نظرات کاربران درباره کتاب ایوانف

نکته ای که من از این نمایشنامه برداشت میکنم پیچیده بودن درد و رنج های بشری هست. یک رنج هایی هست که خودمون نمیدونیم چیه؟ علتش چیه؟ و چیکار باید بکنیم. ایوانف شخصیت اهل مطالعه و تحصیل کرده ای بود که یک چیزی رو تجربه میکرد که خودش هم نمیدونست چیه، یکی بی تفاوتی و بی حسی رو تجربه میکرد که خودش هم ناراحت بود که چرا تجربه میکنه. افسردگی که ایوانف داشت رو کسی نمیفهمید. شاید بشه گفت ساشا کمی اون رو درک میکرد و میخواست از اون محافظت کنه. اما بقیه اصلا اون رو درک نمیکردن و فکر میکردن تمام رفتارهایی ایوانف به خاطر جهییزیه و ارث و میراث هست. به نوعی میشه گفت چخوف اشاره کرده که شاید اون چیزهایی که ما از بیرون میبینیم حقیقت نیست و نیت آدم ها متفاوته. انسان ها انقدر ساده نیستند که ما سریع قضاوتشون کنیم، درون یک فرد رو شاید خودش هم نفهمه که چیه، چه برسه به اینکه ما از بیرون قضاوت نااگاهانه کنیم !!

به عنوان خواننده‌ی بسیار نوپای ادبیات روس، این اثر برایم جذاب بود؛ هرچند شاید پرده‌ی اول و دوم کمی برایم خسته کننده بود، اما پرده‌ی سوم و بالاخص چهارم کتاب بسیار خواننده را مشتاق می‌کند که با ادامه‌ی ماجرا همراه شود تا به کشف راز و رمز فکر چخوف برسد. پیام این نمایشنامه بسیار باارزش است و از این جهت بسیار خواندنش را توصیه می‌کنم. به نظر من نویسنده به خوبی توانسته است که در پایان نمایشنامه پیام اصلی را به خوبی به خواننده منتقل کند. خوشحال هستم که با نمایشنامه‌ی ایوانف با چخوف بزرگ آشنا شده‌ام و امید که فرصت خواندن آثار ارزشمند دیگر ایشان نصیبم شود... «گل‌ها به بهار باز می‌گردند، اما اثری ز شادمانی نیست...»