نظرات کاربران درباره کتاب قصه‌های عامیانه‌ی مردم کره

کتاب های کره ای رو رایگان کنین

خوندن آثار عامیانه فرهنگهای مختلف از سرگرمیهای من حساب میشه. این کتاب هم سرگرم کننده بود. حتی میشه گفت بعضی از داستانهاش جذاب هم بود. اما در ترجمه چنین آثاری, یکی از چالشهای مترجم انتقال درست فرهنگ مبدا این آثاره. آدم توقع نداره که در یک داستان کره ای به کلماتی مثل دوغ, تومان (واحد پول ما), جن و امثال اینها بربخوره. اغلب پانویسها در حد تلفظ انگلیسی کلمات کره ای بود. پانویسها میتونن اطلاعات خوبی به خواننده منتقل کنند. نبود پانویس به عقیده من نشوندهنده این مسئله است که مترجم اصلا توی کارش حرفه ای نیست. سانسور هم که توی چنین آثاری واقعا عذاب دهنده است. چرا باید بانویی پادشاه رو هفت شب در خواب ببینه و بعد باردار بشه و بچه جادویی به دنیا بیاره؟ نمیدونم تا کی باید بخشی از قصه رو با تخیل خودمون بسازیم. در کنار این مسائل نمیدونم چرا مترجم اصرار داشت بجای کلمه "بعد از ظهر" از کلمه عجیب و مهجوره "ایواره" استفاده کنه. من که این کلمه رو تا حالا نشنیده بودم اما گیرم این کلمه فارسی اصیل و سره, یعنی کل پاسداشت زبان فارسی باید در چند بار تکرار این کلمه در چند داستان رخ بده یا مترجم تازه این کلمه رو شنیده بود و خوشش اومده بود و میخواست یه جایی استفاده کنه؟ در مجموع اگه از داستانهای فولکلریک خوشتون میاد این کتاب سرگرمتون میکنه.

وااااااااییییییییی کررررههههههههه T ____T عششششقمممممم!! عای لاو کره! *_* عای لاو اکسو*_* عای لاو کی پاپ*_* عای عم کیپاپر عند اکسوال عند کره لاور ^_________^

خورشید و ماه از همه قشنگ تر بود

خوبه، قبلا این کتاب رو مطالعه کرده بودم. اما کتاب رایگانه ولی شما فروشی گذاشتید به خاطر همین دو ستاره کم دادم

کتاب جالبیست و در مورد داستان‌های افسانه‌ای مردم کره است و بیشتر داستان‌های بومی که بزرگترها برای کودکان تعریف می‌کنند را روایت می‌کند. خواندن این کتاب خالی از لطف نیست و برای پیدا کردن تشابه میان فرهنگ‌های شرقی کمک می‌کند. از خواندن این کتاب لذت بردم ترجمه روان و به نسبت خوبی داشت، تنها مشکل اصلی در ترجمه اسامی اشخاص و مکان‌ها بود در الفبای زبان کره‌ای حرف (ز) وجود ندارد ولی در ترجمه این کتاب همه حرف‌های (ج) متن اصلی، (ز) ترجمه و نوشته شدن. این مسئله مقداری اعصاب خواننده آشنا به زبان کره‌ای را مشوش می‌کند.

کتاب کتابه خوبیه ولی ای کاش افسانه ها و داستان هایی که مربوط به تاریخ و افسانه و عقاید یه کشور میشن رو مترجم ها طوری ترجمه نکنن که انگار برای بچه دبستانی دارن قصه میگن. من خیلی مخالفم با این قضیه که سبک نوشتار اینطور موضوعات به شکل قصه گوییه. چون از ارزشش خیلی کم میشه. مثل این میمونه شاهنامه رو مثل قصه واسه بچه ها چاپ کنن از ارزش نوشته و تاثیرگذاریش کم نمیشه؟ مثلا من وقتی لای کتابی رو باز میکنم که مربوط به افسانه ها و داستان های خیالی و عامیانه یک کشوره تا میبینم نوشته روزی روزگاری میگم اه بازم قصه طور نوشته. ترجیح میدم مثلا بگه در گذشته مردم فلان کشور به این دلیل به اون دلیل به این افسانه اعتقاد پیدا کردن، این افسانه به این شکله که... و ادامه بدن داستان رو.

عالی

بد نبود خوب هم نبود😎