کتاب در هوای سکوت

کتاب در هوای سکوت مجموعه اشعار پروین رضایی است که نشر بید آن را به چاپ رسانده است.

درباره کتاب در هوای سکوت

بیشتر اشعار این کتاب حال و هوای عاشقانه دارند. زبان ساده نویسنده، تاثیرگذاری این اثر را بیشتر کرده است.

شعر یکی از راه‌های انتقال احساسات است. شاعر برای بیان حقیقت احساسات و عواطفش به زبانی نیاز دارد که او را از سردی مکالمه روزمره دور کند و بتواند با آن خیالش را معنا کند و شعر همین زبان است. با شعر از زندگی ماشینی و شلوغ روزمره فاصله می‌گیرید و گمشده وجودتان را پیدا می‌کنید. این احساس گمشده عشق، دلتنگی، دوری و تنهایی و چیزهای دیگری است که قرن‌ها شاعران در شعرشان بازگو کرده‌اند.

شعر معاصر در بند وزن و قافیه نیست و زبان انسان معاصر است. انسان معاصری که احساساتش را فراموش کرده‌ است و به زمانی برای استراحت روحش نیاز دارد. شاعر در این کتاب با احساسات خالصش شما را از زندگی روزمره دور می‌کند و کمک می‌کند خودتان را بهتر بشناسید. این کتاب زبانی روان و ساده دارد و آیینه‌ای از طبیعتی است که شاید بشر امروز فرصت نداشته باشد با آن خلوت کند. نویسنده به زبان فارسی مسلط است و از این توانایی برای درک حس مشترک انسانی استفاده کرده است. 

خواندن کتاب در هوای سکوت را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

اگر علاقه‌مند به دنیای شعر و از طرف‌داران اشعار شاعران معاصر هستید، کتاب در هوای سکوت یک انتخاب خوب برای شما است و خواندن کتاب در هوای سکوت را به شما پیشنهاد می‌کنیم. با خواندن این کتاب لذتی ویژه از دنیای شعر می برید.

بخشی از کتاب در هوای سکوت

«کوچه

تو آمدی

آسمان قهقهه شادی زد

کوچه با من خندید

طرح شادی می ریخت در قدم هایم

تو آمدی

با تو طومار پیچیده احساس

با تو سبدی از ترانه های شور واژه زیبای بهار طرح لب‌هایم

من

شرمنده از آن همه مهر

پوسته یخیم ذوب می شد

از آتش لطف

پیچک نامرعی عشق

می‌پیچید گرد رگهایم

***

لحظه حضور

می‌توان از روی لحظه ها پرید

روی لحظه‌های بی خط، خط کشید

می‌توان افسانه‌ای را گفت و خواند

می‌توان در این شب پنهان نماند

می‌توان خندید از ژرف وجود

می‌توان با دردها بیگانه بود

می‌توان بندها را از هم گسست

می‌توان از هر چه باید جست و رست

***

و ناگهان اذان

شب که می‌آید

جهان برایم ترانه تو را می‌خواند

و آغوشم به صندوقچه

غزل و قافیه می‌ماند

و

ناگهان اذان

از گریبان روشن تو مواج می‌شود

باید

برخیزم

ساده‌ای به وضوی تو

در

محراب نگاهت»