کتاب شغالی در خم رنگ

کتاب «شغالی در خم رنگ» نوشتۀ علی خاکزادی است و انتشارات آثار سبز آن را منتشر کرده است. کتاب شغالی در خم رنگ برگرفته از دفتر سوم مثنوی معنوی مولانا است. این کتاب برای کودکان بازآفرینی شده است. 

درباره کتاب شغالی در خم رنگ

کتاب شغالی در خم رنگ دربارۀ شغالی مغرور است که با دیدن یک طاووس رنگارنگ و زیبا که مورد ستایش همه قرار می‌گیرد به این فکر می‌افتد که طاووس بودن کاری ندارد؛ بنابراین تصمیم می‌گیرد که به جایی برود که رنگرز جوانی نخ‌ها و پارچه‌ها را رنگ می‌کرد. او می‌خواهد با رنگ‌کردن خودش تبدیل به یک طاووس شود.

شغالی در خم رنگ از دفتر سوم مثنوی معنوی انتخاب شده است. این داستان به افرادی اشاره می‌کند مغرور هستند و همواره تصور می‌کنند که بر دیگران برتری دارند. مولانا در دیوانش بارها از این افراد با عنوان شغال طاووس نما یاد کرده است. این داستان که از حکایت مثنوی مولوی برای کودکان بازنویسی شده است، با زبانی ساده، روان و کودکانه به آن‌ها درس زندگی می‌دهد. کودکان با خواندن این داستان به این نکته پی می‌برند که همیشه باید خود واقعی‌شان باشند و ظاهرسازی و ادعای واهی زندگی را به بیراهه می‌کشاند. برخی از افراد می‌خواهند توجه مردم را به ‌ظاهر خود جلب کرده و بگویند زندگی خوب و خوشی دارند؛ اما در باطن چنین نیست و روزی رسوا می‌شوند.

هر صفحه از کتاب شغالی در خم رنگ ۲ قسمت دارد؛ تصاویر کمیک برای کودکان و نوجوانان در قسمت بالای صفحه و مطالبی که برای بزرگ‌سالان و والدین نوشته شده در پایین صفحه قرار دارد. قسمت بالا جملات کوتاهی دارد و برای کودکانی که خواندن را به تازگی یاد گرفته‌اند مناسب است. بزرگ‌ترها هم می توانند با خواندن بخش های مربوط به خودشان به کودکان در فهم بهتر داستان‌ها کمک کنند. آن ها همچنین می توانند ابیات مربوط به داستان را برای کودکان با صدای بلند بخوانند تا کودکان با این گنجینه‌های ادب فارسی از کودکی آشنا شوند.

خواندن کتاب شغالی در خم رنگ را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به کودکان، علاقه‌مندان به ادبیات کودک و همچنین دوستداران مثنوی معنوی پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب شغالی در خم رنگ

«روزگاری شغالی مغرور درحالی‌که از راهی می‌گذشت،‌ ناگهان چشمش به یک طاووس افتاد.

خدای من! چرا این طاووس این‌قدر رنگارنگ و قشنگه ولی من فقط یک رنگ دارم؟!

حیوانات زیادی در اطراف طاووس جمع شده بودند و زیبایی او را می‌ستودند. به‌به چه پرهای زیبایی! چه رنگ‌های قشنگی! واقعاً تو خیلی قشنگی!»