کتاب گارانتی

کتاب گارانتی نوشتهٔ سید محمد حسین زاده است. انتشارات پیام رهیابان این کتاب را روانهٔ بازار کرده است.

درباره کتاب گارانتی

کتاب گارانتی نوشتهٔ سید محمد حسین زاده است. عنوان برخی از بخش‌های این کتاب عبارت است از: «تابش و وزش»، «پورشه»، «سونامی جراحی»، «نان، جان، ایمان» و «استاندارد جهانی».

به‌طور کلی عزاداری یا سوگواری (mourning) به مراسمی آیینی گفته می‌شود که به یادبود فرد درگذشته و به منظور صبر بر مصیبت واردشده برای بازماندگان برگزار می‌شود. به همین منوال از دیرباز تا امروز در کشورهای اسلامی برای وفات و یا شهادت امامان و معصومان دین اسلام سوگواری می‌شود. این سوگواری‌ها به شکل‌های گوناگونی همچون شرکت در هیئت‌ها، روضه‌خوانی‌ها، سخنرانی‌ها، مراسم های لتم‌زنی، دسته‌های عزاداری و... بوده است.

کتاب گارانتی به موضوع هیأت‌های عزاداری در ایران و برخی از جنبه‌های اجتماعی مرتبط با آن پرداخته است.

خواندن کتاب گارانتی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

خواندن این کتاب را به دوستداران مطالعه پیرامون مذهب شیعه پیشنهاد می‌کنیم.

بخش‌هایی از کتاب گارانتی

«طی مصاحبه‌ای، دکتر «مایکل برانت» - معاون ارشد رئیس سابق سیا و عضو مهم بخش شیعه شناسی سازمان - اعتراف کرده بود که در این سازمان، مبلغ ۹۰۰ میلیون دلار برای سازماندهی مبارزه با تشیع اختصاص یافته. او، که به دلیل فساد مالی از کار برکنار شد، از باب انتقام‌جویی، اسرار تکان دهنده‌ای از گردهمایی‌های ضد شیعی یهود فاش کرده، گفت: «در این گردهمایی‌ها چنین نتیجه گیری شد که انفجار انقلاب در ایران، فقط نتیجه‌ی طبیعی سیاست‌های غلط شاه نبوده، بلکه در باطن، عوامل و حقایق دیگری نیز نقش‌آفرینی نموده که در رأس آن، رهبری سیاسی توسط مرجعیت دینی و دیگری، بازتاب حادثه‌ی شهادت نوه‌ی پیامبر اسلام در ۱۴۰۰ سال پیش است. این دو بال است که شیعه را فعال‌تر و قدرت و افق پروازش را بالاتر و بیشتر کرده است. لذا در این گردهمایی تصویب شد برای مطالعه‌ی اسلام شیعی و برنامه‌ریزی روی این پروژه، اندیشکده‌‌ای مستقل با اختصاص بودجه‌ی ۴۰ میلیون دلاری تأسیس شود». و از آن زمان، شیعه ستیزی با نگاه ویژه‌تر و با ذره‌بین‌های دقیق‌تری مورد تحقیق و تدقیق قرار گرفت، و از همان روزها سونامی تبلیغات ضد شیعی و بمباران خبری شیعه‌هراسی جان تازه‌ای گرفت.

و چندسالی از مدوّن‌سازی اصول قدرت نرم توسط «جوزف نای» نمی‌گذرد که پس از آن، مؤسسات طراح و مجری براندازی نرم مثل قارچ از زمین بیرون دویدند و برای نجات جهان از لوث وجود شیعه(!!) تمام اعوان و انصارشان را به یاری طلبیدند و شیطان بزرگ، آمریکا، با نعره‌‌‌ای ابالسه‌ی تاریخ را به پشتیبانی فکری و مالی فراخواند و بودجه‌ی فقرا و پابرهنگان جهان را صرف گذر امور مؤسسات جنگ نرم نمود؛

و سال‌های سال است که خمینی زمان، دیده‌بان فرهنگی جهان اسلام، از ضرورت تشکیل سنگرهای فرهنگی سخن می‌گوید و سالی نیست که واژه‌های «تهاجم فرهنگی»، «شبیخون فرهنگی»، «غارت فرهنگی»،«ناتوی فرهنگی» و «جنگ نرم»، از لسان صدق‌اش نجوشد.

و اگر کلام نورانی این سیّدِ مظلومِ مقتدر، تکان‌مان ندهد، کدامین کلام می‌تواند نورون‌های عصبی ما را وادار به رفلکس کند؟ (خصوصاً ماهایی که حضرت زهرا(س) اتیکت شیعه را روی سینه‌ها‌مان سنجاق کرده است)

دوستان عزیز! یزیدیان زمان، به‌جای غارت لباس و عمامه و انگشتر حسین(ع)، این‌بار به جان پیکر ارزش‌های دینی افتاده‌اند؛ ارزش‌هایی که حسین(ع) در راه حفظ همان‌ها، لباس و عمامه و انگشتر، بلکه کودک و جوان و ناموس‌اش را به مسلخ برد. آن‌ها که دیروز در کربلا جسم و جان حسین(ع) را هدف گرفتند، امروز در «کُلُّ أرضٍ کَربلا»، هدف حسین(ع) را نشانه رفته‌اند. و کربلای امروز ما، جهاد در جبهه‌ی فرهنگی و دفاع از آموزه‌های مکتب حسینی(ع) است. جامانده‌ی کربلا نباشیم.»