نظرات کاربران درباره کتاب مرکب آه

شعرهای کتاب، آیینی‌یه. ادبیاتی زلال و تحسین‌برانگیز داره. این‌که شاعر با اشارات و کنایات به ماجرا نزدیک می‌شه معرکه‌ست. غیر از چند شعر که به‌نظرم معمولی اومدن، مابقی شعرهاش خیلی دلی و دل‌نشین بود. . . . از کُمِیت و فَرَزدَق و دِعبل، تا همین شاعرانِ امروزی هر کسی عاشقانه از تو نوشت، شاعری بی‌نظیر خواهد شد . . . این شعر در رثای حضرت زهراست: گنجینهٔ اسرارِ پدر، سوختنی نیست این کوثرِ بسیارْ ثمر، سوختنی نیست نزدیک‌تر است از رگِ گردن به تو ای شب! در شعلهٔ تزویر، سحر سوختنی نیست تاریخ که «در» نیست به آتش بکشیدش در حافظه، اسنادِ خبر سوختنی نیست سروی‌ست کهن‌سال... نبین سنِ کمش را با شعله‌وری‌های تبر، سوختنی نیست پروانه که سرگرم پرستاری شمع است با یک وزشِ زودگذر سوختنی نیست آیینه که تکثیرِ حقیقت شده کارش با دم زدنِ چند نفر سوختنی نیست