نظرات کاربران درباره کتاب مشکل آقای فطانت

بعضی از داستانهاش خوبن ولی در کل برای کسانی خوبه که مدت زیادی کتاب خون باشن و برای افرادی که تازه کتاب خوندن رو شروع کردن توصیه نمی‌کنم باتشکر

اول این‌که گزینه‌های طاقچه از کمر تایم کرد. یکی روان نوشتن بود که خوب. بحثی نیست هرچند روان بودن یا نبودت یک اثر به مغزش پیوند می‌خورد. دومش بود قدرت قصه‌گویی که باز هم گلی داخل لیوان نیمه‌پر روی طاقچه، به جمال. خب سومی هم می‌شود جذابیت که داستان‌پردازی برای چه باید تر و تمیز باشد نمی‌دانم اگر جداست این جذابیت و جذابیت دیگر چیست؟ جهان چه شد؟ داستان را هم بریدید با قیچی کندید از جهان؟ نه به این که زمانی که مردمان زندگی می‌کردند داستان‌های این شهر به زحمت اگر به شهر می‌رسیدند و در روستا نمی‌ماندند، زندگی را حرام می‌کردند. پی چیزی بیرون زندگی برای آدم‌ها می‌‌گشتند و زندگی را چیزی جدا از خود برهنه‌اش، روزمره‌اش می‌فهمیدند که آسه بروی بیایی و حس کمی بخشی از این جهانی. نه به حالا که جهان حذف شده و داستان سه معیار اگر داشته باشد یکی‌اش نمی‌شود مثلا موضوع، جهان‌واره، پیوند با تجربه، ولو نه عینی که سفری ذهنی به رویا یا کابوسی. اما درباره قصه‌گو... اخوت‌ها عزیزانی‌اند که چه بهتر ترجمه کنند. این نسل مدرن نیست. شریف است و زلال مثل روستا. اما بدبختانه داستان کوتاه پدیده‌ای شهری‌ست. سوژه مدرن می‌طلبد و چموشی ذهن و نگاهی که عصایی جادویی‌ست و هر چیز جهان را شخصی می‌کند. داستان پرتلکف است و راوی آمده تا بگوید می‌داند. چرا که از آنجا که ایستاده گمانش این است که می‌داند. تاریخ را می‌داند. آدمهایش بعد سوم ندارند که بعد چهارم هم بگیرند و از تن خود بیرون بزنند.