نظرات کاربران درباره کتاب پیاده ها

جالب بود که شبیه قصه‌هایی که همیشه درباره جنبش سیاهپوستا می‌شنویم نبود. از یه زاویه جدیدتری یه اعتراض مدنی رو دیده. تداوم یه اعتراض بدون خشونت و به ثمر نشستنش. خوشحالم که کتابایی که موضوعایی دارن که ممکنه حوصله نکنیم توی تاریخ بریم سراغش، با تصویر و ساده‌تر و خوش‌خوان‌تر شدن. بیشتر از کتاب عین یه فیلم می‌مونه، با یه عالمه جزییات و تصویر تروتمیز.

این کتاب کمیک، مجموعه روایت‌های واقعی از مبارزات سیاه‌پوستان آمریکا برای آزادی و برابریه. نویسندهٔ کتاب (جان لوییس) خودش نماینده کنگره آمریکا و از رهبران جنبش سیاه‌پوستان در آن زمان بوده. وقایع کتاب رو از زبان ایشون و در واقع از درون این مبارزات می‌خونیم که اتفاقا نگاهش به افراد و رویدادها نگاه انتقادی جالبی هست. به نظر، نویسنده روایت تازه‌ای را از بطن این نافرمانی مدنی آشکار می‌کنه که به روشن و ملموس‌تر شدن این بخش از تاریخ امریکا کمک بزرگی میکنه. جای خوشحالی هم هست که می‌دونیم در نهایت این مبارزات به تصویب قانون حقوق مدنی در سال ۱۹۶۴ منجر میشه و طبق این قانون هرگونه تبعیض بر اساس نژاد- رنگ یا مذهب در امورد استخدامی یا حضور در اماکن عمومی ممنوع اعلام میشه. در کل این کتاب خوش‌خوان با تصویرسازی‌های جذابش اطلاعات تاریخی‌ای قابل تأملی در مورد این جنش به خواننده میده.

#۲۳۲ *مطالعه نسخه ی چاپی* یه داستان فوق العاده برای فهم و درک اتفاقات این روزها. اینکا چطور جنبش سیاهپوست ها با صبر و پرهیز از خشونت، تونست مردم تک تک شهر ها و ایالت ها رو با خودش همراه کنه، قدم به قدم به حقوق از دست رفته و پایمال شده اش برسه و در نهایت به ثمر بشینه. اگه به موضوعات و سبک های تاریخ اجتماعی، اتوبیوگرافی، کمیک استریپ، داستان های آمریکایی و تبعیض نژادی علاقه مندید، این کتاب همه ی اینها رو در خودش داره. برای من خوندنش یه هفته طول کشید ولی تو این یه هفته باهاش زندگی کردم. و مرتب ایرانی که توش محجبه و غیر محجبه از هم جدا شده باشن رو جلوی چشمم آوردم.

من نسخه چاپی کتاب رو خوندم منع از حضور در یک اغذیه‌فروشی به سبب رنگ پوست به نظر امری غیرقابل باور می‌نماید. تنظیم قوانینی برای عدم حضور سیاه‌پوستان در برخی مکانها این پرسش را به ذهن می‌آورد که مگر می‌شود چنین رویه غیرانسانی را به شکل قانون درآورد و بعد آن را چنان بدیهی شمرد که نسبت به آن معترض نبود؟! این پرسشها را می‌توان در باب تمام نا‌به‌هنجاری‌هایی که قوانین هنجار تعریف می‌کنند و به وسیله ابزار رسانه‌ای آن را در ذهن مخاطبان عادی‌سازی می‌کنند، پرسید. نحوه مبارزه و تکاپوی جان لویس و هم‌قطارانش برای رفع تبعیض نژادی ماجرای پرفراز و نشیب و قابل تاملی دارد. الگویی از مبارزه مدنی بدون خشونت، بدون اهانت و صرفا با استمرار و پافشاری بر مواضع. الگوی عدم خشونت در یک جنبش مدنی اگرچه زمان زیادی را برای نتیجه‌بخش بودن می‌طلبد اما گروه‌های میانه و حتی مقابل را متقاعد می‌کند که نیروی تازه و معترض شایسته جایگزینی نظم کنونی است. چنان که شکل انسانی مبارزات سیاه‌پوستان رفته رفته افکار عمومی را با آنان همساز و هم‌آهنگ کرد و جنبش را به شکل مستمر و پیوسته به پیش راند. جنبش‌های نوظهور اغلب از این امر غافلند که به سبب بی‌قدرتی در مقابل قدرت نیروی غالب، بایستی با جلب اعتماد عمومی به پیش بروند. شباهت تصاویر خشونت آمیز از سوی نیروهای معترض و پلیس در ذهن مخاطب هم‌سانی و بازتولید سیستم سرکوب را تداعی خواهد کرد. «خشونت» همواره ابداع و ابزار نیروی فرادست برای سرکوب بوده. نکته دیگر ایفای نقش فعال مذهب در جنبش سیاه‌‌پوستان است. کشیش‌ها و معلمان مذهبی سیاه‌پوست آغازکننده این اعتراضات هستند و حتی شیوه مبارزات و منع از ستیزغیراخلاقی نشات گرفته از باورهای مذهبی آنان است.