کتاب حوالی ۱۳۴۸

کتاب حوالی ۱۳۴۸ نوشتهٔ زهرا اسماعیلی چراتی است. انتشارات متخصصان این کتاب را منتشر کرده است.

درباره کتاب حوالی ۱۳۴۸

کتاب حوالی ۱۳۴۸ به مرور خاطرات نویسنده از دوران کودکی تا جوانی، به‌ویژه در دوران جنگ ایران و عراق، می‌پردازد. این کتاب مخصوصا بر دهۀ ۶۰ شمسی و تأثیر جنگ بر زندگی روزمره، عشق‌ها، دوستی‌ها، تجربیات نویسنده تمرکز دارد. داستان با توصیف خاطرات کودکی نویسنده آغاز می‌شود، به‌ویژه لحظات قبل از آغاز جنگ ایران و عراق در شهریور ۱۳۵۹. نویسنده در کنار دوستان و خانواده، تجربه‌های کودکی ساده و بی‌دغدغه‌ای داشته است. اما با شروع جنگ، این زندگی به سرعت تغییر می‌کند. این کتاب با روایت ساده و صمیمی خود، تصویری از زندگی و احساسات یک جوان در دوران جنگ را ارائه می‌دهد و بر مفاهیمی مانند عشق، امید و ایثار تأکید دارد. همچنین به جنبه‌های اجتماعی و خانوادگی جنگ می‌پردازد؛ از جمله تغییراتی که در روابط دوستانه و خانوادگی به دلیل شرایط سخت جنگ به وجود می‌آید. او خاطراتی از لحظات زندگی در بمباران‌ها، صف‌های طولانی برای تهیهٔ مایحتاج، و حتی شادی‌های کوچکی که در آن دوران سخت وجود داشت، به تصویر می‌کشد. عشق و امید به عنوان محورهای اصلی داستان، همراه با وفاداری و صبر، روایت را پیش می‌برند و مخاطب را درگیر انتظار و تردید برای بازگشت شخصیت اول داستان می‌کند.

درباره انتشارات متخصصان

انتشارات متخصصان با توجه به تخصص چندین ساله در صنعت چاپ و نشر کتاب و داشتن شناخت کامل و جامع از بازار، اقدام به چاپ بالغ بر ۵۰۰۰۰۰ جلد کتاب در رشته‌های ادبی شامل شعر و داستان و رمان، روان‌شناسی، جامعه‌شناسی و رشته‌های مهندسی کرده است. آغاز کار انتشارات متخصصان به سال های ۸۵-۸۶ برمی‌گردد و در طول این سال‌ها به واسطهٔ تجربه و شناخت پذیرای چاپ کتاب بیش از ۲۰۰۰ نویسنده بوده است.

خواندن کتاب حوالی ۱۳۴۸ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران داستان ایرانی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب حوالی ۱۳۴۸

«هنگامی که ابتدایی را تمام کردیم و به راهنمایی رفتیم، از رنگ لباس گرفته تا قیافه و رفتارمان همه تغییر کرده بود. دیگر غیر از کتاب‌های درسی، کتاب‌های دیگر هم می‌خواندیم. مطالعات ما بسیار گسترده و متنوع شده بود، چنانچه بعضی اوقات رمان می‌خواندیم، گاه شعر و گاه نیز کتاب‌های با مضامین دیگر. با فاصله گرفتن از دوران کودکی کنجکاوتر شده بودیم. توجهمان به همه‌چیز بیشتر شده بود. حتی خوب به یاد دارم که گاهی مطالب روزنامه نیز نظرم را جلب می‌کرد».