کتاب تونل

کتاب تونل نوشتهٔ ارنستو ساباتو و ترجمهٔ مصطفی مفیدی است. انتشارات نیلوفر این کتاب را روانهٔ بازار کرده است. این اثر حاوی رمانی روان‌شناسانه دربارهٔ یک نقاش با ویژگی‌هایی آزاردهنده برای خودش است.

درباره کتاب تونل

کتاب تونل اولین رمان ارنستو ساباتو و قصهٔ شخصیتی به نام «کاستل» است؛ نقاشی شناخته‌شده و خودپسند که از دیده‌نشدن آثارش ناراحت است. نویسنده این مسئله را بی‌پرده و شفاف روایت می‌کند. او می‌گوید که شهرت، فروتنی را ساده می‌کند. خود را فروتن جلوه‌دادن ساده است و به‌راحتی می‌توان خودپسندی را درون افراد شناخت. کاستل پس از آشناشدن با «ماریا» که به بخشی از نقاشی‌اش خیره شده بود، دریافت که او یگانه‌فردی است که دیدگاه و سبک هنری‌اش را درک می‌کند، اما به‌قتل‌رسیدن دختر او را به سلول انفرادی کشاند. کاستل پس از این واقعه، به‌‌نحوی احساس می‌کند که دارد تاوانی را می‌پردازد؛ تاوان قانع‌نبودن به آن بخش از ماریا که او را (موقتاً) از تنهایی نجات می‌داد. فوران غرور، شور و شوق افزون‌شونده به اینکه او فقط مال کاستل باشد، باید به او هشدار می‌داد که راه خطایی در پیش گرفته است؛ راهی که سمت و مسیر آن را خودپسندی و نخوت تعیین می‌کرد.

ارنستو ساباتو با بیان دقیق افکار و دیدگاه روان‌شناختی شخصیت اصلی‌اش، اثری جذاب به دست داده است. «آلبر کامو» درباره‌ٔ تونل گفته است: «تلخی و تندی، شور و حرارت آن را می‌ستایم».

خواندن کتاب تونل را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران ادبیات داستانی معاصر و قالب رمان پیشنهاد می‌کنیم.

درباره ارنستو ساباتو

ارنستو ساباتو نویسنده‌ای آرژانتینی و یکی از بزرگ‌ترین شخصیت‌های ادبی آمریکای لاتین است. او ته‌تغاری یک خانواده‌ٔ ۱۰نفره‌ٔ ایتالیایی بود که طراحی و نقاشی را عاشقانه دوست داشت. آشنایی با ریاضیات و جذابیت نظم بی‌نظیرش او را دامن‌گیر کرد. پس از فارغ‌التحصیل‌شدن از دانشگاه بوینس‌آیرس و دریافت مدرک دکتری از علمْ کناره گرفت و به‌سراغ عشق قدیمی‌اش ادبیات رفت. ساباتو در حین کارکردن در آزمایشگاهی خصوصی در پاریس، رمان «در خفا، به‌خاطر احساسات منفی از دانشمندان» را نوشت که هیچ‌گاه آن را منتشر نکرد. او گفته است که هیچ‌وقت از کارش راضی نیست. برای شادی‌اش نمی‌نویسد. می‌خواهد جلوی مردن اثرش را بگیرد. تنها ۳ رمان از صافی کمال‌طلبی و آرمان‌گرایی او رد شدند. یکی از آن‌ها «تونل» بود.

بخشی از کتاب تونل

«در نمایشگاه سالانهٔ بهار من تابلویی را به نمایش گذاشته بودم به نام مادری. سبک نقاشی همان سبک بسیاری از کارهای قبلی من بود: به قول منتقدان با آن زبان غیر قابل تحملشان: قوی و دارای ساختاری محکم. به طور خلاصه، همهٔ ویژگی‌هایی را که آن شیادها همیشه در تابلوهای من می‌دیدند دارد، از جمله «یک چیز وصف ناشدنی عمیقاً متفکرانه» را. در گوشهٔ بالا و چپ تابلو چشم‌انداز تک‌افتاده‌ای بود قاب گرفته در میان پنجره‌ای کوچک: منظرهٔ ساحلی خلوت و زنی تنها که به دریا نگاه می‌کرد. چنان به دوردست خیره شده بود که انگاری انتظار چیزی را می‌کشید، شاید فراخوانی ضعیف و مبهم را. از نظر من آن چشم‌انداز نمایندهٔ تنهایی‌ای بس حسرت‌بار، تنهایی‌ای تمام‌عیار، بود.»