کتاب دکترین ولایت فقیه

کتاب دکترین ولایت فقیه نوشتۀ احمد اکبری است. این کتاب را انتشارات مؤلفین طلایی منتشر کرده است.

درباره کتاب دکترین ولایت فقیه

کتاب دکترین ولایت فقیه به سابقۀ نظام سیاسی ولایت فقیه از ابتدا تاکنون پرداخته است و اثبات کرده که ولایت فقیه اتصال به امامت و نبوت دارد و همچنین ولایت فقیه جزو اصول دین است. مردم و مخصوصاً جوانان فکر می‌کنند که نظام سیاسی ولایت فقیه از اول انقلاب اسلامی ایران آغاز شد که به‌باور نویسندهٔ این کتاب، چنین نیست.

خواندن کتاب دکترین ولایت فقیه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

علاقه‌مندان به علوم سیاسی و روابط بین‌الملل می‌توانند از مخاطبان این کتاب باشند.

بخشی از کتاب دکترین ولایت فقیه

«سال ۳۲۹ هجری قمری آغاز غیبت کبری آیت‌الله ابوالقاسم جعفر بن محمد قمی در سن ۵۰ سالگی است و فضلا، فقها و شیعیان او را به فقاهت و صداقت می‌شناسند. فقیهی صاحب فتوا بوده که نظراتش برای همگان مهم و قابل‌قبول است.

منجی آخرالزمان امام مهدی علیه‌السلام از سال ۳۲۹ تا ۳۶۹ هجری قمری به مدت ۴۰ سال او را به‌طور نامحسوس در جایگاه ولایت فقیه قرار می‌دهد و او را هدایت می‌کند تا بتواند به‌وسیله خواست مردم و با اتحاد بغداد بهترین روش زمینه ایجاد حکومت جهانی اسلام و ظهور را فراهم نماید. اولین ولی‌فقیه آیت‌الله ابوالقاسم جعفر بن محمد قمی در قم، خوزستان، و مصر حضور داشته و شاگردان بسیاری تربیت نموده از جمله شیخ صدوق و شیخ مفید از شاگردان برجستهٔ ایشان بوده‌اند. او دارای تألیفاتی بسیار ارزشمند بوده که یکی از آنها کتاب کامل الزیارات است که بین فقهای بزرگ جایگاه بسیار ویژه‌ای دارد.

سال ۳۳۹ هجری قمری ده سال از رهبری اولین ولی‌فقیه می‌گذرد که دزدانی که سنگ حجرالاسود را به سرقت برده بودند تصمیم گرفتند آن را به‌جای خویش برگردانند.

ازاین‌جهت اولین ولی‌فقیه آیت‌الله ابوالقاسم جعفر بن محمد قمی که از پیش می‌دانست این سنگ باید به‌وسیلۀ امام زمان و حجت خدا، در جایگاه خود قرار بگیرد با قلبی آکنده از عشق به دیدار منجی آخرالزمان امام مهدی (علیه‌السلام) شهر دیار خود را رها کرد و به‌قصد زیارت خانه خدا راهی عراق گشته تا از آنجا برای مراسم حج و نصب حجرالاسود به‌سوی مکه برود. اما همین که به بغداد رسید بیماری سختی بر او عارض شد و از ادامهٔ سفر بازماند. بدین علت فرد دیگری را جهت شرکت در این مراسم مهم به هزینهٔ خود به همراه نامه‌ای راهی خانه خدا کرد و خود در بغداد اقامت گزید. او می‌دانست فقط امام مهدی علیه‌السلام است که سنگ حجرالاسود را باید در جایگاه خودش بازگرداند همان گونه که در زمان حجاج، حضرت امام سجاد علیه‌السلام آن را در جای خودش قرار داده بود.

لذا نامه‌ای سربسته و مهر شده را به یکی از نزدیکان خود بنام ابن هشام داد و او را به مکه فرستاد و در آن نامه از مدت عمر خود پرسید آیا مرگ من در همین بیماری خواهد بود یا نه؟ و به ابن هشام گفت تمام تلاش خود را باید انجام دهد تا این نامه به آن کسی برسد که حجرالاسود را در جایگاهش قرار می‌دهد و جوابش را برایم دریافت کن و بدان تو را برای چنین کاری می‌فرستم. ابن هشام که فرستادۀ اولین ولی‌فقیه زمان بود می‌گوید: وقتی که به مکه رسیدم پولی به خادمان خانه خدا دارم تا مرا در جایگاهی قرار دهند که موقع گذاشتن حجرالاسود دید خوبی داشته باشم و از آنان کمک گرفتم تا در موقع ازدحام جمعیت مردم را از من دور کند. موقع گذاشتن سنگ حجرالاسود فرا رسید هر که نزدیک شد و خواست سنگ را در جایگاهش قرار دهد هرگز قرار نمی‌گرفت. در این وقت جوانی گندمگون و خوش سیما پیش آمد و سنگ را به دست گرفت و آن را در جایگاه خود قرارداد گویا هرگز از جایش بیرون آورده نشده بود!»