نظرات کاربران درباره کتاب چیزهایی که برای هیچ کس تعریف نکردم (قسمت اول)

همیشه از خوندن دلنوشته های آدما لذت بردم. دوست دارم بدونم چطوری فکر میکنن چه احساساتی دارن. برای من لذت بخش بود . خیلی جاها احساس کردم از فکر و زبان من حرف میزنه. اگر به خوندن دست نوشته های دیگران علاقه دارین بهتون توصیه میکنم در غیر اینصورت ممکنه براتون خسته کننده و بی محتوا باشه که البته اینطور نیست

این کتاب قرار نیست چیزی به شما یاد بده و سبک دلنوشته داره و اگه شرایط سختی رو میگذرونین می‌تونه مفید باشه چون این حس و بهتون میده که یه نفر دیگه هم مثل شما یه جای تو این دنیا شرایط سختی میگذرونه و انگار میتونین با هم دیگه یه حس نزدیکی پیدا کنین برای من این کتاب آرامش بخش بود چون تونستم بین خودم و نویسنده تفاهم پیدا کنم و این و دوست داشتم

کمی متفاوت! نگاهی که نسبت به این کتاب پیدا می‌کنید، بیشتر به ویژگی‌های شخصیتی‌ شما بستگی دارد تا سطح کتاب از لحاظ علمی. اگر از آن آدم‌هایی هستید که افکار پیچ پیچی دارند؛ و با مفهوم اندوه و تردید مانوس هستند؛ احتمالا از این کتاب خوشتان بیاید... البته به این شرط که برایتان جالب باشد از اندیشه‌های کسی درست مثل شما، رونمایی شود. *ویرایش برای شناخت بهتر، تعدادی از ویژگی‌های روانی_شخصیتی را از متن استخراج کرده‌ام. جالب این که این ویژگی‌ها، همانقدر که برای یک نفر مثبت و جذاب است؛ برای دیگری می‌تواند منفی و ناپسند باشد. ۱.پراکندگی ذهنی ۲.استفاده بسیار از فعل "نمی‌دانم" ۳.نقض کردن حرف خود و ایجاد تردید در حرف خود بلافاصله در خط بعدی. ۴.تغییرات مداوم در اندیشه (گاه چیزی برایش اهمیت دارد و گاه نه) ۵.با خودش حرف می‌زند. ۶.در عین حال که از آدم‌ها شاکی است؛ نمی‌خواد آنها را برنجاند. ۷.فراموشی ذهنی، به دلیل وجود حجم عظیمی از اطلاعات در ذهن ۸.پرسش‌های بی‌جواب ۹.تحلیل کردنِ تحلیل (مثال: نمی‌دانم به داشتن چنین حسی، چه حسی باید داشته باشم) ۱۰.سعی دارد کمتر جمله‌ای را "صریح، تند و بحث‌برانگیز" بیان کند.

دختر نوشتت عالی بود:)))) میتونم بگم کتابت یه تیکه از قلبمه... کتابت انگار خود منه.یا اصن نه؛ من نوشته های کتابتم؟:) به هر حال باید بگم بهترینی 🤍 از طرف کسی که نوشتت یه تیکه از قلبشه:)

این کتاب رو زمانی خوندم که احساسات مختلفی و عجیب غریبی رو شروع به تجربه کردم ، شاید همون احساسات نوجوانه و دوران بلوغ باشه .. ولی احساساتی عجیب که وقتی ادما تجربشون میکنن اکثرا فک میکنن چون این احساسات رو دارن ادمای عجیبی ان و ممکنه اکه به کسی بگن دربارشون فکر عجیب کنه یا شاید فقط اونا هستن که دچار تجربه اینا شدن ..‌. ولی این کتاب بهم کمک کرد که ببینم فقط من نیستم که گاهی مثلا فلان احساس رو میکنم یا گاهی خیلی زود مودم نسبت به همه چی عوض میشه ، بلکه اکثر ادما مخصوصا نوجوونا همینطورین .‌‌.. یوقتا این احساسات باعث میشه که ما نسبت به خودمون هم حس بد داشته باشیم .. ولی اینا عادیه و همه این احساسات رو تجربه میکنن و باید یادبگیریم که چطور با این احساسات برخورد کنیم که امیدوارم ی کتاب خوب تو این زمینه پیدا کنیم ..

من این کتاب رو تا حدی دوست داشتم. چون خیلی زیاد میتونستم درکش کنم و تجربش کرده بودم! و همین باعث شد برام کشش داشته باشه...ولی یه کم حوصله سر بره و انرژی منفی زیادی داره. انگار یک نفر فقط مغزش رو خالی کرده و اگر نتونید درکش کنید، براتون کسل کنندس

صراحت بیان و توان بیان احساسات خیلی باارزشه... این کتاب حرف هایی رو میزنه که با اینکه ممکنه خیلی ساده به نظر برسن اما گاهی بیانشون سخته... و وقتی میخوندمش احساس میکردم خیلی از جملاتش رو قبلا تو مغزم بهشون فکر کردم اما نگفتمش اما اینجا گفتتش فهمیدید چی گفتم!؟ 😂 لطفا بشینید بخونیدش، ممنون♡:)

۳۵_کتاب خوبی بود همش حس میکردم یکی حرفای مغزم رو که نمیدونم چجوری بگم نوشته⭐

تشکرازناشرمحترم وطاقچه عزیز،، کتاب بسیارعالی،منتظر جلد بعدی هستم،ادبیات ومطالبی متفاوت باآنچه ازدیگرنویسندگان چنددهه اخیر درکتابها یشان آمده، عالی بود ومتفاوت.

پشت هر خط این کتاب غم پنهانی رو لمس کردم که انگاری خوب درک نشده بود .. و چقدر اسم کتاب به درستی و زیبایی انتخاب شده. با توجه به یادداشت های نویسنده و متن کتاب به نظرم اومد تنها هدف کتاب یجورایی دلداری دادن به مخاطبشه! اینکه بهش بگه بقیه هم مثل تو از این قبیل مشکلات و دغدغه ها دارن .. پس فکر نکن تنهایی! و در رسیدن به هدفش تقریباً موفق بوده. دغدغه ها و افکاری که نویسنده از اونها حرف می‌زد من رو یاد نقاطی از زندگیم می‌انداخت. برام دلگرم کننده بود. اما نتونستم به خوبی با متن کتاب ارتباط بگیرم و کتاب خیلی منو غرق خودش نکرد.

کتاب جالبی بود.حداقل اینکه با بقیه کتاب ها فرق می کرد و یک قسمت هاییش رو آدم با تمام وجود حس می کرد.

توصیه میکنم به: کسانی که از مطالعه دلنوشته ها لذت می برن. قلمتون و روحتون سبز نویسنده جوان🌱🤍

شماره 48: اصلا نمیشه اسمشو گذاشت کتاب یک مشت جملات کلیشه ای که هر کسی میتونه بنویسه البته برای نوشتن همچنین چیزی به دو تا چیز نیاز دارید یک: اعتماد به سقف! دو: چند عدد مخاطب که بتونن پرت و پلا های شما رو در تخیلاتشون تبدیل به یک کتاب فاخر کنند! و بهترین تفسیر هایی که حتی به ذهن خودتون هم نمی‌رسه رو ازش بسازن!

تک تک جملات این کتاب حرف دل بود.. :)

به قدری کتاب رو دوست دارم و خوب نوشته شده که دلم میخواد تمام کتاب های این نویسنده رو بخونم و از خوندنشون لذت ببرم...بیشتر جملات کتاب انگار همون چیزهایی است که در ذهنم میگذره و قبلا هیچ وقت روی کاغذ نیاورده بودم

بسیار سطح پایین و کم عمق بنظر من هدف از مطالعه آشنایی با تفکرات جدید یا زاویه دید جدید نسبت به موضوعات قدیمی هستش ولی متاسفانه این کتاب یه جورایی چیزی که خودمون میدونیم رو داره واسمون تکرار می‌کنه اینگار یه نفر واسه درد دل کردن یا خالی کردن خودش مجبور شده باشه یه کتاب بنویسه

خوندنش مثل این میموند که دفتر خاطرات یه شخص رو باز کردی و شروع کردی به خوندن افکار و احساساتی که بیان کرده... اینکه بخشیش تو برهه افسردگی بود باعث ایجاد فضای منفی میشد... از طرفی نمیشد برخی از افکار و احساسات بیان شده رو نقد کرد یا زیر سوال برد چه برای ما آشنا باشه و تجربه ش کرده باشیم چه نه... فقط میشه بهش احترام گذاشت چون این کتاب بیان بی پرده درون یک آدم بود.

چقدر جمله هاش حرف دل بود👌👌

خیلی دلی بود🥺

کتاب جالبی بود خیلی فیلسوفانه و ادبی و پیچیده نبود..ولی جالب بود،گاهی حوصله ام از خوندمش سر میرفت ولی گاهی مجذوبش میشدم...گاهی حس می کردم دارم نوشته های خودمو میخونم که چند وقت پیش نوشتم و فراموششون کردم

کتاب بی مهنی ومفهومهجالب نیست

خیلی سطح پایین بود کارش.