کتاب الا در کلاس دوم

کتاب «الا در کلاس دوم» نوشتهٔ تیمو پارولا با ترجمهٔ لیلا قنبریان و تصویرگری زابینه ویل‌هارم اثری داستانی برای کودکان و نوجوانان است که نشر شهر قلم آن را منتشر کرده است. این کتاب با نگاهی طنزآمیز و کودکانه، ماجراهای «الا» و دوستانش را در سال دوم مدرسه روایت می‌کند و به دغدغه‌ها، دوستی‌ها و چالش‌های روزمرهٔ دانش‌آموزان می‌پردازد. نسخه‌ی الکترونیکی این اثر را می‌توانید از طاقچه خرید و دانلود کنید.

درباره کتاب الا در کلاس دوم

«الا در کلاس دوم» از آثار داستانی کودک و نوجوان است که با زبانی سرشار از شوخ‌طبعی و نگاه کودکانه، زندگی دانش‌آموزان یک کلاس دوم ابتدایی را به تصویر می‌کشد. تیمو پارولا، نویسندهٔ کتاب، با خلق شخصیت‌هایی مانند «الا»، «پکا»، «تیمو»، «میکا» و دیگر همکلاسی‌ها، فضایی پر از اتفاقات بامزه و گاه عجیب را در مدرسه‌ای کوچک به نمایش گذاشته است. ساختار کتاب به صورت روایتی پیوسته و ماجراجویانه است و هر فصل، ماجرایی تازه از زندگی مدرسه‌ای را روایت می‌کند. تصویرگری زابینه ویل‌هارم نیز به جذابیت و فضای کودکانهٔ کتاب افزوده است. این اثر در قالب داستان بلند نوشته شده و با تمرکز بر روابط میان دانش‌آموزان، معلم و مدیر مدرسه، به موضوعاتی مانند دوستی، رقابت، خانواده و رشد شخصیتی کودکان می‌پردازد. «الا در کلاس دوم» با بهره‌گیری از طنز و تخیل، تجربه‌های روزمرهٔ کودکان را به گونه‌ای روایت می‌کند که هم برای مخاطب کودک و هم برای بزرگ‌ترها قابل لمس و سرگرم‌کننده باشد.

خلاصه کتاب الا در کلاس دوم

هشدار: این پاراگراف بخش‌هایی از داستان را فاش می‌کند! داستان با بازگشت «الا» و دوستانش به مدرسه و آغاز سال دوم تحصیلی شروع می‌شود. هر یک از بچه‌ها در تعطیلات تابستان ماجرایی داشته‌اند و حالا با خاطرات و آرزوهای تازه به کلاس برگشته‌اند. معلم کلاس، شخصیتی مهربان اما کمی حواس‌پرت است که با نوار چرمی و مرواریدهای رنگی‌اش، نقش مهمی در فضای کلاس دارد. ماجراها با شوخی‌ها و سوالات عجیب «پکا» آغاز می‌شود و به تدریج به چالش‌هایی مانند انتخاب نمایندگان مدرسه برای المپیاد دانش‌آموزی، تمرین‌های ورزشی، آشپزی و شعرخوانی می‌رسد. در این میان، موضوع خانوادهٔ «پکا» و دغدغه‌های او برای تعمیر قاب عکس خانوادگی، به داستان عمق بیشتری می‌بخشد. ورود دانش‌آموز جدیدی به نام «رمبو» که رفتارهای خشن و عجیبی دارد، فضای کلاس را تغییر می‌دهد و بچه‌ها را وارد ماجراهای تازه‌ای می‌کند. رقابت‌ها، دوستی‌ها، سوءتفاهم‌ها و تلاش برای حل مشکلات، بخش مهمی از روایت را تشکیل می‌دهد. در نهایت، داستان با تأکید بر ارزش دوستی، همکاری و پذیرش تفاوت‌ها، تجربه‌ای آموزنده و سرگرم‌کننده از زندگی مدرسه‌ای را ارائه می‌دهد، بی‌آن‌که پایان ماجراها را به طور کامل افشا کند.

چرا باید کتاب الا در کلاس دوم را بخوانیم؟

این کتاب با روایت ماجراهای مدرسه‌ای از زاویهٔ دید کودکان، به دغدغه‌ها و احساسات آن‌ها نزدیک می‌شود و با طنز و تخیل، تجربه‌های روزمره را به داستان‌هایی جذاب تبدیل می‌کند. پرداختن به موضوعاتی مانند دوستی، رقابت، خانواده و پذیرش تفاوت‌ها، باعث می‌شود خواننده با شخصیت‌ها همذات‌پنداری کند و از خلال ماجراها، نکات مهمی دربارهٔ روابط انسانی و رشد فردی بیاموزد. تصویرگری‌های کتاب نیز به فضای شاد و کودکانهٔ داستان جان می‌بخشد و خواندن آن را لذت‌بخش‌تر می‌کند.

خواندن این کتاب را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

مطالعهٔ این کتاب برای کودکان دبستانی، به‌ویژه دانش‌آموزان پایهٔ دوم تا چهارم، مناسب است. همچنین والدین و مربیانی که به دنبال شناخت بهتر دنیای کودکان و دغدغه‌های مدرسه‌ای آن‌ها هستند، می‌توانند از این اثر بهره ببرند. «الا در کلاس دوم» برای کودکانی که با چالش‌های دوستی، رقابت یا تغییرات خانوادگی روبه‌رو هستند، انتخابی آموزنده و سرگرم‌کننده است.

بخشی از کتاب الا در کلاس دوم

«اسم من الا است. مثل تمام دوستانم به کلاس دوم می‌روم. معلم‌مان و پکا که همیشه سال‌های عجیب و غریب می‌پرسد هم هنوز این جا هستند. درست در همان روز اول مدرسه پکا از معلم‌مان پرسید: «این جا دانشگاه نیست؟» اما آقا معلم جوابی نداد. پکا بلافاصله افزود: «اگر قرار نباشد آدم به دانشگاه برود پس برای چه یک سال تمام مدرسه می‌رود؟» اما آقا معلم همچنان جواب نمی‌داد. فقط با خونسردی مشغول شمردن مرواریدهای رنگی نوار چرمی کوچکی بود که پیش از تعطیلات آن را ندیده بودیم. بعدا باخبر شدیم که آن را پزشک مدرسه برایش تجویز کرده است. پکا پرسید: «دست کم برای رفتن به کلاس دوم پولی به ما می‌دهند؟» همه از شروع دوباره‌ی مدرسه و در کنار هم بودن خوشحال بودیم. همگی حوادث هیجان‌انگیزی را تجربه کرده بودیم. معلم‌مان هم در تابستان آرامش درونی‌اش را به دست آورده بود. به هر حال تا موقع ناهار که رشته مرواریدش در سالن غذاخوری پاره شد. این طور فکر می‌کردیم.»