نظرات کاربران درباره کتاب ماضی قریب

اهل داستان کوتاه نیستم این کتابم به این خاطر شروع کردم که نمیدونستم داستان کوتاهه اما وقتی هم که فهمیدم کنار نذاشتمش. با شعر اقای طریقی ارتباط نگرفته بودم، فکر نمیکردم انقدر با داستان هاشون ارتباط بگیرم اما حالا... حیف نمیشه بریده گذاشت شاید اول کار که کتاب رو ببینین با مجموعه ای از داستان های چند صفحه ای کوتاه رو به رو بشین که با قدرت توصیفات و قلم ملیح نویسنده، احساس به خوبی بهشون تزریق شده. اما کافیه اروم شروع به خوندنش کنین و دل به دلش بدین، کم کم نه خبری از کتاب هست نه فضای اطرافتون، شما جسم بی وزنی هستین که بین مکان و زمان شناوره، هر از گاهی نظرتون به یکی از تکاپوهای اون پایین جلب میشه و تصمیم میگیرین مدتی مهمون زندگی اون ها باشین و در اخر اون زندگی رو گاها با لبخند و گاها با بغض به ناچار ترک میکنین و سراغ سوژه بعدی میرین. وقتی به خودتون میاین که متوجه میشین خیلی زود به آخر سفر رسیدین و باید به زمان و مکان خودتون برگردین. اون لحظه شاید بیشتر از هر زمانی جاذبه زمین رو روی بدنتون حس کنید و صدای شلوغی شهر براتون آزار دهنده بشه نمیدونم قدرت قلم بالای نویسنده بود یا ناشی بودن من تو زمینه داستان کوتاه که انقدر جذب کتاب شدم که انقدر غرق شدم و توقع نداشتم در عرض چند صفحه جوری با داستان ارتباط بگیرم که بخوام دنبال رجب توی کوچه پشت زمین امبولانس بدوم، که بخوام زنگ تفریحا برم کنار فراهانی که حتی اسمشو نمیدونم یک گوشه کز کنم کتاب بار علمی نداره، داستان تخیلی نیست، دنبال تقدیس مباحث مورد علاقه بعضی ها نیست و بلاگر ها هم تبلیغش نمیکنن، درست مثل فراهانی تنها یک گوشه نشسته و به اسمون نگاه میکنه، اونها که باید جذبش بشن تا چند دقیقه ای دور از سر و صدای قرن بیست و یک زندگی کنن میشن، بیخیال دنیا!

کتاب روایت‌گر نوستالژی های دهه شصت است، پیشنهاد میکنم حتما بخونید