نظرات کاربران درباره کتاب تا نیمه‌ی راه (خاطرات شفاهی خدیجه میرشکار اولین زن اسیر ایرانی)

این کتاب رو در جای دیگری خواندم و در عرض چند ساعت با قهرمان داستان همراه شدم از سوسنگرد تا بغداد خدا رحمت کند شهید حبیب شریفی ، شوهر راوی کتاب را و اولین فرمانده شهید جنگ تحمیلی رشادت های این بزرگواران باید برای جوان ها بازگو بشه حتما

کتاب خوبی بود ولی بنظرم آخرش خوب تمام نشد.کاش لحظه رویارویی با خانواده ی خدیجه بعد از آزادی هم نوشته شده بود.من خیلی منتظر خوندن اون لحظه بودم.

با کتاب -من زنده ام- بیشتر ارتباط گرفتم.

خیلی عالی وتاثیرگذاربودولی حوادث زمان اسارت خیلی خلاصه بودجاداشت به خاطرات بعدازاسارت هم بیشتراشاره می شد. امیداست قدردان شهداواسرای عزیزمان باشیم.

وقایع این کتاب یادآور مظلومیت مردم مناطق جنوب کشور در آغاز جنگ هست که‌بخاطر موقعیت جغرافیایی خاص منطقه زندگیشان‌ ومرزی بودن بعضی مناطق علی الخصوص شهر بستان ،درپیشانی حملات متجاوزین بعثی به این‌مناطق قرارداشتندوناخواسته وناغافل وناجوانمردانه درگیر آتش افروزی صدامیان شدند .

روایتی از درد و رنج یک بانوی ایرانی از جنگ.

خوب بود.ولی در مقایسه با کتاب من زنده ام میشه گفت این خانم در اسارت زیاد اذیت نشده