کتاب جمهوری گینه استوایی

کتاب جمهوری گینه استوایی نوشته احمد علامه فلسفی است که به معرفی ویژگی‌های طبیعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و جاذبه‌های گردشگری کشور گینه استوایی می‌پردازد و روابط ایران با این کشور را بررسی می‌کند.

درباره جمهوری گینه استوایی

جمهوری گینه استوایی با یک میلیون نفر جمعیت در غرب قاره آفریقا کنار خلیج بیافرا، بین کامرون و گابون واقع است و مساحت آن ۲۸٬۰۵۱ کیلومترمربع است. زبان رسمی گینه استوایی، اسپانیایی است. واحد پول این کشور «فرانک ث‌اف‌آ» است. پایتخت این کشور شهر مالابو (Malabo) با ۱۰۰هزار نفر جمعیت است. مهم‌ترین شهرهای گینه استوایی، باتا، مبینی، اببیین و لوبا را می‌توان نام برد. گینه استوایی شامل جزایر، بیوکو (فرناندو پیو) ، کورسیکو، جزایر الوبی بزرگ و کوچک و آنوبین (پاگالو) نیز می‌شود. کشور گینه استوایی دارای ۷ استان است.

خواندن کتاب جمهوری گینه استوایی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

همه علاقه‌مندان به کشورشناسی مخاطبان این کتاب‌اند.

بخشی از کتاب جمهوری گینه استوایی

تاریخچه - این سرزمین را پرتغالی‌های استثمارگر در ۱۴۷۱ کشف کردند. قرن هفده و هجده تا قرن بیست و یکم رقابت‌های استعمارگران برای غارت و کشتار مردم گینه استوایی به شمارمی رود. پرتغالی‌ها در طی قرن هفده و هجده پاسگاه‌هایی در گینه تأسیس نمودند. در ۱۷۷۸ پرتغال، گینه را به اسپانیا سپرد و گینه استوایی از سال ۱۷۷۸ مستعمره اسپانیا گشت. انگلستان با موافقت اسپانیا پایگاه‌هایی در گینه ایجاد کرد و سپس در ۱۸۴۴ ادعای مالکیت جزیره فرناندوپو را تجدید نمود.

در ۱۸۸۵ به‌موجب پیمان برلن منطقه ایرلند گینه استوایی به اسپانیا واگذار گشت. در ۶۰-۱۹۵۸ اسپانیای استثمارگر، با تصرف کشور گینه، آن را به‌صورت یکی از ایالات خود اعلام نمود. در ۶۴-۱۹۶۳ گینه اسپانیا به گینه استوائی تغییر نام و خودمختاری محدودی یافت. گینه استوایی در روز ۱۲ اکتبر ۱۹۶۸ از اسپانیا اعلام استقلال کرد. پس از استقلال گینه استوایی در سال ۱۹۶۸ از اسپانیا، «فرانسیسکو نگوما» دیکتاتور و جنایتکار تا سال ۱۹۷۹ در مصدر کار قرار گرفت. او برنامه‌های کار اجباری برای مردم چیده بود و حدود ۱۰۰ هزار نفر از جمعیت کشورش را کشت یا تبعید کرد. پس از فرانسیسکو نگوما، در سال ۱۹۷۹ «تئودور آاوبیانگ نگوما مباسوگو» برادرزاده‌اش، عموی خود را محاکمه و اعدام کرد و سپس طی کودتای به قدرت رسید. سرتیپ تئودور اوبیانگ نگوما مباسوگو یا تئودور اوبیانگ انگوئما مباسوگو (Teodoro Obiang Nguema Mbasogo) (زاده۵ ژوئن ۱۹۴۲- ۲۰۱۸) ، رئیس‌جمهور گینه استوایی از سال ۱۹۷۹ تا ۲۰۱۸ بود. او همچنین رئیس اتحادیه آفریقا از ۳۱ ژانویه ۲۰۱۱ تا ۲۹ ژانویه ۲۰۱۲ بود.

گینه استوایی از اواسط دهه ۱۹۹۰ به یکی از تولیدکنندگان بزرگ نفت خام در آفریقای جنوب صحرا تبدیل شده‌است. این کشور حدود یک میلیون نفر جمعیت دارد از نظر سرانه تولید ناخالص داخلی ثروتمندترین کشور آفریقاست و در رتبه ۶۹ دنیا قرار می‌گیرد. اما به دلیل قدرت های استعماری غارتگر مانند اسپانیا و سایر استثمارگران اروپایی و آمریکایی، توزیع ثروت بسیار نامتوازن صورت گرفته‌است و عده کمی از مردم از درآمد نفتی بهره‌مند شده‌اند. این کشور از نظر شاخص توسعه انسانی در رتبه ۱۴۴ دنیا قرار گرفته و به گفته سازمان ملل بیش از نیمی از جمعیت آن به آب سالم دسترسی ندارند و ۲۰ درصد کودگان پیش از رسیدن به ۵ سالگی می‌میرند.

اقتصاد گینه استوایی در دوران استعمار اسپانیا به صادرات کاکائو، قهوه و الوار متکی بود که بیشتر آن به اسپانیا و مقداری هم به بریتانیا و آلمان صادر می‌شد. کشف ذخایر بزرگ نفت در سال ۱۹۹۶ و استخراج متعاقب آن درآمدهای دولت را به طرز دراماتیکی افزایش داد. گینه استوایی از سال ۲۰۰۴ به‌طور پیوسته سومین تولیدکننده بزرگ نفت خام در آفریقای جنوب صحرا پس از آنگولا و گابن بوده‌است. واحد پول گینه استوایی، فرانک سی‌اف‌آ با واحد جزء سانتیم نام دارد.