نظرات کاربران درباره کتاب امیلی در نیومون (کتاب اول)

وای، این کتاب عالیه بخوانید و غرق زیبایی شوید🌸

سلام برای عموم مناسبه ولی نسبت به بقیه آثار نویسنده بیشتر رمان بزرگساله تا نوجوان...یه سری اتفاقات خصوصا توی جلد سوم این رمان رو از حالت رمان نوجوان کاملا خارج کرده به نظرم

سلام و درود برای چه سنی مناسب هست ؟

کتاب در دو قطع چاپ شده که طاقچه تعداد صفحات قطع جیبی رو زده که ۶۸۸ صفحه است، اگه اشتباه نکنم قطع وزیری نصف اینه، بستگی به خودتون داره چاپی کدومو بخرید، به هر حال داستان درسته

من نسخه چاپی اش رو دارم و حدودا چهارصد صفحه هست فکر کنم 🙂

کتاب خودش 688 صفحه داره؟ یا حدود 300 و خورده‌ای اینا؟! :)

زمانی که من خوندمش رایگان بود. بعد دوباره پولی شد.

کجاش رایگانه 9000 تومنه؟!!!

بله امیدوارم. البته من تو طاقچه بی نهایت خوندمشون

اگه از آن شرلی خوشتون میاد باید از امیلی بیشتر خوشتون بیاد چون جسورتر و پر تلاش تر و جذاب تره ، و چالش ها و ماجراها زندگیش خیلی بیشتر و واقعی تر از آنه هست

سلام با نظر کاربرm kh موافقم

هر کدوم گیرایی خودشو داره. البته این داستلن نسبت به ان شرلی خاکستری تره

آیلین کنت ترسناک نیست به نظرم بیشتر مریضه، یه بیمار روانی ، بیچاره تدی، اگه بخوام از کسی که شخصیت ترسناک تو این رمان داشت حرف بزنم بدون شک میگم دین پریست ، وااای من چقدر ازش بدم می اومد، امیلی چه نیازی به دوستی با یه آدم منحرف که سن و سال پدرشو داره داشت واقعا 😑

ارنواز عزیز، چرا مثل رودا استوارت و خاله روت حرف میزنی...سعی کن شبیه اونا نباشی چون آنه و امیلی هیچکدوم از چنین آدمایی خوششون نمیاد مونتگومری هم همینطور...چون هیچ مادری دوست نداره به دخترش بگن موذی اونم یکی از شبیه ترین دختراش به خودش

امیلی خیلی موذیه ولی آنه موذی نیسن

موافق نیستم ذره ای از جذابیت مجموعه هشت جلدی آنی رو نداره زیاد از امیلی خوشم نیومد

شما که همه ی کتاب هارو خوب میگید🤔🤔

اصلا رایگان نیست؟

امیلی هم روزای خوب و بد زندگیشو داشت اگه بگیم کلا غمگین بود درست نیست ، زمانی که دوستانش جزیره رو ترک کردن و رابطه ی عاشقانه با تدی به چالش های جدی و سردی روابط کشیده شد مدتی زندگی غمگینی داشت ، البته خودشم بی تقصیر نبود با هر قدمی که تدی برای درست کردن رابطه برمیداشت امیلی ده قدم عقب تر می‌رفت و زیادی مغرور بود ، نامزدی با دین پریست اونم صرفاً برای فراموش کردن تدی حماقت محض بود، بعدشم که هیچ تلاشی برای بهبود رابطه نمی‌کرد حتی از یه لبخند گرم و لحن صمیمانه توی نامه ها دریغ میکرد صرفا از ترس اینکه مبادا به غرور خاندان موری خدشه وارد بشه این رفتارها و در کنارش حسادت غیر قابل انکار ایلزه به امیلی (چون میدید تدی و پری هر دو امیلی رو دوست دارن و خودش به اندازه کافی مورد توجه شون نیست و به پری علاقه داشت) نظر شخصی من اینه که عمدا خودشو به تدی چسبوند و تا روز عروسی هم پیش رفت و در کنارش مادر روانی تدی و مگس مزاحمی به اسم دین پریست که کاری جز تخریب روابط امیلی و تدی نداشتن ، همه اینا باعث یه سری سؤتفاهم های دردناک شد که کمر کوه رو هم خم میکرد چه برسه به موجود ظریفی مثل امیلی ، بله امیلی واقعاً قوی بود وقتی قرار شد تو عروسی عشقش ساقدوش ایلزه باشه هر کس دیگه بود یا دق میکرد یا دیوونه میشد ولی امیلی با این درد کنار اومد، خوشبختانه پایان رنجهاش شیرین بود، جلد سوم ما غصه خوردن های دختر مغرور قصه رو زیاد میبینیم که محصول شرایط بود ولی اینکه بگیم امیلی کلا دختر غمگینی بود رو موافق نیستم ، امیلی با توجه به شرایطی که تحمل کرد روحیه فوق العاده ای برای مقابله با غم و کنار زدن اون و شاد زندگی کردن داشت

توی بعضی از قسمت های جلد اول که امیلی داره برای پدرش نامه می‌نویسه این غلط های املایی عمدی و کار نویسنده هستن که ناشی بودن یه بچه در نوشتن املا رو نشون بده و در متن زبان اصلی هم هستن ، امیلی توضیح میده چون فرهنگ لغت نداره غلط املایی هاش زیادن و املای خیلی از کلمات رو درست نمیدونه ولی اگه غیر از جلد اول جای دیگه ای از ترجمه هم غلط املایی هست باید بگم برای ناشر و مترجم جدا متاسفم ، من ترجمه ی خانم نغمه صفاریان پور رو خوندم که عالیه این ترجمه رو هم یه بار خوندم که به نظرم چندان جالب نیست و ضعیفه

دقیقا🤦‍♀️

وااای نه سریال امیلی در نیومون فاجعه بود ...خیلی خیلی بد از انتخاب بازیگرای بی ربط بگیر تا تغییرات مسخره و بی دلیل توی رمان

موافقم این دوتا جذاب تر بودن👌

به نظر من اول خود انشرلی مخصوصا جلدهای اول و سریالش که در اونلی ساخته شده بود بعد سریال قصه های جزیره یا همون جاده های اونلی من زیاد از این دو تا سریالش خوشم میومد ولی اون دو تا که گفتم رمانتیک تر هستند با تفاضل زیاد از این یکی

متاسفم که با تاخیر به پیام شما پاسخ می دم. من یکبار پاسخی رو ارسال کردم اما فکر می کنم اختلالی توی طاقچه وجود داشته و پیامم ثبت نشده. تنهایی آدم ها اگر درست کمرنگ نشه تنهایی رو عمیق تر می کنه و انسان رو زمین گیر تر. اما فکر می کنم امیلی توی بحران تنهایی نبوده که به این انتخاب ها رو آورده ؛ در اصل در احساس تنهایی به کاوش و پیدا کردن چیزی پرداخته که یه خلا رو توی وجودش تکمیل کنه. و شاید هم برای خودش فرصت دوباره ای رو پیدا کنه. من با داستان عاشقانه ی امیلی ارتباط چندانی برقرار نکردم؛از روابط بین آدم ها گرفته تا اینکه عشق چطور هویتی رو برای ال ام مونتگمری داشته. نمی تونم بگم عاشق و عاشق تری درباره ی این داستان در نظر گرفتم یا اصلا نتونستم این کار رو بکنم ، اما می دونم این آدم ها هر کدوم شخصیتی داشت که از اون جنبه ها حقیقتاً جالب و قابل پذیرش بودند. خوبه که همراه های خوبی وجود داشته باشند؛ در زندگی آدم هایی که در جهان حداقل امروز ، مداوم با تلخی و حسرت و اندوه و خیلی چیز های دیگه آدم ها دارن فرو می رند. ممکنه اینطور بوده باشه و امیلی بتونه به عنوان یک شریک زندگی هم همینقدر کامل کننده ی تدی بوده باشه.

نمی‌دونم شایدم بزرگترین اشتباهش نبود ، ولی اینو می دونم از تنهایی نباید به هر کس یا هر چیزی پناه برد، قاطعانه میگم دین هیچ وقت آدم سالمی نبود امیلی ازش خوشش می اومد چون خیلی کتاب خونده بود ، همون‌جوری از دین خوشش می اومد که ممکن بود از یه کتابخونه ی بزرگ خوشش بیاد، آدمی بود که بعد از یه مدت زندگی چهره واقعی خودشو نشون میداد و زندگی امیلی رو یه جهنم واقعی میکرد ، خیلیا میگن تدی عاشق واقعی نبود و دین بود ولی موافق نیستم ، مشکل تدی این بود که از نه شنیدن از امیلی مثل مرگ می ترسید و واسه همین جرئت ابراز علاقه مستقیم نداشت، حتی تو اون نامه ای که برای امیلی نوشت(و مادرش سوزوندش و هرگز به دست امیلی نرسید) نوشته اگه تو هم میتونی فقط یه ذره دوستم داشته باشی برام بنویس اگه نه جواب نامه رو ننویس، حتی تحمل نه شنیدن روی کاغذ رو هم نداشت، تدی به خاطر شرایط بدی که توش بزرگ شده بود و مادر روانی ای که داشت شخصیتش به اندازه کافی محکم نبود به نظرم ولی امیلی می تونست کاملش کنه و بهش جرئت و شهامت لازم رو بده ، همونجور که اگه امیلی نبود تدی رنگ کالج شروزبری رو هم نمی‌دید چه برسه به مونترال و فرانسه و مشهور شدن و...

فکر می کنم بزرگ ترین اشتباهش ازدواج با دین نبود. ما ذره ذره با موندن توی وضعیتی شکل و شمایل و شباهت خاصی به همون وضعیت می گیریم. اگر جوری برداشت بشه که توی گذشته موندیم هم همین اتفاق برامون می افته و در حصار گذشته موندن هم همین تجربه رو ماحصل می کنه. باید چیز های خوب رو در جایگاه خودشون خوب نگه داشت. دین ، امیلی ، تدی ، ایلزه ، خانم کنت و ... همه دنبال کسی بودند که برای زندگی خودشون باید می بود. همه زمانی همون ذات انسانی رو توی شفافیت داشتند و می تونستند کاری کنند که وجودشون به حسادت و حسرت خو نگیره اما چند اتفاق ادغام می شه و حادثه رو در زندگی شون می سازه. رفتن پدر تدی ، زندگی خود مادر تدی و خیلی چیز های دیگه رو نمی تونم با فعل اخلاقی بسنجم. اما می دونم شاید بهتر بود اون آدم ها برای مدتی هم که شده با خودشون تنها بمونند تا بفهمند باید چکار کنند. تا خودشون رو بهتر بفهمن و با واقع بینی بیشتری زندگی کنن.

ترجمه ی خانم قدیانی عالیههههه

بله درسته هانم سارا قدیاتی بسیار خوب و شیوا کتاب های خانم مونتگمری رو ترجمه کردن ولی کتاب ۸٠٠ صفحه نیست!! من نسخه چاپی اش رو که دارم تقریبا نزدیکای ۴٠٠ صفحه است

همه نویسنده های دنیا داستان هاشونو اداره میکنن ...برای شخصیت ها تصمیم می‌گیرن و سرنوشت اونا رو مشخص میکنن، نمی‌دونم منظورت دقیقا چیه ولی سه گانه امیلی به نوعی برگرفته از زندگی شخصی مونتگومری هست البته اونجور که تو خیلی از نقدها خوندم نگاهی ایده آل گرایانه داره یعنی نویسنده زندگی خودشو جوری که به نوعی ترجیح میداده باشه نوشته ، به عنوان نمونه به یه نکته ش اشاره میکنم تو زندگی نویسنده بعد از مرگ زودهنگام مادرش در ۲۱ ماهگی پدر لوسی کوچولو رو به بهانه اندوه مرگ همسر رها می‌کنه و حضانت اونو به پدر و مادربزرگ مادری میده بعد و تو هفت سالگی بچه ش جزیره رو ترک می‌کنه و به پرنس آلبرت میره، تو رمان امیلی ، داگلاس استار بعد از مرگ همسرش از طرف خانواده موری پیشنهادی رو دریافت می‌کنه که ازش خواستن سرپرستی امیلی رو به اونا بده ولی به جای پدر بی عاطفه و سرد نویسنده توی رمان پدری مهربان و عاشق فرزندش خلق شده که تا لحظه آخر زندگی عشق پدرانه خودش رو به پای دخترکش می‌ریزه ، این همون نگاه ایده آل گرایانه ست نویسنده داره جای خالی حسرت های زندگی خودشو توی این رمان پر میکنه

داستان از زبان سوم شخصه

معلومه چون امیلی تقریبا از بسیاری جهات شبیه مونتگمریه چون خاطراتشو خوندم اینو میگم

عالی بود به نظرم، از نظر من از آنه شرلی بهتر بود شخصیت هاشون خیلی متفاوت بود. آنه شرلی برونگرا و گاهی پرسر و صدا کجا و امیلی درونگرا کجا...نمی‌دونم چرا متوجه این همه تفاوت نشدی؟ ...در هر صورت هر دو دوست داشتنی بودن ولی امیلی یه چیز دیگه ست

ههه