کتاب نامه های بی مقصد

کتاب نامه‌های بی مقصد نوشتۀ عظیم صادقی در انتشارات ظهور دانایی به چاپ رسیده است.

درباره کتاب نامه های بی مقصد

استفاده از قالب نامه‌نگاری در ادبیات، چه در ادبیات فارسی و در زبان‌های دیگر سابقه‌ای طولانی دارد. امروزه، این قالب به دلیل تغییر شیوه‌های داستان‌نویسی و کم‌رنگ شدن نامه‌نگاری کمتر استفاده می‌شود. در ابیات جهان، کتاب‌هایی چون ورتر جوان، بابالنگ‌دراز و... نمونه‌ای از این قالب هستند. ضمن اینکه مجموعه‌ای از نامه‌های هنرمندان و سیاستمداران با این شیوه نیز از قدیم تا الان در دسترس است. کتاب نامه‌های بی مقصد به پیروی از این تکنیک، از ۶۰ نامه تشکیل شده است. نامه‌هایی عاشقانه که هرکدام با «سلام جان دلم» آغاز می‌شوند و با «دلتنگ تو عظیم صادقی» به پایان می‌رسند. عاشقانه‌هایی از جنس فراق و دلتنگی که رنج راوی را نشان می‌دهند. عظیم صادقی با بهره گرفتن از زبان شاعرانه، تشبیه و استعاره بیش از آنکه دلدار یا دلیل جدایی و فراق را توصیف کند، شخصیت و درونیات خود را وصف می‌کند. نامه‌ها با فلاش‌بک‌هایی به گذشته سعی می‌کنند شخصیت راوی و معشوقش را برای مخاطب ترسیم کنند. اولین نامه، نامه‌ای است که نویسنده خطاب به پدرش نوشته است.

خواندن کتاب نامه های بی مقصد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

به دوستداران نثرهای ادبی و رمانتیک پینشهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب نامه های بی مقصد

«پدرم، در زندگی لحظه‌هایی هست که مصداق بارز «نقطه سر خط هستند»، لحظه‌هایی که بعد از آن همه چیز به یکباره عوش می‌شود. انگار دشت سرسبزی به فاصلۀ یک پلک زدن به کویر بدل گردد. لحظه‌های تلخی که مجبوری انتظار رسیدنشان را بکشی و انتظار به هر شکلش شکنجه‌گر است. اگر این انتظار به جبر ترس هم باشد، انگار شکنجه را پایانی نیست. در تاریخ خوانده‌ام آقا محمدخان‌قاجار زمانی که دشمنانش را دستگیر میکرد، پس از آنکه تا سرحد مرگ شکنجه‌شان می‌کرد مدتی آنها را تحت درمان و زیر نظر حاذق‌ترین پزشکان قرار می‌داد تا درمان شده و دوباره بتواند شکنجه‌شان کند، که از شکنجه نمیرند و شکنجهشان بی‌انتها باشد. انتظار توام با ترس درست همان آقا محمدخانی است که زجرت می‌دهد.»