نظرات کاربران درباره کتاب فرهنگ ایران و تمدن جهان، بررسی راه طی‌شده‌ی ایران و تأثیر آن بر تاریخ جهان

به نظر بنده فرد ایرانی (ایرانشهری به تعبیر ساسانیان) مانند فرزندی‌‌ست که در خانواده‌ای شریف پرورش یافته و پدر و مادری داشته که سرآمد فرهنگ ، ادب و علم بوده اند. چنین فرزندی با فردی که خانواده‌ای اصطلاحا بی‌فرهنگ داشته اساسا تفاوت داره. فرزند خانواده شریف ناخوادآگاهش با این ارزش‌ها پر شده و در رفتارش نمود داره. این ناخودآگاه به این راحتی ها هم ضعیف نمیشه و از بین نمیره. همین برداشت از ایرانی بودن و داشتن شکوهی بی‌نظیر در طول تاریخ هست که ایرانی مدرن رو هم تعریف میکنه. چیزی که ما رو به عنوان «ایرانی» تعریف میکنه اغلب تاریخ پرشکوه ما خصوصا در دوره‌های بزرگ شاهنشاهی مثل هخامنشی، ساسانی و صفوی هست. این مسئله هم در بین مردم عادی وجود داره و هم در بین افرادی که قدرت رو به دست میگیرن. تقریبا هیچ حکومتی در تاریخ ایران پیدا نمیکنیم که دنبال برگشتن به شکوه این سه امپراتوری نبوده باشه. این به معنی پسرفت یا استفاده از ابزار و روش‌های قدیمی نیست . این سه امپراتوری و اول از همه هخامنشی وجود یک ایرانی رو معماری کردن و براش تعریف کردن که تو کی هستی؟ وآیا توانایی ایجاد یک سیستم بزرگ و سرآمد رو در جهان به رهبری خودت داری یا نه؟ استعداد اینکه فرهنگ، هنر، علم، عرفان، دین ، زبان و... هزاران مولفه تمدن و توسعه رو در عصر خودت بدست بگیری داری یا نه؟ اینها چیزهایی هست که امپراتوری بزرگ هخامنشی و امپراتوری های بعدی ثابتش کردن و به همین وسیله ذهن فرد ایرانی رو مانند یک فرد رشد یافته در خانواده ای شریف و بزرگ پرورش دادن. ما از این جهت هست که ایرانی‌ایم. در طول تاریخ ایران امپراتوری‌های بزرگی رو تشکیل داده، مولفه های تمدن رو توسعه داده و به جهان معرفی کرده، بسیاری از ملت های دیگه رو تحت تاثیر افکار و آداب خودش قرار داده و حتی وقتی به خاکش حمله کردن و کمر بستن به نابودی اش دوباره شروع به رشد کرده و حتی اون مهاجم رو هم آدم کرده و از توشه تمدن خودش به مهاجم هم بخشیده. نمونه اش در تاثیری که بر اعراب مهاجم و مغول‌ها گذاشته. بدون ایرانی ها اسلامی به این شکل به هیچ‌وجه درکار نبود. هرچند اعراب آنزمان ایرانیان رو تحقیر می‌کردن و موالی میدونستن اما بدون استفاده از فکر ایرانی ها لحظه ای نمیتونستن حکومت رو کنترل کنن یا ایده فکری خودشون رو بسط بدن و مجبور بودن از ایرانی ها در بخش های مهم کشور بهره ببرن. مغول ها هم به جاهای مختلف دنیا حمله کردن اما تحت تاثیر ایرانی ها مسلمان شدن و فرهنگ فارسی رو با خودشون در غرب تا اناتولی و در شرق تا هند بردند. دسته های مختلف ترکان هم اینطور بودند. مثلا سلطان محمود غزنوی، سلجوقیان و بعدها ترک‌های عثمانی که زبان درباری و دیوانی‌شان فارسی بوده و امر به فارسی نویسی و ترویج اون میکردن. این ملت به پشتوانه همون خودآگاهی بزرگی که داره تونسته این تاثیرها رو بر ملت های دیگه بذاره و طی ۲۵۰۰ سال زنده بمونه. قطعا چیزهای بیشتری در تاریخ در این مورد پیدا میکنیم و من به اندازه دانسته خودم در اینجا نوشتم و قصدم این بود که بگم مطالعه تاریخ ایران باستان صرفا مطالعه از سر سرگرمی و عبرت نیست (هرچند این ها هم خیلی خوبه) و بخش مهمی از اون مربوط به استحکام همون برداشت «ایرانی بودن» در ذهن یک ایرانی هست. هرچه بیشتر دانسته ما نسبت به گذشته پرافتخار ما افزوده شه، طبعا تاثیر مثبتش رو در اعتماد به نفس فرد ایرانی و عزم اون برای احیای بزرگی های تاریخش خواهیم دید. کتاب هایی مثل این که به صورت خلاصه تاریخ ایران رو تا عصر معاصر توضیح دادن و از تاثیرش بر تمدن های دیگه گفتن برای شروع عالیه و به دوستان توصیه میکنم بخونن.