نظرات کاربران درباره کتاب میدان آزادی

داستان میدان آزادی را باید جز آن دسته از داستانهایی طبقه بندی کرد که موضوع و مفهوم آن در زبان ایما و رمز گنجانده شده بود. آیا پیرمرد رمز انسان نوعی و نماد هر یک از شخصیت های داستان نبود؟ آیا سرنوشت هر یک شخصیت های داستان را تداعی نمیکرد؟ اینکه راوی به دنبال پیرمرد بود ولی تنها سایه ی او را مشاهده میکرد و پسر بچه ی کرد که پیرمرد و شخصیت های دیگر داستان را از یک دریچه نگاه میکرد، دو مصداق بارز برای تایید این ادعاست. از طرفی نویسنده در صفحه ی آخر بسیار صریح و واضح اشاره می کند که پیرمرد شاهد همه ی حوادث عالم بوده است. ( رمز انسان نوعی) بدین ترتیب شک و شبهه ای باقی نمی ماند. نویسنده از این تکنیک برای نشان دادن تکرار یک وضعیت خاص در افراد جامعه استفاده کرده است. در مجموع داستان نگاهی از منظر جامعه شناسی بر شخصیت های داستان داشت و بنده خوشحالم که نویسندگان ما تا این حد رسالت ارباب قلم بر اوضاع و احوال جامعه را ادا میکنند. وقوع حوادث غیر منتظره در داستان لحظه به لحظه بر زیبایی و گیرایی آن می افزود. پایان داستان نیز کاملا سازمان دهی شده بود. در کل داستان بسیار زیبایی بود. سپاس از نویسنده بزرگوار.

زندگی اکثر آدم ها در حسرت چیزهایی است که ندارد اما عجیب آنجاست زمانی به آن دست می یابد به پوچی تلاش خود پی می برد...این نگاه داستان را دوست داشتم.

یه داستان گفتگو محور . چرا آخرش اینجوری تموم شد . گم شدم

یک داستان شهری . آدم های بی هدف رو به خوبی تصویر کرده. ولی پایانش رو چندبار خوندم ارتباطی با خود داستان ندیدم .حس کردم قبل از پاراگراف آخر یه پاراگراف حذف شده .

به petros سلام خود کلمه تقریبا عربی ...پس باید حتما با تنوین همراه باشه...تو فارسی چیزی به عنوان تقریبن نداریم با کاربر کاملا موافقم

داستانش یک داستان عامیانه بودچیز خاصی توش ندیدم چرا غلط املایی داشت مثلا تقریبا رو به صورت تقریبن نوشته بودید؟

تهش چی شد!؟

به نسبت بد نیست

تقریبا بد بود...

به نظرم بهتر از بقیه بود موفق باشید

به نظرم بهتر از بقیه بود

قشنگه

میدان آزادی *****

خیلی جالب نبود برام. نفهمیدم نویسنده چی میخواست بگه!

به نظرم داستان خوبی نبود.نقاط مبهم زیادی داشت . تعداد شخصیت ها برای یک داستان کوتاه زیاد بود . پایان خوبی هم نداشت

فضاسازیش تقریبا خوب بود.پایانش افتضاح.جوون های پارک نشین رو خوب توصیف کرده بود.درکل متوسط بود.

داستان خیلی خوب پیش رفت ولی آخر داستان بد تمام شد ،شاید اگر اینطور تمام نمی شد جزو سه نفر برگزیده بود.

2تا داستان دیگه مونده که بخونم ولی از یه جای به بعد با خوندن یکی از نظرات،به تمام نظراتی که زیاد توضیح دادن شک دارم. به نظرم خوده نوسنده ها هستن که بیخودی یه داستانو تخریب یا ازش تعریف می کنن.

داستان تکه تکه ای بود که هر بخشش با نخی نازک به هم وصل بود، همون میدان آزادی. داستان مکان محور بود... البته توصیف این مکان برای خواننده چندان دقیق نبود. شاید واقعی است و نویسنده واقعا در اون فضا بوده و این طوری به جای خلق مکان از تصاویر ذهنی خودش استفاده کرده . غافل از اینکه خواننده به ارشیو تصاویر ذهنی او دسترسی ندارد.

یک داستان گفتگو محور و البته متکی به فضاسازی . روزهای تکراری و ملال آوری که منتظر معجزه است . به جز پایان بندی ساختار ومحتوای امروزی دارد.