بریده‌هایی از کتاب جان بها

می‌گویند بزرگ‌ترین حسرت روز قیامت آن است که به انسان نشان می‌دهند می‌توانسته در زندگی به کجا برسد و نرسیده! می‌توانسته چه انسانی بشود و خودش نخواسته و نشده!

ترجیح می‌دم یه درخت سرو باشم تو بیابونِ خودم تا یه گل خوشگل توی گلخونه بقیه! می‌گیری که چی می‌گم؟!

رفقا به قرآن حیفه روی سنگ قبرمون، قبل از اسممون کلمهٔ شهید رو ننویسن!

همیشه اتفاق می‌افتد که کسی را برای آخرین بار می‌بینی، بی‌آنکه بدانی این آخرین نگاه است.

«ما با خون خودمون عقایدمون رو اثبات می‌کنیم... با پول نمی‌شه این کار رو کرد!»

من از پیشرفت بدم نمی‌آد! اما ترجیح می‌دم یه درخت سرو باشم تو بیابونِ خودم تا یه گل خوشگل توی گلخونه بقیه!

می‌گویند بزرگ‌ترین حسرت روز قیامت آن است که به انسان نشان می‌دهند می‌توانسته در زندگی به کجا برسد و نرسیده! می‌توانسته چه انسانی بشود و خودش نخواسته و نشده!

خوبی‌ای اگر از من دیدین چشماتون قشنگ دیده، احیاناً بدی‌ای هم اگه داشتم حقتون بوده ولی حلال کنید!

خوبی‌ای اگر از من دیدین چشماتون قشنگ دیده، احیاناً بدی‌ای هم اگه داشتم حقتون بوده ولی حلال کنید!

«وقتی نمی‌تونی کاری براش بکنی با دیدنش خودت رو عذاب نده.»

در آخر کتاب، حتماً از خودتان می‌پرسید این ماجرا واقعیت داشت؟ این را من هم از خودم پرسیدم و بعد جواب دادم که بخشی از آن «امیدوارم که واقعیت نداشته باشد».

آدم عاشق که باشد هیچ‌وقت به دوری عادت نمی‌کند.

می‌گویند بزرگ‌ترین حسرت روز قیامت آن است که به انسان نشان می‌دهند می‌توانسته در زندگی به کجا برسد و نرسیده! می‌توانسته چه انسانی بشود و خودش نخواسته و نشده!

پایان شب سیه سپید است، اصلاً کی دیدی همیشه شب بمونه؟! همیشه خورشید طلوع کرده، همیشه روز شده بابا! نگران چی هستید؟!»

همیشه چیزی در وجود من می‌گفته که در این انقلاب تو کارمند نیستی! این انقلاب کارمند نمی‌خواهد، نیروی ساعتی و اداری نمی‌خواهد!

می‌گویند بزرگ‌ترین حسرت روز قیامت آن است که به انسان نشان می‌دهند می‌توانسته در زندگی به کجا برسد و نرسیده! می‌توانسته چه انسانی بشود و خودش نخواسته و نشده!

گاهی که زنگ می‌زدیم به خانواده‌ها و خبر اسارت پدر، پسر یا همسری را می‌دادیم، پابه‌پای آن‌ها پشت تلفن اشک می‌ریختیم و امید می‌دادیم به برگشتشان و برای بعضی‌ها قول می‌دادیم که برمی‌گردانیمشان! چقدر از رفیق‌هایمان پای همین قول‌ها جان دادند، بالاخره مرد سرش برود قولش نمی‌رود! بارها برای برگرداندن اسیری و حتی به‌عقب‌کشاندن جنازه‌ای از مهلکهٔ نفس‌گیر، مردانی را از دست داده‌ایم که از تیغ تیز دشمن نمی‌ترسیدند!

هرچقدر هم چریک باشی و نترس، گاهی غیرارادی، اعضای بدنت از ذهنت دستور نمی‌گیرد و خودسر عمل می‌کند! تو انسان شجاعی هستی اما پاهایت می‌لرزد، تو از مرگ نمی‌ترسی اما وقتی به این فکر می‌کنی که با ملک‌الموت فاصلهٔ چندانی نداری ته دلت خالی می‌شود!

اگه کسی حرفی چیزی نداره یه صلوات بفرستید.

به این فکر می‌کنم که «چرا از پشت تلفن نمی‌توانم در آغوش بگیرمش؟»