نظرات کاربران درباره کتاب ایوانف

نکته ای که من از این نمایشنامه برداشت میکنم پیچیده بودن درد و رنج های بشری هست. یک رنج هایی هست که خودمون نمیدونیم چیه؟ علتش چیه؟ و چیکار باید بکنیم. ایوانف شخصیت اهل مطالعه و تحصیل کرده ای بود که یک چیزی رو تجربه میکرد که خودش هم نمیدونست چیه، یکی بی تفاوتی و بی حسی رو تجربه میکرد که خودش هم ناراحت بود که چرا تجربه میکنه. افسردگی که ایوانف داشت رو کسی نمیفهمید. شاید بشه گفت ساشا کمی اون رو درک میکرد و میخواست از اون محافظت کنه. اما بقیه اصلا اون رو درک نمیکردن و فکر میکردن تمام رفتارهایی ایوانف به خاطر جهییزیه و ارث و میراث هست. به نوعی میشه گفت چخوف اشاره کرده که شاید اون چیزهایی که ما از بیرون میبینیم حقیقت نیست و نیت آدم ها متفاوته. انسان ها انقدر ساده نیستند که ما سریع قضاوتشون کنیم، درون یک فرد رو شاید خودش هم نفهمه که چیه، چه برسه به اینکه ما از بیرون قضاوت نااگاهانه کنیم !!

این دومین نمایشنامه از چخوفه که میخونم...اولیش باغ آلبالو بود که چیز زیادی ازش متوجه نشدم ولی این یکی فرق میکرد. از همون اول جذبم کرد و شروع و پایان خوبی داشت. شخصیت پردازی ها جالب بود. ترجمه هم خوب بود من باهاش راحت بودم.

نسبت به ترجمه این کتاب نقد دارم و بنظرم می تونست برخی جملات بهتر باشد و اینکه بنظرم این اثر چخوف نسبت به آثار دیگش مثل اتاق شماره ۶ یا دایی وانیا ضعیف تر بود اما کلا خوندن آثار چخوف خوبه چون آدم ها رو در کوتاه ترین زمان آگاه میکنه به نقش های مختلف و جنس مختلف و دعوتت میکنه به تفکر به جای قضاوت و اینکه خودتو برای لحظاتی شده جای دیگری و موقعیت و شرایط دیگه بذاری این اثر نشون دهنده چندتا چیز بود واسم یکی فشار های مالی و فاکتور های سعادت اجتماعی و فرهنگی چقدر می تونن جهت دهنده باشن برای نابودی یک فرد و حتی نابودگر روابط و اینکه ضعف شخصیتی می تونه احوال ناخوشایند یک فرد رو تبدیل به بحران بکنه و اینکه مردان نباید برای فرار از تصمیم گیری قاطعانه رو ببرن به سمت مسکن های زودگذر مثل عاشق شدن های کوتاه مدت، قمار، مشروب و... و باید تصمیم بگیرند حتی هرچند سخت باشه و بنظرم اومد عذاب وجدان های ما آدم ها در پس عدم خالص بودن نیاتمون هست فردی که نیت و تصمیم قاطعانه و خالصانه داره مدام رنج عذاب وجدان نداره

به عنوان خواننده‌ی بسیار نوپای ادبیات روس، این اثر برایم جذاب بود؛ هرچند شاید پرده‌ی اول و دوم کمی برایم خسته کننده بود، اما پرده‌ی سوم و بالاخص چهارم کتاب بسیار خواننده را مشتاق می‌کند که با ادامه‌ی ماجرا همراه شود تا به کشف راز و رمز فکر چخوف برسد. پیام این نمایشنامه بسیار باارزش است و از این جهت بسیار خواندنش را توصیه می‌کنم. به نظر من نویسنده به خوبی توانسته است که در پایان نمایشنامه پیام اصلی را به خوبی به خواننده منتقل کند. خوشحال هستم که با نمایشنامه‌ی ایوانف با چخوف بزرگ آشنا شده‌ام و امید که فرصت خواندن آثار ارزشمند دیگر ایشان نصیبم شود... «گل‌ها به بهار باز می‌گردند، اما اثری ز شادمانی نیست...»