بریده‌هایی از کتاب ولایت فقیه

حتی آنان که راهش را نمیخواستند، خودش را می خواستند!

به قول آقای هاشمی‌نژاد که فرمودند «اگر این مردم به شما رأی می‌دادند آگاهی داشتند؟ حالا که به شما رأی ندادند آگاه نیستند؟!» اگر معتقدید که مردم آگاه نیستند چرا کاندیدا شدید؟ وقتی کاندیدا شدید یعنی رأی مردم را قبول دارید و معتقدیدکه می‌فهمند، ولی چون به شما رأی ندادند نمی فهمند؟!!

با این خصوصیات، رسیدن به درجه اجتهاد و فقاهت در بین نوابغ، بیست الی پنجاه سال کارسنگین علمی لازم دارد و بعضی هم که به آن درجه نمی‌رسند و در سطوح پایین‌تر باقی می‌مانند. در حوزه‌های علمیه از بین هر هزار یا دو هزار نفر طلبه فقط یک نفر فقیه بیرون می‌آید که تازه این فرد تنها بُعد فقاهت را کسب‌کرده است و حالا باید خصوصیات دیگری را اکتساب‌کند تا ما برایش بُعد ولایت را هم قائل‌شویم.

چطور است که ما در همه مسائل قائل به تخصص هستیم جز در مذهب؟؟!! به دین و مذهب که می رسد همه متخصص اند!

امام صادق (ع): «فَأمّا مَن کانَ مِنَ الفُقَهاءِ: صائِناً لِنَفسِهِ، حافِظاً لِدینِهِ، مُخالِفاً عَلی هَواهِ، مُطیعاً لِأمرِ مَولاهِ، فَلِلعَوامِ أن یُقَلِّدوُهُ» این راویان حدیث باید از بین فقهایی باشند که بر نفس‌های خویش مسلط‌اند، حافظ دینشان هستند، مخالف هوای نفس خود عمل می‌کنند و در برابر اوامر خداوندشان مطیع محض هستند. پس مردم می‌بایست از آنان تقلیدکنند و سؤالاتشان را از آنان بپرسند.

دردوران امامت ایشان، اگرحاضربودند، ازخودشان سؤال می‌کنیم ولی درزمان غیبت چه‌کنیم؟ یعنی آیا ما می‌توانیم مستقیماً از او سؤال‌کنیم؟ نه؛ در زمانی که او در غیبت کبراست نمی‌شود این کار را کرد. چرا؟ برای اینکه خود حضرت (عج) در توقیعش می‌فرماید: «اگر قبل از خروج سفیانی کسی ادعاکند که می‌تواند با من تماس‌بگیرد و رابطه‌داشته‌باشد حتماً دروغ‌گفته‌است وحرفش را نپذیرید.» در چنین موقعیتی باید از چه کسی دستورات را بگیریم؟ پس امت اسلامی در این هنگام چه باید بکند؟ بهترین‌کاراینست که ازخودحضرت سؤال‌کنیم که درچنین موقعیتی بایدازچه کسی دستورات راگرفت؟ هنگامی که از امام (عج) سؤال می‌کنیم، ایشان می‌فرماید: «وَ أمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَه فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاه حَدِیثِنَا» در حوادثی که برای شما واقع می‌شود و درزمانی‌که مستقیماً نمی‌توانید از ما بپرسید به راویان حدیث ما رجوع‌کنید.

پس قرآن به تنهایی نمی‌تواند ملاک باشد چون مفهوم آیات قرآن به گونه‌ای است که به فرموده خود قرآن باید مفسری درکنارآن وجودداشته‌باشد تا به ما بگوید منظورِ خدا از این آیه قرآن چه بوده‌است. به همین دلیل می‌بینیم زمانی‌که خداوند درمورد قضاوت به پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم خطاب می‌کندومی‌فرماید: «لِتَحْکمَ بَینَ النَّاسِ بِمَا أَرَاک اللّهُ»، یعنی بر اساس خواست خداوند وبه عمق دستورات الهی بین مردم حکم‌کن. پیامبر هم اگر علم لدنی نداشت، اگر این علم الهی در اختیارش نبود، آیات قرآن را مثل ما متشابه می‌فهمید، یعنی او هم نمی‌توانست مسائل را به این سهولتی که مطرح می‌فرمود برای مردم بیان‌فرماید. پس وجود پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم در کنار قرآن لازم است.

بهترین‌کاراینست که ازخودحضرت سؤال‌کنیم که درچنین موقعیتی بایدازچه کسی دستورات راگرفت؟ هنگامی که از امام (عج) سؤال می‌کنیم، ایشان می‌فرماید: «وَ أمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَه فَارْجِعُوا فِیهَا إِلَی رُوَاه حَدِیثِنَا» در حوادثی که برای شما واقع می‌شود و درزمانی‌که مستقیماً نمی‌توانید از ما بپرسید به راویان حدیث ما رجوع‌کنید. آنها به شما می‌گویند که حرکتتان چگونه باید باشد.

حال اگرفردی را بیابیم که بتواند، اولاً مسائل مذهبی را در بالاترین حد و مسلط‌تراز دیگران، دراختیارما بگذارد ـ که در اینجا مسئله مهم شناخت مجتهد اعلم پیش‌می‌آید ـ ثانیاً برحدود و احکام الهی تسلط داشته باشد وبتواند آن‌ها را جاری‌کند. ثالثاً زعامت سیاسی و اجتماعی را به عهده‌بگیرد وبه این ابعاد فقاهت را هم اضافه کنیم، یک والی فقیه خواهیم داشت. یعنی همان چیزی که به عنوان ولایت فقیه مطرح می‌شود. اگر این‌ها را از هم جداکنیم چه خواهدشد؟

قبل از بحث درباره واژه‌ها، تذکر مطلبی لازم به نظرمی‌رسد و آن اینکه مفهوم ولایت فقیه مطلب جدید و تازه‌ای نیست که بعضی‌ها نسبت به آن دستپاچه شده‌اند. اصل ولایت فقیه برای همه افراد متخصص فن و یا به تعبیر دیگر علما و مجتهدان، کاملاً محرز و قطعی است و آنچه تا به حال درباره‌اش بحث شده و می‌شود، درباره حدودو اختیارات آن است. یعنی بحث ولایت فقیه فقط پیرامون آن است که در چه حدّی باید اعمال‌شود؟

همان‌گونه که یک پزشک برای کسب درجه دکتری احتیاج به یادگرفتن یک سری مطالب دارد، یک فقیه هم علاوه بر ضوابط دیگری که باید دارا باشد باید در برخی ازعلوم تخصص پیداکند، از جمله در ادبیات عرب، اصول‌فقه، علم‌رجال، درایه‌الحدیث که آموختن آن‌هاکار ساده‌ای نیست. مثلاً دانستن علم رجال لازمه‌اش این است که حدود سیزده هزار راوی را که در کتب رجال تاکنون ذکر شده است حداقل به طور ضمنی بشناسدتا بایکی ازراه‌های تشخیص صحت وسقم روایات آشناشود و بتواند آنها را ازیکدیگر تفکیک‌نماید.

ولایت فقیه از نظر لغوی از دو واژه «ولایت» و «فقیه» تشکیل‌شده‌است. قاعدتاً اگر این‌ها را بشناسیم، جواب‌گفتن به شبهات مطرح شده برایمان راحت‌تر خواهدشد.

است؟ اگر فقط قرآن را دراختیارما گذاشته‌بودند، می‌توانستیم به خوبی توسط آن هدایت شویم؟ بعضی از فِرَق اسلامی به این سؤال پاسخ مثبت می‌دهند. امروزه هم گروه‌های انحرافی این عقیده را از آن‌ها گرفته و به این آیه از قرآن استناد می‌کنندکه می‌فرماید: «إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ یهْدِی لِلَّتِی هِی أَقْوَمُ وَیبَشِّرُ الْمُؤْمِنِینَ». وادامه می‌دهند که چون قرآن به بهترین راه هدایت می‌کند، از طرف دیگرهم طبق گفته قرآن «وَلاَ رَطْبٍ وَلاَ یابِسٍ إِلاَّ فِی کتَابٍ مُّبِینٍ»، هیچ تر و خشکی نیست مگر در قرآن

تا زمانی‌که ولایت فقیه به‌عنوان یک تئوری مطرح‌بود، آن‌را قبول‌داشتند، اما اکنون‌که وقت عمل رسیده، مانده‌اند که این دیگر چه معجونی‌است؟

در آن زمان فردی که قلوب مردم را تسخیرکرده مطرح نبود و او را نمی‌شناختند تا اینکه خداوند به مصداق آیه «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا» صحبت و کلام امام را آنچنان در قلوب مردم نشاند که باعث این حرکت و نهضت شد.

می‌کنند. آنچه که اساسی‌تر از خود قانون اساسی است، مردمی هستندکه می‌خواهند به آن قانون عمل‌کنند. آنها باید بتوانند انحراف را از مسیر اصلی و قانونی تشخیص‌بدهند و گر نه اگر مردم را در همین سطح نگه داریم و رشد و باروری پیدانکنند، وجود یا عدم‌وجود اصل ولایت فقیه در قانون اساسی فرقی نمی‌کند. بنابراین ما قانون را می‌نویسیم درکنارش ضمانت اجرایی هم لازم دارد. باید مردم را به سطحی بالابرد که قدرت تشخیص پیداکنند و بتوانند بهترین فرد را انتخاب‌کنند

متأسفانه بعضی از مردم در همه‌جا تخصص را قبول دارند مگر در مذهب، وقتی پای دین به میان می آید، همه متخصص می‌شویم!!

متأسفانه بعضی از مردم در همه‌جا تخصص را قبول دارند مگر در مذهب، وقتی پای دین به میان می آید، همه متخصص می‌شویم!!