کتاب راهنمای دیوانه نشدن از دست مامان و بابا!

کتاب راهنمای دیوانه نشدن از دست مامان و بابا! نوشتۀ دین برنت و ترجمۀ مریم رئیسی است و انتشارات پرتقال آن را منتشر کرده است. دکتر دین برنت که یک متخصص اعصاب است این کتاب را به زبانی طنز برای بچه‌ها نوشته و در آن به دلایل درگیری والدین و نوجوانان می‌پردازد. 

درباره کتاب راهنمای دیوانه نشدن از دست مامان و بابا!

آیا بیشتر از قبل با والدین خود دعوا می‌کنید و با آن‌ها سر چیزهای مختلف بحث می‌کنید؟ آیا اکثر اوقات احساس خشم می‌کنید و فکر می‌کنید که این وسط یک چیزی درست نیست؟ آیا دوست دارید که این اوضاع را درست کنید؟ خب بهتر است بدانید که پشت تمامی این‌ها دلایلی علمی وجود دارد و شما می‌توانید دوباره آرامش قبلی‌ای که داشتید را به دست بیاورید.

کتاب‌های زیادی برای والدین نوشته شده که بدانند چطور باید با بچه‌های خود رفتار کنند، حالا دکتر دین برنت که خودش یک عصب‌شناس است، روش متفاوتی در پیش گرفته و این کتاب را مناسب بچه‌ها نوشته تا آن‌ها به دلایل اصلی درگیری‌هایی که با والدین خود دارند، پی ببرند. این کتاب با توضیحاتی ساده که مناسب کودکان نوشته شده، به توصیف تغییراتی می‌پردازد که در سنین نوجوانانی در ذهن افراد رخ می‌دهد و باعث می‌شود که رفتار آن‌ها نسبت به والدینشان تغییر کند. دکتر دین برنت نگاه دقیقی به ذهن نوجوانان و تغییراتی که در آن اتفاق می‌افتد می‌اندازد و به زبانی بامزه آن را برای بچه‌ها شرح می‌دهد و همچنین به آن‌ها یاد می‌دهد که چگونه احساسات و رفتارهای خود را در این دوره کنترل کنند. 

خواندن کتاب راهنمای دیوانه نشدن از دست مامان و بابا! را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به تمامی نوجوانان پیشنهاد می‌کنیم. 

بخشی از کتاب راهنمای دیوانه نشدن از دست مامان و بابا!

«کافی است جورابت سرجایش نباشد یا ته بشقابت یا لیوانت، خوراکی یا نوشیدنی بماند تا به‌خاطرش حسابی سرت داد و فریاد کنند. چرا؟ تمام این‌ها موضوعاتی هستند که ظرف چند ثانیه برطرف می‌شوند. هیچ‌کدامشان هم مهم به نظر نمی‌رسند. تو که از قصد نمی‌خواهی ناراحتشان کنی. البته اگر این حرف‌ها را تحویل والدینت بدهی، عصبانی‌تر هم می‌شوند و بیشتر دادوقال می‌کنند. خب واضح است که این اوضاع اصلا منصفانه نیست. پس تو هم از دست آن‌ها عصبانی می‌شوی که همیشه در حال گیر دادن و ایراد گرفتن هستند. از لحنشان موقع حرف زدن با خودت حرصت می‌گیرد، چون حس می‌کنی بدترین آدم دنیا هستی، درحالی که می‌دانی بچه‌های دیگر خیلی هم از تو بدتر هستند. آن‌وقت به تو می‌گویند بیخود شلوغش می‌کنی و ناسپاس و تنبل هستی و خلاصه تمام این‌ها روی هم جمع می‌شود و جمع می‌شود.»