بریده‌هایی از کتاب آناکارنینا

چرا ریشه‌کن‌کردن گذشته این‌قدر مشکل است؟ بله اما من می‌توانم سعی کنم که به فکرش نباشم؛ باید این کار را بکنم.»

و جایی که عشق تمام شود نفرت شروع می‌شود.

خانواده‌های خوشبخت شبیه همند؛ اما گرفتاری‌های یک خانواده بداقبال، خاص خودش است.

هیچ وضعی نیست که راه گریزی نداشته باشد

دالی محجوبانه جمله‌ای از کتاب مقدس را برای او نقل کرد: «به آنانی که از شما نفرت دارند، احسان کنید...» «آنان را که از شما نفرت دارند دوست بدارید. اما نمی‌توانید کسی را دوست بدارید که از او نفرت دارید.

«هر قلبی اسرار خودش را دارد.»

ما خلق شده‌ایم تا زجر بکشیم و همه‌مان این را می‌دانیم و سعی می‌کنیم وسایلی اختراع کنیم تا خودمان را گول بزنیم

«من هر چیزی را که از پدرانم از راه عرق جبین‌ریختن به من رسیده باشد را باارزش قلمداد می‌کنم؛ اشراف یعنی ما نه آن‌هایی که زیر سایه صاحبان قدرت زندگی می‌کنند و خودشان را به کوچک‌ترین مبلغی می‌فروشند.»

«و این‌طور می‌شود که آدم‌ها به خودشان شلیک می‌کنند... برای فرار از حقارت.»

قلب تو سرشار از خوبی و خلوص است.» آنا گفت: «هر قلبی اسرار خودش را دارد.»

چرا ریشه‌کن‌کردن گذشته این‌قدر مشکل است؟

«ما در ده سعی می‌کنیم غذا را تا جایی که ممکن است تند بخوریم تا بتوانیم به کارهایمان برسیم و حال در اینجا من و شما داریم سعی می‌کنیم تا جایی که ممکن است شام‌خوردنمان طولانی بشود...» «البته تمام هدف تمدن این است که هر چیزی را به سرچشمه لذت تبدیل کند.»

خانواده‌های خوشبخت شبیه همند؛ اما گرفتاری‌های یک خانواده بداقبال، خاص خودش است.

«در این دنیا نمی‌شود به چیزی دلخوش بود.»

با این‌حال می‌بایست تا زمان فرارسیدن مرگ به‌نحوی زندگی کند.

هیچ وضعی وجود ندارد که آدمی نتواند خود را به آن عادت دهد

زندگی برای روح، به‌خاطر خدا. من چیزی کشف نکرده‌ام. فقط چشم‌هایم را باز کرده‌ام. آن قدرتی را شناخته‌ام که نه‌تنها در گذشته به من جان داده است بلکه حالا هم به من زندگی می‌دهد. من از نادانی نجات پیدا کرده‌ام و حق متعال را شناخته‌ام.

خانواده‌های خوشبخت شبیه همند؛ اما گرفتاری‌های یک خانواده بداقبال، خاص خودش است

نزدیک بود گریه کند؛ دو دختر خندان گذشتند. با خود گفت: «نمی‌دانم چطور می‌توانند بخندند! به احتمال قوی، از عشق، خبر ندارند که چه چیز وحشتناک و مصیبت‌باری است...

«البته تمام هدف تمدن این است که هر چیزی را به سرچشمه لذت تبدیل کند.»

اگر نمی‌دانستم که انسان باید برای خدا زندگی کند نه به‌خاطر نیازهای خودش، آن‌وقت چه وضعی داشتم و چه جور زندگی می‌کردم؟

«من فکر می‌کنم اگر به تعداد آدم‌ها، تنوع فکر وجود داشته باشد، پس به تعداد دل‌ها هم انواع عشق وجود دارد.»

جایی که عشق تمام شود نفرت شروع می‌شود.

آبلونسکی گفت: «بگذار این‌طوری برایت بگویم. فرض کن ازدواج کرده‌ای و همسرت را هم دوست داری، اما مجذوب زن دیگری می‌شوی...» لوین حرفش را قطع کرد: «من واقعاً این موضوع را درک نمی‌کنم. چطور می‌شود که من شامم را بخورم بعد یکراست به نانوایی بروم و نان بدزدم.» «خب چه ایرادی دارد، گاهی یک نان بوی خوبی دارد و تو نمی‌توانی مقاومت کنی.»

«هر قلبی اسرار خودش را دارد.»

هیچ‌یک از آن‌ها آزرده‌خاطر بودن خود را آشکار نمی‌کردند، اما هر یک، آن دیگری را مقصر می‌دانست و از هر فرصتی برای اثبات این مدعا بهره می‌گرفت.

شکیبایی بی‌حدوحصرش در برابر مردم که ریشه در آگاهی از نقایص خود داشت و آزادی‌خواهی فطری که در خونش بود باعث می‌شد که در برخورد با همه آدم‌ها یکسان رفتار کند و از سوی دیگر او به کارش علاقه داشت و همین امر کمکش می‌کرد تا هیچ‌وقت خسته نشود و اشتباه نکند.

«البته تمام هدف تمدن این است که هر چیزی را به سرچشمه لذت تبدیل کند.»

بدترین دقایق وقتی بود که خوشحال از تئاتر برگشت اما همسرش را در اتاق نشیمن و اتاق مطالعه ندید، در نهایت او را در اتاق خوابش با آن نامه شوم که همه چیز را افشا می‌کرد یافت.

«البته تمام هدف تمدن این است که هر چیزی را به سرچشمه لذت تبدیل کند.» «خب اگر این‌طور باشد من تقریباً وحشی‌ام.»