نظرات کاربران درباره کتاب میدان آزادی

داستان میدان آزادی را باید جز آن دسته از داستانهایی طبقه بندی کرد که موضوع و مفهوم آن در زبان ایما و رمز گنجانده شده بود. آیا پیرمرد رمز انسان نوعی و نماد هر یک از شخصیت های داستان نبود؟ آیا سرنوشت هر یک شخصیت های داستان را تداعی نمیکرد؟ اینکه راوی به دنبال پیرمرد بود ولی تنها سایه ی او را مشاهده میکرد و پسر بچه ی کرد که پیرمرد و شخصیت های دیگر داستان را از یک دریچه نگاه میکرد، دو مصداق بارز برای تایید این ادعاست. از طرفی نویسنده در صفحه ی آخر بسیار صریح و واضح اشاره می کند که پیرمرد شاهد همه ی حوادث عالم بوده است. ( رمز انسان نوعی) بدین ترتیب شک و شبهه ای باقی نمی ماند. نویسنده از این تکنیک برای نشان دادن تکرار یک وضعیت خاص در افراد جامعه استفاده کرده است. در مجموع داستان نگاهی از منظر جامعه شناسی بر شخصیت های داستان داشت و بنده خوشحالم که نویسندگان ما تا این حد رسالت ارباب قلم بر اوضاع و احوال جامعه را ادا میکنند. وقوع حوادث غیر منتظره در داستان لحظه به لحظه بر زیبایی و گیرایی آن می افزود. پایان داستان نیز کاملا سازمان دهی شده بود. در کل داستان بسیار زیبایی بود. سپاس از نویسنده بزرگوار.

زندگی اکثر آدم ها در حسرت چیزهایی است که ندارد اما عجیب آنجاست زمانی به آن دست می یابد به پوچی تلاش خود پی می برد...این نگاه داستان را دوست داشتم.

یه داستان گفتگو محور . چرا آخرش اینجوری تموم شد . گم شدم

یک داستان شهری . آدم های بی هدف رو به خوبی تصویر کرده. ولی پایانش رو چندبار خوندم ارتباطی با خود داستان ندیدم .حس کردم قبل از پاراگراف آخر یه پاراگراف حذف شده .

به petros سلام خود کلمه تقریبا عربی ...پس باید حتما با تنوین همراه باشه...تو فارسی چیزی به عنوان تقریبن نداریم با کاربر کاملا موافقم

به نسبت بد نیست

تقریبا بد بود...

به نظرم بهتر از بقیه بود موفق باشید

به نظرم بهتر از بقیه بود

قشنگه

میدان آزادی *****

خیلی جالب نبود برام. نفهمیدم نویسنده چی میخواست بگه!

به نظرم داستان خوبی نبود.نقاط مبهم زیادی داشت . تعداد شخصیت ها برای یک داستان کوتاه زیاد بود . پایان خوبی هم نداشت

فضاسازیش تقریبا خوب بود.پایانش افتضاح.جوون های پارک نشین رو خوب توصیف کرده بود.درکل متوسط بود.

داستان خیلی خوب پیش رفت ولی آخر داستان بد تمام شد ،شاید اگر اینطور تمام نمی شد جزو سه نفر برگزیده بود.

2تا داستان دیگه مونده که بخونم ولی از یه جای به بعد با خوندن یکی از نظرات،به تمام نظراتی که زیاد توضیح دادن شک دارم. به نظرم خوده نوسنده ها هستن که بیخودی یه داستانو تخریب یا ازش تعریف می کنن.

داستان تکه تکه ای بود که هر بخشش با نخی نازک به هم وصل بود، همون میدان آزادی. داستان مکان محور بود... البته توصیف این مکان برای خواننده چندان دقیق نبود. شاید واقعی است و نویسنده واقعا در اون فضا بوده و این طوری به جای خلق مکان از تصاویر ذهنی خودش استفاده کرده . غافل از اینکه خواننده به ارشیو تصاویر ذهنی او دسترسی ندارد.

یک داستان گفتگو محور و البته متکی به فضاسازی . روزهای تکراری و ملال آوری که منتظر معجزه است . به جز پایان بندی ساختار ومحتوای امروزی دارد.

یه داستان دیگه از تنهایی آدمها .باهمند و تنها.

این نویسنده هم از قرار شاهرودی هستن. پیرمرد توی داستان خیلی ماندگاره .پردازش شخصیتی اش جالب و قدرتمنده .چرا پایان رو گنگ تموم کرده .اگه پایان مناسبی داشت پنج ستاره میدادم

گفتگوهای جاندار!! کاش اخرش رو بهتر می نوشت .

عالیع

سلام دیالوگ و فضا سازی وتنهایی و بی هدفی آدم های داستان و کشش خوب بود. شروع خوب نبود . پایان بندی به تنه داستان نمی خورد.انگار واردژانر دیگر شده.

داستان واقع گرا اما بد

کمترین انتظاری که من از این بیست داستان دارم اینه که یه حرفی برای گفتن داشته باشند یا لااقل خلاقیت و ابتکاری در اوناها دیده بشه!

خیلی خوب بود.

متوسط. نقاط ضعف و قدرتش به یک اندازه بود.

عشق به خواندن داستان های کوتاه در من، "پیوسته نو کردن خواستنی است که خود پیوسته خواهان نو شدن است و دیگرگون شدن". شاید انتظار بنده از داستان های برگزیده کمی بیش از معمول است، اما هر خواننده ای بدنبال مشاهده افقی جدید، با اتکا بر تجربه و دانش نویسنده است و نه بر پایه ی ارائه اندیشه ای که اتفاق آن را رقم زده باشد. بکارگیری جملاتی ناب و در جای خود استفاده از طنز گونه های 'دلنشین' می تواند فضای داستان را گیراتر نماید، که از این حیث نویسنده داستان "میدان آزادی" کمی ضعیف عمل کرده است.

اینکه از طریق دیالوگ برخی تصاویر را نشان داده بود به جای اینکه توصیف شان کند خوب بود. اما ساختار داستانی نداشت. مثل خیلی داستان های دیگه این مجموعه

نمره: ۱۶ داستان رو دوست داشتم. چه موضوع و فضای خوبی. خوب شروع شده بود و عالی تموم شد. ولی وسطهاش شل بود. عین ماست. انگار کمی عجولانه نوشته بود و زیاد روش کار نشده بود. می‌تونست از این فضا، تنهایی هولناکتری دربیاره. بدون قضاوت و جانبداری شخصیت‌ها. و نمایشی‌تر. چون این داستان می‌طلبید که نمایشی باشه. بعضی دیالوگ‌ها خوب بود ولی بعضی هم زیادی واقعی و غیر داستانی و پر از حشو و زوائد. اگه ساختار محکم‌تری داشت نمره‌ی بهتری می‌گرفت. من بهش شانزده می‌دم.

جالب بود ...

ساده و عمیق،بسی لذت بردیم

چفت و بست خوبی داشت.

بسیار خوب بود

فوق العاده بود نثری شیرین و جذاب

عالی بود.

درخشان و عمیق! نثر و زبان فوق العاده!

درخشان و عمیق! نثر و زبان فوق العاده! «اما از دیدنم...»

خیلی داستان خوبی بود واقعا لذت بردم...♥♥♥♥

بسیار عالی ... شروع و پایانی فوق العاده میدان آزادیِ شاهرود یکی از میدان‌های شمالی شهر است. میدانی‌ست مستطیلی‌شکل که به جای عرضِ مستطیل، دو نیم‌دایره دارد ... رمزی است برای ادامه دادن ... و در پایان لذت بردن ... پیروز و سربلند باشید

کتاب دوست داشتنی ای بود! من واقعا درک نمی کنم ایراد گرفتن از غلط املایی رو!؟ اونم با اینکه می دونید نوشتار از گفتار سر چشمه می گیره و از اونجایی که ما کلمه ی تلفن رو توی متن فارسی به صورت تلفن می نویسیم نه telephone کلمه ی تقریباً هم به صورت فارسی شده می شه نوشت! از دوستانی که کباده ی ادبیات می کشن انتظاره همچین نظراتی نمی ره

کتاب دوست داشتنی ای بود!

به نظرم نویسنده خیلی زیبا و زیرکانه شخصیت اول داستانشو معرفی میکنه.بخصوص از شروع داستان و اون توصیفات خاصش خیلی خوشم اومد.ارزو میکنم همه جوانان علاقه مند حداقل یه بار این داستان رو بخوونن.خیلی لذت بردم.به امید اشاعه فرهنگ کتاب و کتابخوانی

عالی .

عالی بووود

"اتفاقن" آخرش فوق العاده بود... هوشمندانه و جدید بود. بسیار پسندیدم

اخرش زیاد خوب نبود.

خط داستانی مشخصی نداشت. ضعفی که تو بعضی داستان های دیگه هم بود

احساس میکنم که یه نویسنده آماتور داره سعی میکنه به چیزایی که قبلتر اشاره کرده بهشون توی داستان فلش بک بزنه ولی ناشیانه این کار رو انجام میده، یه روایت از یه کار روتین که یکباره بهم میخوره، بد نبود دوسش داشتم ولی مسابقه ست، نمیشه مرامی امتیاز داد.

اولین چیزی که توی ذوقم زد اشتباهات املایی بود. مثلن؟! تقریبن؟! البته نمیدونم رسم الخط نویسنده بوده یا نسخه ی طاقچه. در کل به نظرم داستان شلوغ و در همی بود. خط داستانی نداشت. شخصیت های اضافی و توضیحات اضافی زیاد داشت. به نظر میومد افراد اصلی داستان رفقای قدیمی باشند ولی حرف زدنشون بیشتر به پسربچه های تازه بالغ میخورد.