نظرات کاربران درباره کتاب هفت روز آخر

یکی از مهمترین کتاب‌های جنگ که باید خواندش... همون‌طور که در توضیحات کتاب هم گفته ماجراهایی است که نویسنده پس از قبول قطع‌نامه شاهد آن بوده. حمله‌ای سراسری و ناجوانمردانه‌ از سمت عراق صورت می‌گیرد و نهایتا پس زده شد اما همان چند روز عقب‌نشینی ماجراهای دردآوری داشت. فیلم روزهای زندگی را هم اگر دیده باشید روایت همین مقطع است.

با شروع مقدمه‌ی کتاب، تصورم بر این بود که این دلخوری یا غمی که توی کلام نویسنده ریخته و مشهود است، شاید حجمِ غربتِ این خاطره را آن‌طور که باید، به منِ مخاطب نفهماند و از روی هر لحظه‌ای که زیسته، عبور کند اما وقتی به صفحه‌ی آخر رسیدم که صبح شده بود و دلم می‌خواست هنوز کنار آن چشمه نشسته باشم یا به لب‌های ترک‌خورده‌اشان چشم دوخته باشم و زیر لب به نجوا بگویم "انسان در تنگناها، جان‌سخت‌‌ترین موجود آفریده شده است، برخیزید". چنان به وجد آمدم که دلیری‌شان برای زیستن، زنده ماندن و تلاش برای رسیدن و امید که از آن سرشار بودند، مایه‌ی مباهاتم شد. کاش نسل شماها کِش می‌آمد، به بلندای تاریخ و ما انسان‌های افسرده‌ی زندگی دیجیتال و رسانه می‌توانستیم پا به پای شما امید را به دل مهمان کنیم.

پایان کتاب «جنگ‌ تمام شد» است، در واقع خاطراتی است از یک رزمنده درست هفت روز پیش از پایان جنگ. اما سوال این است آیا در سال ۶۷ برای همه جنگ تمام شد. جانباز شیمیایی یا او که موجی شده است یا هر کس که از جنگ جسم یا روحش خراش یافته هرگز برایش جنگ تمام نشد. نود درصد کتاب از سختی راهی می‌گوید که با تشنگی پیموده شد و بی‌وقفه باید با سطرها تو نیز تشنگی را حس کنی. گرچه در آخر جان سالم به در می‌برند اما خاطره این بیابان و راه و قصه آب هرگز رهایشان نمی‌کند.

خوب نبود

بسیار عالی،پر از لحظات سخت و جانکاهی که برای سربازان این وطن در جنگ تحمیلی رخ داد

شنیدم لذت بردم غمگین و متحیر شدم. این کتاب روی دیگری از جنگ هست