کتاب امام حسین (ع) و ۱۲۰ تن از شهدای نهضت حسینی

کتاب امام حسین (ع) و ۱۲۰ تن از شهدای نهضت حسینی نوشتۀ اسلام همتی است. این کتاب را انتشارات قلم همت منتشر کرده است. کتاب حاضر مشتمل بر دو باب است که باب اول در بیان ولادت تا شهادت امام حسین (ع) و مصائب پیش از شهادت بوده و باب دوم آن در بیان احوال اسرای کربلا و شهدای کربلا و همچنین بیان احوال پیش‌گامان از شهدای نهضت حسینی است.

درباره کتاب امام حسین (ع) و ۱۲۰ تن از شهدای نهضت حسینی

مطالب این مجموعه بر اساس منابع معتبر در کتب اسلامی و با صرف‌نظر از اطاله نویسی و نقل انبوه اقوال غیرمعتبر گردآوری شده. در این کتاب برای اطلاع‌رسانی به عزیزان، از کتاب‌های متنوع، مطالبی به‌عنوان نمونه و شاهد مثال ذکر شده وگرنه دامنه موضوع کتاب به‌اندازه‌ای وسیع و گسترده است که با فراهم‌آوردن چندین جلد کتاب، نمی‌توان آنها را گردآوری و یا جمع‌بندی کرد. همچنین باب دوم این کتاب درباره شرح‌حال هر یک از شهیدان گران‌قدر نهضت عاشوراست که تنها به قطره‌ای از دریا قناعت و اکتفا شده است چرا که با ذکر چند جمله نمی‌توان حق این حماسه‌سازان جانباز را ادا کرد.

حماسه‌ساز جاوید کربلا در یک قیام تاریخی، پرچم عاشورای خونین را در جهان طنین‌انداز کرد، پرچمی که نور خورشید و نور ایمان و خون حسین بن علی (ع) در آن متجلی است و نشان از عدالت‌طلبی و مبارزه با ظلم و استبداد و احیای سنت امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر و اصلاح امت رسول‌الله است. قیام امام حسین (ع) علاوه بر اینکه حکومت فاسدان و جباران را در هم شکست الگو و سرمشقی برای سایر قیام‌ها بود که در طول تاریخ ثبت شده‌اند از جمله قیام مختار و قیام سادات از فرزندان ائمه اطهار (علیهم‌السلام) و در نهایت قیام انقلاب اسلامی ایران به رهبری حضرت امام خمینی (ره).

خواندن کتاب امام حسین (ع) و ۱۲۰ تن از شهدای نهضت حسینی را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

خواندن این کتاب به علاقه‌مندان نهضت حسینی و عاشورا پیشنهاد می‌شود.

بخش‌هایی از کتاب امام حسین (ع) و ۱۲۰ تن از شهدای نهضت حسینی

حضرت علی بن الحسین، امام سجاد (ع) در روز ۵ شعبان یا ۱۵ جمادی‌الاول سال ۳۸ هجری قمری در شهر مدینه منوره به دنیا آمد و در روز ۱۲ یا ۱۸ و بنا بر نظر مشهور در ۲۵ محرم سال ۹۵ هجری قمری در حدود ۵۶ سالگی مسموم شد و به شهادت رسید آن حضرت در واقعه کربلا نیز ۲۳ سال داشت. دوران امامت وی حدود ۳۵ سال بود و در زمان خلفای ستمگری چون یزید بن معاویه و ولید بن عبدالملک امامت شیعیان را بر عهده داشت دورانی که از آن به‌عنوان روزهای دشوار و خفقان امویان یاد شده است. یکی از سخت‌ترین ایام زندگی امام سجاد (ع) دوران اسارت وی به همراه کاروان اسرا بود او که به‌عنوان حجت خدا در روی زمین بعد از امام حسین (ع) تنها امید شیعیان به شمار می‌آمد. ایام اسارت مخصوصاً در اسارت شام بدترین ایام زندگی خود را سپری کرد. در دوران زندگی، رنج‌ها و ناراحتی‌های بسیار دید، در ماجرای کربلا، سخت‌ترین شکنجه‌ها و ستم‌ها به او وارد آمد و حتی چندین بار در معرض مرگ قرار گرفت. بعد از آنکه به همراه کاروان اسرا به مدینه آمد، همواره از مصائب کربلا و دوران اسارت و ظلم‌های بزید و ابن زیاد و رشادت‌های یاران فداکار امام حسین (ع) یاد می‌کرد و می‌گریست و می‌فرمود: «قتل ابن سول الله جائفا، قیل ابن رسول‌الله عطشانا.» فرزند رسول خدا گرسنه و تشنه کشته شد. امام سجاد (ع) در شهر مدینه مقام معنوی مناسبی داشت و همواره در جهت حفظ احکام و معرفی دین تلاش و کوشش می‌کرد لذا موردتوجه مردم سرزمین حجاز بود و همین امر باعث شد تا هشام بن عبدالملک و ولید بن عبدالملک نسبت به موقعیت امام سجاد (ع) احساس خطر کنند و سرانجام نقشه قتل حضرت زین‌العابدین امام سجاد (ع) را پی‌ریزی کردند. بنا بر نقلی آن حضرت بر اثر زهری که ولید بن عبدالملک «خلیفه اموی» به آن حضرت خورانيده بود مسموم شد و به شهادت رسید.