کتاب فرهنگ رشد فرهنگی

کتاب فرهنگ رشد فرهنگی نوشتهٔ امیررضا پوررضایی است. نشر قطره این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر جزو مجموعهٔ «علوم اجتماعی» این نشر است.

درباره کتاب فرهنگ رشد فرهنگی

امیررضا پوررضایی در کتاب فرهنگ رشد فرهنگی به بررسی مفهوم فرهنگ و رشد فرهنگی و ضرورت آن برای ارتقای زندگی انسان می‌پردازد. این کتاب نخستین‌بار در سال ۱۳۹۵ منتشر شده است. نویسنده در این کتاب برای تعریف مفهوم فرهنگ رشد فرهنگی، بیان می‌کند که فرهنگ رشد فرهنگی به‌معنای توانایی و تمایل به تغییر عادت‌ها در زمانی است که این عادت‌ها دیگر کارآمد نیستند و مانع پیشرفت و ارتقای زندگی می‌شوند؛ همچنین امیررضا پوررضایی به بررسی عوامل مؤثر بر رشد فرهنگی می‌پردازد و عواملی همچون آموزش، آگاهی و اراده را در این راه تأثیرگذار می‌داند. او معتقد است آموزش به افراد کمک می‌کند تا با دیدگاهی روشن‌تر به مسائل نگاه کنند و در صورت نیاز، عادت‌های خود را تغییر دهند. او آگاهی را از ضرورت‌های رشد فرهنگی می‌داند و مزیت آن را در افزایش انگیزه افراد را برای تغییر عادت‌های خود می‌بیند. او برای توضیح ضرورت اراده به این نکته اشاره می‌کند که افراد برای تغییر عادت‌های خود نیازی اساسی به اراده دارند.

امیررضا پوررضایی در این کتاب دیدگاهی نو به مفهوم فرهنگ ارائه می‌کند، بر ضرورت رشد فرهنگی برای ارتقای زندگی تأکید می‌کند و با زبانی ساده و قابل فهم راهکارهایی عملی برای رشد فرهنگی را نام می‌برد و شرح می‌دهد. او معتقد است قطار زندگی بشر در ابعاد مختلف در حال حرکت است و هیچ دلیلی ندارد که این قطار، فرهنگ را با خود ببرد. اگر در جامعه رشد فرهنگی متناسب اتفاق نیفتد، نه‌تنها جامعه نخواهد توانست از ظرفیت‌های خود استفاده کند و به جایگاهی که می‌تواند در آن قرار داشته باشد برسد، بلکه حجم عظیمی از نیروهای اجتماعی دچار مشکل می‌شوند. او تأکید می‌کند که نباید رشد فرهنگی را یک مفهوم تجملی بدانیم. رشد فرهنگی برای تمام جوامع یک نیاز ضروری است. رشد جامعه در ابعاد اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و حتی علمی، اگر با رشد فرهنگی متناسب همراه نباشد یا اتفاق نمی‌افتد یا بهتر است که اتفاق نیفتد. با اطمینان می‌توان گفت آنچه رشد اصیل اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و علمی خوانده می‌شود، رشد فرهنگی در زمینه‌هایی است که در این موارد کاربرد دارای اهمیت است.

خواندن کتاب فرهنگ رشد فرهنگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران مسائل فرهنگی و دانشجویان علوم اجتماعی پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب فرهنگ رشد فرهنگی

«عمده‌ترین موفقیت نظام‌های آموزشی، تربیت معلم و استاد است که همین‌جا به سهم خودم دست همهٔ معلمان و استادان زحمت‌کش و دلسوز را که همهٔ ما دانسته‌های خود را مدیون آن‌ها هستیم می‌بوسم و شکی نیست که حساب آنان از نظام آموزشیِ بی‌بهره‌ای که توان آنان را نیز می‌بلعد جداست. این مختص ما نیست. در جهان نمونه‌های بسیاری وجود دارد از بزرگان و نام‌آورانی که از مدرسه و دانشگاه اخراج شده‌اند و یا تعداد زیادی که خود، مدرسه و دانشگاه را نیمه‌تمام رها کرده‌اند و امروز جایگاه بسیار بالا و سهم ارزنده‌ای در رشد علمی، هنری و فناوری جهان دارند. به نظر می‌رسد خوب باشد یکی از دانشجویان دکترا در رشته‌های مرتبط این موضوع را نیز به‌عنوان پایان‌نامه مورد مطالعه قرار دهد. به‌ویژه با توجه به این نکته که اسامی جالبی مثل «بیل گیتس» و شریکش «پائول آلن»، «استیو جابز»، «مارک زاکربرگ» بنیان‌گذار فیس‌بوک، «مایکل دل» بنیان‌گذار شرکت دل، هنری فورد (بنیان‌گذار و صاحب کمپانی اتومبیل‌سازی فورد).، برادران رایت (که مخترع هواپیما بودند و در دوران دبیرستان ترک تحصیل کردند).، چارلی چاپلین (کمدین و فیلم‌ساز نامدار، ترک تحصیل در مقطع ابتدایی).، آگاتا کریستی (نویسندهٔ انگلیسی کتاب‌های پلیسی که تحصیلات رسمی نداشت)، چارلز دیکنز (نویسندهٔ مشهور انگلیسی ترک تحصیل در مقطع ابتدایی)، ماکسیم گورگی (نویسندهٔ مشهور روسی ترک تحصیل در مقطع ابتدایی)، جین آستین (نویسندهٔ مشهور انگلیسی ترک تحصیل در ابتدایی)، هرمان ملویل (نویسندهٔ آمریکایی کتاب موبی دیک)، هانس کریستین آندرسن (نویسندهٔ کتاب جوجه اردک زشت ترک تحصیل در چهارده سالگی برای کار کردن درنهایت از دانشگاه کپنهاک فارغ‌التحصیل شد).، جرج برناردشاو (نویسندهٔ انگلیسی متولد ایرلند و برندهٔ جایزهٔ نوبل)، توماس ادیسون (مخترع معروف ترک تحصیل در مقطع ابتدایی)، جرج ایستمن (بنیان‌گذار و صاحب کمپانی کداک فیلم رنگی عکاُسی)، مایکل فاراده (فیزیکدان) و شیمیدانی انگلیسی، فلورانس نایتنگل (پرستار مشهور و بنیان‌گذار خدمات پرستاری جنگ (صلیب سرخ) تحصیلات رسمی نداشت)، والت دیسنی (فیلم‌ساز و برنده جایزه اسکار. بنیان‌گذار و صاحب کمپانی والت دیسنی)، سر والتر نش (نخست‌وزیر زلاند نو از سال ۱۹۵۷ تا ۱۹۶۰)، جان میجر (نخست‌وزیر بریتانیا از سال ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۷)، ویلیام شکسپیر (نویسندهٔ نامدار انگلیسی) و... . که البته این فهرست بسیار بلند است و همهٔ آن از حوصلهٔ این کتاب بیرون است.»