کتاب هویت تشیع

کتاب الکترونیکی هویت تشیع نوشتۀ احمد وائلی است و انتشارات میراث شرق آن را منتشر کرده است. کتاب هویت تشیع، به بررسی تاریخ تشیع و دیگر فرقه‎‌های اسلامی پرداخته است.

درباره کتاب هویت تشیع

شیعه در لغت بر دو معنا اطلاق می‌شود، یکی توافق و هماهنگی دو یا چند نفر بر مطلبی، و دیگری، پیروی‌کردن فردی یا گروهی، از فرد یا گروهی دیگر. در زبان عربی در اصل به معنای یک، دو یا گروهی از پیروان است. در قرآن این لفظ چندین بار به این معنا به‌کاررفته است. برای نمونه در آیه ۱۵ سوره قصص دربارهٔ یکی از پیروان موسی از عنوان شیعه موسی و در جای دیگر از ابراهیم به‌عنوان شیعه نوح یاد می‌کند.

در تاریخ اسلام لفظ شیعه، به معنای اصلی و لغوی‌اش برای پیروان افراد مختلفی به کار می‌رفت. برای مثال، گاهی از شیعه علی بن ابی‌طالب و گاهی از شیعه معاویه بن ابی‌سفیان نام‌برده‌شده. اما این لفظ به‌تدریج معنای اصطلاحی پیدا کرد و تنها بر پیروان علی ابن ابی‌طالب که به امامت او معتقدند اطلاق می‌شود. کتاب هویت تشیع، به بررسی مفهوم تشیع به‌وسیله روایات و اسناد تاریخی پرداخته است.

خواندن کتای هویت تشیع را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب برای علاقه‌مندان به مباحث دینی و مذهبی مناسب است.

بخشی از کتاب هویت تشیع

«در اصــطلاح، اعتقــاد بــه آراء و عقایــد مخصوصــی را تشــیع مــی‌گوینــد. پژوهشگران در تعداد و ماهیت این آراء و عقاید اختلاف نظر دارند که بـه تفصـیل خواهد آمد. پس معنای اصطلاحی تشیع اعم از معنای لغوی آن است و میان آنهـا از نسبتهای چهارگانه، عموم و خصوص مطلق حاکم است. تشیع را دارای عقایـد و تفکـرات مخصوصـی دانسـته‌انـد کـه دانشـمندان و محققان در مورد چگونگی تعریف آن اختلاف نظر دارند. اکنون به برخـی از ایـن تعریفها می‌پردازیم:

۱. شهید ثانی در کتاب «شرح اللمعه» می‌نویسد:

شیعه کسانی هستند که علی(ع) را مشایعت کردند. یعنی از ایشان پیروی نموده و از جهت امامت، بر دیگران مقدم شمرده‌اند، گرچه به امامت دیگر امامان معتقد نباشند. پس شیعه شامل؛ امامیه، جارودیه ـ از فرقه های زیدیه ـ ، اسماعیلیه ـ به استثنای ملحدان از آنها ـ واقفیه و فطحیه می‌شود.

۲. شیخ مفید، همانطور که مؤلف کتـاب «الموسـوعه‘» از ایشـان نقـل کـرده است، می‌گوید:

شیعه کسانی هسـتند کـه از علـی(ع) پیـروی نمـوده و او را بـر دیگـر صـحابه پیامبر|مقدم شمرده‌اند. و آن حضرت را به جهـت وصـیت پیـامبر |یـا ارادة الهی ـ با نص صریح همان طور که امامیه معتقد است یا با توصـیف همـان طور که جارودیه قائلند ـ امام می‌دانند...»