نظرات کاربران درباره کتاب کتاب فرم و خلاء

کتابی قطوری ست و خوندنش صبر و حوصله بالایی می‌خواد، مسیر روایت کتاب جوری نیست که آدم رو به سمت خودش بکشه و دوست داشته باشی هرطور شده ادامه بدی و تمومش کنی، من نصفه رهاش کردم

کتاب راجع به پسری آمریکایی-ژاپنی-کره‌ایه به نام بنی که به تازگی پدرش رو توی تصادف از دست داده و حالا اشیا دارن باهاش حرف میزنن. از طرفی مادر بنی، آنابل، با مرگ همسرش، بیماری پسرش و وضعیت ناجور شغلیش دست و پنجه نرم میکنه. این کتاب همون قدر که داستان بنیه، داستان آنابل هم هست. من تازه شروع کردم به خوندن ادبیات آسیای شرقی و چیزی که توی همه کتابایی که تا الان خوندم برام جالبه اینه که غم و دردی که نوشته این نویسنده‌ها بهم منتقل میشه چند برابر عمیق‌تر و دردناک‌تر از نویسنده‌های اروپایی یا آمریکاییه. به طور کلی کتابو دوست داشتم. شالوده‌ش چیزیه که خیلی دوست دارم: کتابی که راجع به کتاب‌ها و داستان‌هاست بعلاوه گوشه چشمی به ذن که جدیدا خیلی توجه‌مو جلب کرده. به کاپیتالیسم، مصرف‌گرایی و وضعیت سیاسی آمریکا هم میپردازه که به شخصه قسمت سیاسی‌شو دوست نداشتم چون احساس می‌کردم خیلی داره از داستان دور میشه. اوایلش داستان بنی برام جالب‌تر بود که تازه صدای اشیا رو می‌شنید ولی بعدش داستان از دید آنابل جالب‌تر بود که چطور با ذن آشنا میشه. کلا دوست داشتم بیشتر راجع به ذن باشه. اما جزئیاتی هم داره که دوست ندارم: ترجمه‌ش بعضی جاهای خیلی ناشیانه‌ست. نمیدونم توی زبان اصلی اسلاوی با چه لهجه‌ای حرف میزنه که دیالوگ‌هاش انقدر ناجور و عجیب غریب ترجمه شدن. بعضی اصطلاحات هم بد ترجمه شدن. وقتی جملات خیلی طولانی میشدن انتهای جمله با ابتدای جمله همخونی نداشت و باید چند بار میخوندمش تا میفهمیدم منظورش چیه. یه جاهایی که از کنترل خارج میشه و خیلی رئالیسم جادویی میشه موردپسند من نیست ولی سلیقه شخصی منه چون کلا میونه خوبی با این ژانر ندارم ولی با این حال رفتم سراغش چون فکر میکردم میتونم به خاطر موضوع جالب کتاب باهاش کنار بیام. در نهایت انقدری برام جالب بود که کنجکاو شدم باز هم از این نویسنده بخونم. #چالش_کتابخوانی_۱۴۰۳