کتاب رشد و اجرای برنامه برای دانش آموزان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

 درباره کتاب رشد و اجرای برنامه برای دانش آموزان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم 

اختلال طیف اوتیسم ASD یک اختلال رشدی مبتنی بر بیماری عصبی است که با اختلالات ارتباطی، تعامل اجتماعی و الگوهای رفتاری مشخص شده است. نشانه‌های اختلال اوتیسم از خفیف تا عمیق است و افرادی را که تحت تأثیر قرار می‌دهد، بسیار متفاوت است. اصطلاح "طیف" مجموعه پیچیده اختلال اوتیسم را در رویه پیوندی شدید به رسمیت می‌شناسد. اختلال اوتیسم بر تمامی جوانب زندگی یک فرد تأثیر می‌گذارد. در حال حاضر آموزش‌ها در سراسر کانادا و دیگر نقاط حاکی از افزایش قابل‌توجهی از فرزندان مبتلا به طیف اختلال اوتیسم‌اند که شناسایی شده‌اند. این امر با این واقعیت پیچیده‌تر می‌شود که در طول زمان با افزایش پلکانی شیوع مبتلا به اختلال اوتیسم، با نحوه تعریف اوتیسم تطابق ندارد.

 این کتاب ضمن تعریف اختلال اپتیسم و ویژگی های مبتلایان آن، روش و فرایند طرح‌ریزی برنامه برای دانش آموزان اختلال طیف اوتیسم را تشریح کرده است.

 خواندن کتاب رشد و اجرای برنامه برای دانش آموزان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این راهنما منبع مهمی برای تیم‌‏های طراحی برنامه‌‏ای است. همچنین به هیئت مدیره مدارس کمک می‌کند تا زمینه‌‏هایی را مشخص کنند که ممکن است نیاز به رشد حرفه‌‏ای داشته باشد؛ همچنین والدین، سرپرستان و معلمان می‌‏توانند از منابع مرتبط استفاده کنند.

بخشی از کتاب رشد و اجرای برنامه برای دانش آموزان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

دانش‌‏آموزان مبتلا به اوتیسم معمولاً با مهارت‏‌های اجتماعی و بازی مواجه می‌‏شوند. وقتی بازی می‏‌کنند، بازی آنها معمولاً در مقایسه با بازی خودبه‌خودی، خلاقانه و تکاملی از همتایان خود ساده و تکراری است. در بسیاری از بازی‏‌ها، با اسباب‌بازی‌ها یا دیگر اشیاء بازی نخواهند کرد و از طریق روش‌‏های خاص خود استفاده خواهند کرد. به‌عنوان‌مثال، یک اسباب‌بازی به شکل هواپیما ممکن است چیزی نباشد که آن می‌چرخد، بلکه یک شیئی است که طعم فلزی دارد، زمانی که به آن لرزه و باد داده می‏‌شود و زمانی که پروانه‌‏های خود را می‌‏چرخاند الگوهای جالب بصری را ایجاد می‏‌کنند.

دانش‌‏آموزان مبتلا به اوتیسم ممکن است در شروع بازی منفعل باشند، ترجیح می‌‏دهند که تعامل نداشته باشند، اما مایل‌اند پس از دعوت، شرکت کنند. برخی از دانش‌‏آموزان مبتلا به اوتیسم ممکن است با بازی‌کردن در کنار سایر کودکان (بازی موازی) ظاهر شوند. مهارت‏‌های بازی‏‌های رشدنیافته ممکن است به تعاملات دانش‌‏آموزان با دیگران در سال‏‌های بعد کمک کند. اگر دانش‏‌آموزان مبتلا به اوتیسم در هنگام جوانی قادر به بازی‌کردن با دیگر کودکان باشند، ممکن است مهارت‏‌های لازم برای برقراری ارتباط با دیگران را در زمانی که آنها سالمند هستند، ارتقاء بخشند. درحالی‌که بسیاری از دانش‌‏آموزان مبتلا به اوتیسم شروع به نشان‌دادن علاقه خود به همسالان بزرگ‌تر از خود را داشته باشند، آنها اغلب مهارت‏‌های ارتباطی و ارتباطات اجتماعی موردنیاز برای ارتباط معنی‏‌دار با کودکان اوتیسم را نخواهند داشت.