کتاب سوپ قورباغه

کتاب سوپ قورباغه نوشتهٔ حمید محرابی است که در انتشارات مانیان منتشر شده است. این کتاب به شما کمک می‌کند از زندان باورهایتان رهایی پیدا کنید.

درباره کتا سوپ قورباغه

کتاب سوپ قورباغه با هدف خدمت به جامعه و به‌ویژه افرادی که به دنبال بهبود اوضاع‌واحوال زندگی خودشان هستند نوشته شده است. باورها، بایدها و نبایدهایی که در طول سال‌ها در ذهنمان ایجاد می‌شوند؛ مسئول تمام نتایجی هستند که در زندگی شکل می‌گیرد. در واقع دستاوردها و نتایجی که در زندگی کسب می‌کنیم حاصل یک فرایند است و آن فرایند نیز به شکل ذیل به وجود می‌آید.

تمام انسان‎‌ها به این فکر هستند که هر روز زندگی بهتری نسبت به روز قبل داشته باشند ولی شاید خیلی از افراد مسیر درست رسیدن به این خواسته‌ها را نمی‌دانند. نویسنده با مطالعهٔ حدود ۲۰۰ کتاب از نویسندگان داخلی و خارجی، مقالات فراوان در حوزهٔ توسعه فردی و برندسازی شخصی و همچنین شرکت در دوره‌های آموزشی متعدد و استفاده مؤثر از دوره کوچینگ و TMC دکتر حسین شیرمحمدی و نیز بهره‌گیری از همایش‌های استادان مطرح دیگر، یافته‌ها و آموزه‌های خودش را با تجربیات دریافتی زندگی‌‎اش درهم‌آمیخته کتابی کاربردی نوشته است.

این کتاب مأموریت دارد تا به انسان‌ها بگویند که اسیر باورهای خودشان هستند و نمی‌دانند که در چه زندان ترسناکی گرفتار شده‌اند و برای بهبود زندگی خویش ابتدا باید از این زندان که ستون‌های آن را ناخواسته خودشان بنا نهاده‌اند، رهایی یابند.

در کتاب سوپ قورباغه سعی شده است با استفاده از داستان‌ها و رویدادهای واقعی و همچنین دانش موجود در این حوزه، مسیرها و روش‌‌های دستیابی به خواسته‌ها به‌گونه‌ای تأثیرگذار، شفاف و صریح بیان شود.

در نگارش این کتاب تنها مطالب تئوری و علمی کتاب‌های حوزهٔ باورها گفته نشده، بلکه عصارهٔ همان مطالب با تجربیات و چالش‌های نویسنده آمیخته شده است تا راهکارهای جادویی برای رسیدن به اهداف را شکل داده باشد. مطالب این کتاب از اعماق دل‌وجان نویسنده برخاسته است و همین موضوع خواننده را با خود همراه می‌کند.

خواندن کتاب سوپ قورباغه را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به تمام علاقه‌مندان به یک زندگی شاد پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب سوپ قورباغه

«آیا شخصیت برنده دارید یا شخصیت بازنده؟ شخصیت پیروز دارید یا شخصیت قربانی؟ شخصیت با اعتماد به نفس دارید یا شخصیت فاقد اعتماد به نفس؟ شخصیت اخلاق‌محور یا شخصیت بی‌اخلاق؟ و...

این‌ها نمونه‌های مختلفی است که می‌توان نام برد.

این شخصیت است که موفقیت یا عدم موفقیت در زندگی را رقم می‌زند و ما با این شخصیت شناخته می‌شویم و دیگران ما را می‌شناسند و هویت و نام ما در قالب این شخصیت تعریف می‌شود، ولی سرچشمه اصلی و منشأ شکل‌گیری این شخصیت همان باورها و ذهن انسان است. باورها در قالب مغز و ذهن شکل می‌گیرند. در واقع در زندگی به هر آنچه که فکر می‌کنیم و باور داریم فقط همان را جذب زندگی خود می‌کنیم. امکان ندارد که ما به موضوعی فکر کنیم و غیر از آن را دریافت کنیم. اغلب نمی‌دانیم که این باورهای ما چقدر در سرنوشت و زندگی ما تأثیرگذار هستند. نمی‌دانیم که بسیاری از عملکردها و رفتارهای ما تحت‌تأثیر این باورها به وجود می‌آیند و شکل می‌گیرند و حتی بدتر از آن اینکه نمی‌دانیم که می‌توانیم روی آن‌ها کنترل داشته باشیم و مسیر رشد و توسعه خودمان را از کانال باورها عبور دهیم.

گاهی انسان‌هایی را می‌بینم که از زندگی خود به شدت ناراضی هستند و از همه‌کس و همه چیز شکایت می‌کنند و گله دارند و وقتی پای صحبت‌های آن‌ها می‌نشینی می‌بینی که باور خود را فقط روی قربانی بودن تنظیم کرده‌اند و درباره هرچه صحبت می‌کنند دنبال به اثبات رساندن این باور محدودکننده است و نمی‌دانند که باید ابتدا از لحاظ ذهنی تغییر کنند و باورهای خود را تغییر دهند تا به شرایط دردناک حال‌حاضر خود پایان دهند و حتی وقتی به آن‌ها گفته شود که باید تغییر کنید و این تغییر ابتدا باید از ذهن و فکر شما شروع شود، نمی‌پذیرند و به همان مسیر خود ادامه می‌دهند و در تخیلات خود به دنبال ناجی‌ای می‌گردند تا از راه برسد و آن‌ها را از این شرایط نجات دهد.

دیدن این افراد و به‌ویژه مقاومت آن‌ها در برابر تغییر بسیار ملال‌آور است.

اگر نگاه ما به زندگی موفقیت باشد یا شکست، در هر دو صورت حق با ماست. اگر در زندگی باورمان برنده بودن باشد یا بازنده بودن، باز هم در هر دو صورت حق با ماست و به زودی به آن واقعیت خواهیم بخشید. این ما هستیم که انتخاب می‌کنیم کدام یک باشیم، ما انتخاب می‌کنیم که شاد باشیم یا همیشه ناراحت و عصبانی و این خود ما هستیم که انتخاب می‌کنیم موفق باشیم یا شکست خورده.

عقیده قلبی و قاطع من این است که حتی اگر به بحران‌های زندگی، نگاه ما و باورهای ما مثبت باشد و به دنبال آن باشیم تا درس بگیریم و در مسیر رشد و ترقی خود به کار ببندیم و باورهای سازنده داشته باشیم، حتی اگر پدیده و اتفاق ناگواری در زندگی ما به وجود آمد، موجب توجه به نکات مثبت در دل آن حادثه‌ها و وقایع می‌شود و نتایج مطلوبی رقم خواهد زد. این‌گونه نگاه کنیم که این اتفاق چگونه به من در مسیر پیشرفتم کمک می‌کند. به آن فکر کنیم و به ایده‌های به دست آمده عمل کنیم، البته می‌دانم کار بسیار سخت و دشواری است و این را هم می‌دانم که اگر سخت نبود همه می‌توانستند این مسیر را بپیمایند، پس چرا تعداد بسیار اندکی از انسان‌ها می‌توانند موفق شوند و از پس تمام این سختی‌ها برآیند؟»