نظرات کاربران درباره کتاب مجله ناداستان ـ شماره ۰۰۱ ـ فروردین ۱۳۹۸

وجدانا این کتاب خیلی ناز و خوشگله: جلد سخت و صحافی بی‌نظیر با این رنگ جذاب، ورق‌های نازک و سبک و این بوی مست‌کننده‌ی کاغذ. روایت‌ها هم فوق‌العاده‌ان... دلم نیومد پی‌دی‌اف بخونم، چاپیشو خریدم 😅

این ماهنامه که مثل فصلنامه ی سان کاری از تیم تحریریه ی سابق همشهریه، پر از مستند و داستان های کاملا واقعیه. با متن های بسیااار خوش‌خوان و جذاب که از نظر روان بودن و جذابیت کاملا مشابه داستان هستن با این تفاوت که کاملا واقعی هستن.. ازون چیزاییه که توصیه میکنم.‌ جذابه و خوندنش لذت‌بخش :)

خوشم اومد از این مجله، امیدوارم همینطوری با کیفیت ادامه بدین. فقط یک پیشنهاد: به نظر من اشکالی نداره که ناداستان ها با موضوعات مختلف تو هر شماره نشریه قرار بگیره. باز حالا خودتون بیشتر میدونین. اگر ممکنه یک سری ناداستان هم از تجربیات مهاجرت و دیدگاه ایرانی هایی که ساکن خارج هستند هم منتشر کنین، به نظرم جذاب تره.

بعد از فرد وپاشی تحریریه همشهری داستان و در نبود مجله هایی مثل روایت ، جاش خیلی خالی بود.... خسته نباشید به تیم تحریریه

من تازه کشفشون کردم و واقعا کارشون درسته. کاش همینطور با کیفیت ادامه بدن و کاش وضعیت کاغذ و چاپ بهتر بشه که قیمت نسخه کاغذیش بیاد پایین‌تر :(

ناداستان چه اسم جالبی. همون اسمش یک حالت شورشی و عصیانگری داره که برای من جذابه. ناداستانها، یک واقعیت افزوده دارند که داستانها ندارند، یک نفر این صفحات را زندگی کرده. از خواندنشان لذت بردم. ادبیات روان و دلنشینی دارد. بیصبرانه منتظر شماره های بعد هستم.

🌻🐝🌻 اولین سری از مجله ناداستان.تمام داستان های کتاب در وصف "خانه" و معنای اون تو زندگی ماست.تعریف خانه برای کسی که مهاجرت کرده،تو جنگ همه چی رو از دست داده،همیشه در حال سفر کردنه و...قصه هایی عادی مثل زندگی روزمره ما.اما چیزی که مهمه اینه که چرا وقتی ما تو خونه هستیم هیچ وقت به این فکر نمیکنیم که چقدر بهش وابسته ایم و با تمام گوشه و کنار ها و وسایلش خاطره داریم. داستان های جالبی راجع به خونه ای که لوکیشن فیلمone tree hill homes بوده.تجربه حامد اسماعیلیون از مهاجرت.سوختن خونه ها تو آتیش.تخریب اونها تو جنگ، چگونگی استفاده سلطان مسعود غزنوی از خانه🤭...من بار ها از بین رفتن خونه ها رو تو آتیش و سیل و زلزله از تلویزیون دیدم و همیشه با خودم می گفتم مهم اینه که طرف بتونه برای خودش یه خونه جدید بسازه همه چی رو از اول شروع کنه ولی بعد خوندن این ناداستان فکر میکنم خونه یه بخشی از وجود هر آدمی که داخلش زندگی میکنه رو تشکیل میده حالا سوختن و نابودی این بخش چه بلائی میتونه سر آدم بیاره؟. چقدددر این کتاب احساسات من به خونه رو درست توصیف کرده.:(("خانه برای انها که یکجا نشینند برای انها که سفرشان درونی است برای انها که لحظه هایی متراکم تر در زندگی میجویند ، یک جای تمام ناشدنی است.")تنها چیزی که باعث آرامش من میشه تو خونه موندنه. حالا اگه تو یه لحظه به خاطر سیل،زلزله،جنگ و... از دستش بدم...بعدش چی میشه؟میتونیم جایی رو پیدا کنیم که همون حسی که به خونمون داشتیم رو بهمون بده؟این کتاب جواب این سواله.احساسات و تجارب افرادی که به هر دلیلی دلتنگ خونشون شدن.

سلام طاقچه عزیز میشه لطفا مجلات رو هم در طاقچه بی نهایت قرار بدید

مطالب این نشریه به خوبی فرد رو در مکان و فضا قرار می دهد.حس نوستالژیک را هم بر می انگیزد.شرایطی فراهم می کند که زندگی دیگران را زندگی کنی.وقتتون تلف نمیشه.حتما برید دنبالش.

مجله ناداستان فوق العاده س، گرچه خوندن مجله چاپی یه صفای دیگه داره ولیکن در این روزگار بی پولی به نسخه الکترونیک بسنده می کنیم

مجله ای بسیار دوست داشتنی.