کتاب افسانه چند وظیفگی

خلاصه‌کتاب افسانه چند وظیفگی نوشتهٔ دیو کرنشاو و ترجمهٔ رضا اردلان است و شنیدار آن را منتشر کرده است. این کتاب به این پرسش پاسخ می‌دهد که چرا انجام چند کارْ آن‌ها را به سرانجام نمی‌رساند؟

درباره خلاصه‌کتاب افسانه چند وظیفگی

چگونه با تمرکز بر روی یک کار، مؤثرتر عمل کنید؟

در همین لحظه، هم‌زمان چند برنامه‌ٔ کاربردی در گوشی همراهتان باز است؟ چند صفحه در مرورگر وب خود باز کرده‌اید؟ چند نامه‌ٔ الکترونیکی و پیام را هم‌زمان بررسی می‌کنید؟ اگر شما نیز مانند اغلب مردم عمل می‌کنید، احتمالاً تعداد زیادی از هر یک از موارد بالا را در برابر خود دارید. افسانه‌ٔ چندوظیفگی در تمامی جوانب زندگی ما، از ارتباطاتمان با سایر افراد تا نحوه‌ٔ کار و سبک زندگی‌مان نفوذ کرده است.

چندوظیفگی یا همان انجام چند کار به صورت هم‌زمان، مشکلی به مراتب بزرگ‌تر از آن‌ چیزی است که فکر می‌کنید؛ در واقع ما زمان خود را به بخش‌های ناکارآمد و بی‌فایده تقسیم می‌کنیم و از بهره‌وری خود می‌کاهیم.

در این خلاصه‌کتاب به پرسش‌های زیر پاسخ داده می‌شود:

۱. چرا عنوان «چندوظیفگی» حتی نام مناسبی برای این مفهوم نیست؟

۲. چرا در محل کار باید ساعات معینی را برای انجام کارهای خود تعیین کنید؟

۳. چگونه می‌توانید برای علایق خود وقت بیشتری بگذارید؟

خواندن خلاصه‌کتاب افسانه چند وظیفگی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به کسانی که چند کار را به صورت هم‌زمان انجام می‌دهند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از خلاصه‌کتاب افسانه چند وظیفگی

«آیا شما هم عادت دارید بین انجام چند کار جابجایی انجام دهید و به داشتن چنین توانایی‌ای افتخار می‌کنید و آن را در رزومهٔ خود می‌نویسید؟ حقیقت این است که جابجایی بین کارها آنچنان که فکر می‌کنید، اثربخش و به صرفه نیست. برای مثال، یک روز کاری عادی را در نظر بگیرید:

«هلن» مدیرعاملی سخت‌کوش در یک شرکت پوشاک موفق است، اما هر روز و هر ساعت باید با مسائل مختلفی که در کارش وقفه می‌اندازند، کلنجار برود. یک نمونه از این وقفه‌ها هنگامی رخ می‌دهد که هلن مشغول نوشتن نامه‌ای الکترونیکی است و دستیارش «سالی» نزد او می‌آید تا سؤال مهمی از او بپرسد. هلن عجله دارد و می‌خواهد هرچه سریع‌تر نامه را ارسال کند؛ به همین خاطر ابتدا سعی می‌کند به نوشتن خود ادامه دهد و توجهش را بین دستیارش و نوشتن نامه تعویض کند.

در مقابل، سؤال سالی نیز پیچیده است و هلن برای اینکه بتواند جواب مناسبی بدهد، باید دست از نوشتن بردارد و توجهش را به سؤال او معطوف کند. هلن می‌تواند بعد از اینکه پاسخ سالی را داد، به کار نوشتن نامه مشغول شود؛ اما مشکل اینجاست که او دیگر تمرکز خود را از دست داده است و دقایقی طول می‌کشد تا بتواند دوباره بر روی کارش متمرکز شود.

مثال بالا نشان می‌دهد که چرا جابجایی میان کارها ناکارآمد است و زمان را هدر می‌دهد؛ زیرا چه جابجایی فعال باشد و یا انفعالی، شما ناچار هستید سلسله‌ای از افکارتان را متوقف کنید تا به سلسله افکار دیگری بپردازید.

وقتی هلن متوجه شد که نمی‌تواند توجهی را که برای نوشتن نامه و پاسخ به پرسش سالی نیاز دارد به آن‌ها مبذول کند، دست از کار کشید. در واقع وقتی جابجایی میان وظایف رخ می‌دهد، تمرکز کردن بر روی کار جدید و سپس تمرکز دوباره بر روی کار قبلی مستلزم زمان بسیار بیشتری است و زمان کاریِ ارزشمندی را هدر می‌دهد که می‌تواند صرف کار مهمی شود.

پس چگونه می‌توان از جابجایی میان وظایف خودداری کرد؟ زیرا حتی اگر بتوانیم جلوی جابجایی‌های فعال را بگیریم، باز امکان رخ دادن جابجایی‌های انفعالی وجود دارد.»