوم می‌پابد. مجموعه اتفاقات و حوادئی که در یک خط سیر زندگی پی‌گیری شده، در نهایت در قالب کتاب حاضر ارائه می‌شود. این کتاب یک قرن زندگی در بستر اجتماعی را با عنایت به تاریخ و جغرافیای سرزمین و موطن راویان روایت می‌کند. روایت سرزمینی تاریخی و دارای میراث گران‌بهاست که همواره مورد نظر مستشرقین، تاریخ‌نگاران، باستان‌شناسان و اخیراً جامعه‌شناسان و مردم‌شناسان بوده است. هر چند چارچوب اصلی کتاب روایت یک زندگی ساده و به عبارتی نوعی بیوگرافی است اما در صفحات نخستین به وضعیت اجتماعی و اقتصادی جامعه ایران نیم‌نگاهی انتقادی داشته که در سال‌های پایانی قرن سیزده یعنی فواصل ۱۲۹۲ تا ۱۲۹۸ با ابربحرانی بنیان‌برافکن و ویرانگر به نام (قحطی بزرگ) مواجه گشته که هولوکاست واقعی را به وجود می‌آورد و موجب مرگ نیمی از جمعیت ایران می‌شود.»