نظرات کاربران درباره کتاب دیدار اتفاقی با دوست خیالی

جستارخوانی مثل این میمونه که نشستی روبروی یه نفر و داره باهات گپ میزنه. یک موضوع اصلی وجود داره ولی مبتنی بر همون موضوع از هر دری سخنی به میون میاد. موضوعات مطروحه در این کتاب رو دوست داشتم مخصوصا فصل اول.

من نسخه کاغذی کتاب رو خوندم. ساختار کتاب جستاره و طبیعتا داستان یا متن علمی نیست. برداشت های شخصی یه آدم درباره یه موضوعه. فصل هایی که داره به تجربه خودش میپردازه، مثل فصل اول یا اونی که مربوط به رانندگیه خیلی خوبه ولی وقتی داره درباره موضوعات غیرشخصی حرف میزنه و از فیلسوفا و دانشمندا کوت میاره و نظر خودشو میگه، لازمه که دید انتقادی داشته باشیم چون که به نظر من استدلال‌هاش ضعیفن و مغالطه میکنه و با خوشمزه بازی میخواد نظر خودشو غالب کنه! برای مثال رجوع کنید به ص ۱۲۳، جایی که از داروین کوت میکنه و در پایان میگه قاعده طبیعت فلانه! چه جوری با دو مثال از طاووس و گوزن به قاعده طبیعت رسید؟!

از همه‌ی جستار‌های اطراف بیشتر دوستش داشتم. مسیر ذهنی‌ای که گاپنیک در موضوعات نسبتا ساده‌ی جستارهاش طی می‌کنه واقعا خاصه. یه جورایی آدم به این نگاه حسودیش میشه. طبعا مثل هر مجموعه‌ی جستار یا داستان دیگری همه‌ی جستار ها به یک اندازه لذت بخش نیستند و بعضی هایشان خیلی دغدغه‌ی من نبود ولی از نگاه گاپنیک در همان موضوعات هم میشه لذت برد به نظرم. من جستار اطلاعات، دست آخر و صندلی راننده رو خیلی دوست داشتم.