مثل این بود که یه سری اتفاقهای سیاسی رو بذارن کنار هم و از یه نویسنده بخوان همون جملات رو با یه بیان لطیفتر و پر از کنایه و استعاره و تشبیه بنویسه.البته از حق نگذریم فضاسازی نویسنده خیلی خوبه ولی به شخصه از خوندن این داستان لذت نبردم.

خنده اورترین شیوه برگزاری مسابقه در همین جا دیده میشه کاری که در نظژ سنجی ققنوس. ستاره شمالی.نسخه پیج. دیده شد

من متاسفانه توضیحات کاربر عزیزی که کامنت قبلی را گذاشته اند، درک نکردم، از این جهت که آن را توضیحاتی فرامتنی دیدم که خواننده حتی در خوانش دوم نیز شاید به آنها دست نیابد. ضمن احترام به نظر ایشان، به نظر من نشانه های ارجاع در متن میبایست خود بتوانند، خواننده را به سمت هدف نویسنده راهنمایی کننده و اگر این نشانه ها پس از نگارش اثر توسط منتقدین یا نویسنده اثر مورد اشاره و تاکید قرار گیرند، هرگز پذیرفتنی نخواهند بود. ققنوس اثر خوبی است با روایتی یکدست. که داستان خود را غیر مستقیم روایت میکند. و همین از نقاط قوت آن است. شروع و میانه خوبی هم دارد و فقط بعد از نقطه اوج، یعنی جایی که هویت مخاطب راوی برملا میشود، کمی زیادی ادامه پیدا میکند. با آرزوی موفقیت برای نویسنده گرامی

داستان زیبایی بود. نویسنده به شدت تحت تاثیر دو سروده ی معروف نیما یوشیج یعنی "ققنوس" و "ری را" بود. از آن جهت تحت تاثیر "ری را" است که خود را تنهای وجودی و باطنی و به غایت "درک ناشدنی" می پندارد و در جمله ی :((خیال بافی حاصل تنهایی های من است))، به صراحت به آن اعتراف می کند. در شعر "ری را" هم میخوانیم: "او نیست با خودش او رفته با صدایش اما خواندن نمی تواند" و به همین اقتضاست که به خیال پردازی رو می آورد ود خیالش با " نیما ی عاشق"به معاشقه می پردازد. همان " نیمایی" که به سان "ققنوس نیما یوشیج" نماد زندگی و مرگ با شکوه است. نمادی از نوع متعالی انسان است. "نیما" از دنیا رفته ولی پیوسته همچو ققنوس در خاکستر خاطرات "ری را" متولد می شود و تجدید حیات می کند. من با خواندن هر صفحه از داستان یاد این قسمت از شعر " ققنوس" می افتادم: "او آن نوای نادره پنهان چنان که هست، از آن مکان که جای گزیده است می پرد، در بین چیز ها که گره خورده میشود، یا روشنی و تیرگی این شب دراز میگذرد" وقتی خواننده یک دور کتاب را میخواند و تمام میکند و دوباره به شعر صفحه ی اول نظری می افکند، به وضوح تنهایی وجودی و باطنی "ری را" را مشاهده میکند و از این منظر این داستان را میتوان تقریبا یک اثر مدرن دانست. ( البته بیشتر تحت تاثیر سروده ی مدرن "ققنوس" تا ویژگی های سبکی خودش). اگر فقط بنا به سلیقه ی شخصی بود ، به این اثر 5 ستاره تعلق میگرفت. ولی در مقایسه با آثار دیگر جشنواره 4 ستاره مناسب تر است. با تشکر از نویسنده ی عزیز

خوب بود ولی جای بهتر شدن داشت

شخصا استعاره ها شو دوست داشتم . فضای غریبی بود.

عالی بود، دوستداشتم

خوب بود، میتونست بهترم باشه!

میخوای بیای به خودت نمره بدی بده. ولی دیگه برای چی با اسامی مختلف میای بقیه رو میکوبی و متهم میکنی و رفتار خودتون رو به کس دیگه نسبت میدین و برچسب میزنین؟ چه بخش بیخودی شده این بخش انتخاب مردمی.

باسمه تعالی..حرف برای گفتن زیاد است اما باید تحسین کرد. ادبیات ما نیاز فراوان به بالندگی دارد که عمده عناصر آن ذوق و قلم است و این هر دو را در نوشته انتخابی می توان دید.مرحبا