نظرات کاربران درباره کتاب سیدحسین فاطمی و تحولات سیاسی ایران

نویسنده آدمی‌زاد است و می‌تواند هر که را خواست پرتره کند. اولین اصل در مواجهه با هر متنی خصوصا وقتی موضوعش انسان است، در هرمنوتیکی پویا و درزمان، نیتمندی یا التفات نویسنده است. یعنی چه؟ یعنی از کجای جهان، از کدام سمت و با چه نیت و چه حس و چه رویکردی سراغ موضوع رفته‌ای و اصلا چرا سراغ این موضوع رفته‌ای و حالا من نیز در جایگاه مخاطب، خود در جایگاهی و با نیت و غرضی سراغ این متن می‌آیم. اما متن مدرن، متن سرپا، متن انتقادی و ظریف و چندبعدی است. متنی که چیزی افزون دارد و باری اضافه می‌‌بخشد به انبان دانش مخاطب و چه بسا که زاویه‌ای تازه را برملا کند و چه‌بسا وسعتی به نگاه ببخشد. می‌شد کتاب با تنظیم زاویه خود و نگاهی ظریف اگر موجود است نزد نویسنده، ظرفیتهایی را فعال کند. نه چنان شیفته سوژه‌اش شود که من خواننده خمیازه بکشم و حس کنم وارد اتاقی شده‌ام که حضورم مزاحمتی است و نه در نطع سپید و سیاه هزاره‌های دوردست و جهان ذهنی انسان نرسیده به تمدن کشاورزی، پی گنوس باشد و صفر و یک پر کند. طبعا که التفات آدمها یکسان نیست. یکی به دلیلی شیفته فاطمی‌ست و یکی هم نه. کاش متن جهانی مستقل بسازد. فاصله بگیرد از موضوع و با آرامش تناقضات و وضعیت دشواری که آدمی را در جهان مدرن مدام در موقعیتی تراژیک قرار می‌دهد قلمی کند. متن اما انشاست. اطلاعاتی جدید هم ندارد و اگر دارد در خدمت چیزی نیست که بشاید.