کتاب اختلالات گفتاری دانش آموزان ابتدایی

کتاب الکترونیکی «اختلالات گفتاری دانش آموزان ابتدایی» نوشتهٔ فاطمه کمالی خواجه لنگی در انتشارات نوروزی چاپ شده است.

درباره کتاب اختلالات گفتاری دانش آموزان ابتدایی

با توجه به اهمیت دورهٔ ابتدایی، به‌ویژه سال اول که پایه و اساس یادگیری انسان شکل می‌گیرد، لازم است معلمین این پایه به مهارت‌های زبانی دانش‌آموزان برای ایجاد ارتباط سالم با همسالان توجه کنند.

هر مهارتی پیش‌نیاز مهارت بعدی است. شنیدن، گفتن و خواندن و نوشتن ارکان آموزش هستند. کسی که مشکلات گویایی دارد در خواندن و نوشتن هم پیشرفت نداشته و این امر باعث تأخیر در یادگیری او می‌گردد. لذا باید معلمین با مشکلات آشنا بوده و راه درمان آن را بدانند.

انواع اختلالات گویایی پربسامد که کتاب اختلالات گفتاری دانش آموزان ابتدایی به شرح آن‌ها می‌پردازد عبارتند از:

لکنت: اختلالی را می‌گویند که در آن ساختار گفتار فاقد روانی طبیعی است که از طریق تکرار صداها، هجا و اغلب کل لغات و عبارات و انسداد صداها و کشش صداها و قطع عبارت مشخص می‌گردد.

 تأخیر در گفتار : کسی که به‌دلیل مشکلات گفتاری منظور خود را با کمی مکث و تأخیر بیان می‌کند‌.

لالی: شخصی که به‌دلیل نداشتن تجربهٔ شنوایی قادر به سخن‌گفتن نیست.

بریده گویی: شخصی که یک کلمه را نمی‌تواند یک‌باره ادا کند و بخش‌بخش ادا می‌کند.

مکث در گفتار: حدود ۴۰ الی ۵۰ درصد از گفتار عادی را سکوت تشکیل می‌دهد. هرچند این نسبت به نظر شنونده به این زیادی نیست؛ چون او به‌قدری سرگرم شنیدن موضوعات مورد گفت‌وگوست که به سکوت‌های بین گفتار کمتر توجه دارد.

کتاب اختلالات گفتاری دانش آموزان ابتدایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب به همهٔ والدین و معلم‌های دوران ابتدایی پیشنهاد می‌شود.

بخشی از کتاب اختلالات گفتاری دانش آموزان ابتدایی

«شباهت‌های میان اختلالات، از طریق بررسی‌های موردی بیماران انتقالی از یک تشخیص به تشخیص دیگر، مشخص گردید و برخی از اختلافات بین این اختلالات بیان می‌دارد که افراد دارای که افراد دارای اختلالات خوردن آسیب‌شناسی روانی بیشتری را نشان می‌دهند و این امر ناشی از بیان این واقعیت است که BDD شامل اشتغال ذهنی در مورد ظاهر است، درحالی‌که اختلالات خوردن شامل اشتغال ذهنی در مورد ظاهر فیزیکی و خوردن است. خصوصیات و ویژگی‌های متمایز اختلالات خوردن شامل خودبیزاری، حالت تهوع و استفراغ، سرزنش خویشتن در سهل‌انگاری از کاهش وزن بدن و تغذیه بد و نامناسب است. همان طور که قبلاً اشاره شد، اختلافات بیشتر پیرامون تعیین محل و نوع نگرانی نسبت به بدن مثل اینکه در بیماران دارای اختلالات خوردن، نگرانی‌ها عمدتاً پیرامون وزن کلی بدن و فرم اندام می‌باشد و حال آنکه در بیماران دارای اختلال بدشکلی بدنی دقت و توجه بیشتر حول ویژگی‌های بارز سر و پوست می‌باشد. خصوصیت دیگر هم این است که بیماران BDD به دلیل خودآگاهی در مورد ظاهر خود و ارزیابی منفی تر در مورد ظاهرشان، از فعالیت اجتناب می‌کنند. این اطلاعات ثابت‌کننده هم‌پوشی بالا بین فوبیای اجتماعی و اختلال بدشکلی بدنی است و پیشنهاد می‌کند که این دو اختلال با یکدیگر مرتبط هستند. عمده‌ترین محدودیت درنظرگرفتن BDD و اختلالات خوردن به عنوان متغیرهای یک اختلال تصویر بدن شامل تفاوت‌های جنسیتی در درجات شیوع می‌باشد. بر خلاف BDD که بیان می‌دارد این اختلال در دو جنس به طور مساوی شیوع دارد، مشخص است که اختلالات خوردن در زنان از مردان می‌باشد.»