نظرات کاربران درباره کتاب همه چیز فرو می پاشد

این کتاب که نویسنده اش برنده جایزه نوبل هم هست یکی از شاهکارهای ادبی دنیاست ولی متاسفانه در کشور ما چندان عنایتی بهش نشده متاسفانه مثل کلبه عمو تام واقعا آثار جوجو مویز با ارزشه یا این آثار ماندگار حالا یه عده اعتراض می کنند که سلیقه ها متفاوته و ازین حرفهای کلیشه ای

دوست دارم درباره این کتاب از منظر دیگری بنویسم. از ایستادگی در برابر تغییرات سیل آسا، و تنهایی ناشی از همراه نشدن اکثریت جامعه برای مقابله با ظلم. از حسرت همیشگی از دست رفتن ارزش های گذشته، اکنکوی داستان شاید انسان کاملی نباشد و پر از اندیشه های خرافی و قدیمی اما، آرمان گرایی ش به یاد ماندنی خواهد شد.

داستان در مورد وضعیت کشور های استعمار شده آفریقایی است ، این روایت یک نمونه از موقعیت جوامع آفریقایی را نمایش می دهد که در هنگام ورود مبلغان مسیحی و استعمارگران اروپایی دچار بحران و فرو پاشی شدند ، نویسنده در لابه لای روایت اصلی خود نگاه جزئی به آداب و سنن جامعه اش می اندازد ، نویسنده تلاش دارد بفهماند جوامع آفریقایی جامعه هایی یکسر بدوی و خشن و پیچیده در توحش نبوده اند که استعمارگران بخواهند با تبلیغ اندیشه های آزادی بخش آنها را از این توحش بیرون بیاورند . کتاب خیلی جالبی بود و با فرهنگ مردم آفریقا آشنا میشوی .

ترجمه ی "علی هداوند" از نشر نیکا، از این کتاب ‌‌بهتر است

من این کتاب رو قبلا با یک ترجمه ی دیگه خوندم. یکی از بهترین کتابها در زمینه استعمار در افریقا . رمان بینظیری هست.

داستانی و راجع به آداب و رسوم قبائل بدوی آفریقایی، بدون جزئیات اضافی و بسیار عالی، فقط بخوانید و تعمق کنید.

نسخه چاپی این کتاب رو قدم‌زنان و چند ساعته خوندم، انقدر برام جذاب بود که نمی‌تونستم رهاش کنم، از شرح دقیق رسم و رسوم مردمان آفریقا گرفته تا شخصیت‌پردازی و داستان رئال اما جذابش، هر کدوم یه جوری جذبم کرد. نویسنده که هم اصالت افریقایی داره و هم استاد دانشگاه بوده خیلی خوب تونسته فرهنگ قبایل آفریقایی رو با همه خوبیها و بدیهاش نشون بده، و همینطور موفق شده به خوبی نتیجه تقابل این فرهنگ رو با تحولات ناشی از ورود استعمارگران به تصویر بکشه

باسلام کتاب بیشتر درمورد زندگی شخصی به نام اکنکو ، که اواخر عمر با استعمارگران روبرو می شود. در کتاب نحوه نفوذ و استعمار مردم بومی را به خوبی بیان می کند.

اولین کتابی هست ک از یک نویسنده آفریقایی میخونم و از خوندنش خیلی لذت بردم. با خوندن هر کتاب، یک زندگی جدید رو تجربه و لمس میکنیم و چون این کتاب، مربوط به قسمتی از تاریخِ کشورِ آفریقایی نیجریه هست، ما با فرهنگ و رسوم گذشته گان این کشور آشنا میشیم. داستان در مورد مقطعی هست ک مردم این کشور آفریقایی در حالتِ سنتیِ قبایل خودشون با مراسم و فرهنگ و آدابِ مردمِ آفریقا زندگی میکنن و ممکنه با خوندن کتاب و آشنا شدن با مراسم و اعتقاداتشون کمی تعجب کنیم، ولی به هر حال اینم قسمتی از تاریخ اون کشور بوده و هست. بعد به مرورِ زمان و با ورود مبلغان دینی، تغییرات شگرفی در همون اعتقادات و فرهنگ و مراسم و آداب‌شون اتفاق میفته و فاصله بین نسل قدیم و جدید زیاد میشه و اتفاقهای جالبی در طول داستان میفته ک ما رو مثل موجی به پیش میبره و متوجه میشیم این تغییرات ممکنه در تمام کشورها، بین نسلها اتفاق بیفته. خوندن این کتاب تجربه خوبی بود و به شما دوستان هم توصیه میکنم بخونید و لذت ببرید.

شاید براتون جالب باشه یکی از این ضرب المثل های کتاب رو ما هم در کرمان منطقه بافت و بزنجان بکار می‌بریم . از آتش خاکستر بر میخیزد .این ضرب المثل را ما وقتی بکار می‌بریم که انسان زرنگ و باعرضه ای فرزند تنبل و بی عرضه ای داشته باشد.

تلخ… بیشتر ویرانی‌ها حاصل کار کسانی است که خواسته اند صلح را به ارمغان بیاورند. کتاب در خصوص دخالت سفیدپوسان‌مسیحی در زندگی یکی از قبایل بدوی نیجر است. دخالتی شوم که گرچه برخی رسوم ترسناک و غیر انسانی را از بین می‌برد، اما خود هزار زشتی می‌سازد…دخاتی که با تکیه بر قدرت و سو استفاده از شفافیت و صداقت مردمان ساده دل قبیله، وحدت و یکرنگی و شجاعت را از بین برده و با ایجاد خوف و هراس و سرکوب شدید، حکومت می کند، می‌تازد، غارت می‌کند و به نام دین و قانون و عدالت، ستم‌ها بر این مردم ساده دل روا می دارد. کاش خدایان سرگرم کار خود می‌شدند و‌ مردمان را دمی به خود وامی‌گذاشتند… کاش خدایان کمی صلح‌طلب‌تر بودند. همچون مردم ساده دل این قبیله‌ی برباد رفته… کاش خدایان دمی دست از ماجراجویی برمی‌داشتند تا زمین مدفنی برای مردگانش بیابد. لختی بیاسایید دژخیم‌ها… شر را رها کنید، مقصد خویش را خواهد یافت… آنجا که هنوز، معصومیت و مروت زنده است، آنجا که انسان‌ها اگر هم دست به خون می‌آلایند، از سادگی و اجبار است و نه از حرص و آز و لذت قدرت… اگر مادران و قصه گویان، شر را کمی زیباتر تصویر می کردند، خون کمتری بر زمین می‌ریخت… کتاب، داستان بر باد رفتن زندگی هاست، داستان شروع هر تاراج… داستان رخنه ‌ی سفیدهای سیاه در روح سفید قبیله‌‌ای سیاه. داستان مکرر تاراجی دینی که رنگ‌ها و خداها را در تقابل با هم قرار می‌دهد و همه می‌دانند که سفیدها و یگانه پرستان همیشه پیروزند… از تقابل گفتم… اما کجا پاکی و معصومیت و ساده‌دلی، توان رویارویی با تیرگی و پلیدی و نیرنگ دارند. کتاب را بخوانید تا هم داستانی خوانده باشید و هم شعری. داستانی که هزاران داستان در خود دارد و شعری که تنها یک مصرع است: «فلک به مردم نادان دهد زمام مراد…»

کتاب بسیار روان و جالبی بود واقعا از مطالعه اش لذت بردم و به شدت توصیه میکنم

خوندن این کتاب به اندازه‌ی دیدن یک مستند درباره‌ی قبایل آفریقایی جذابه. پر از تصویرسازی. یک سفر تمام عیار برای دیدن سیر تحول یک جامعه‌ی بدوی. داستان کوتاهه و خوندنش فقط چند ساعت وقت می‌بره.