بریده‌هایی از کتاب ازدواج شناسی؛ علم و هنر با هم ماندن!

ازدواج زمانی است که با فردی همراه شده و به او می‌گویید: «سفر زندگی با تو جذاب‌تر به نظر می‌رسد».

جنبه‌های دوست‌داشتنی همسرمان معمولاً همان چیزهایی است که ما را آزار می‌دهد. مثلاً اگر همسرتان ورزشکار باشد احتمالاً از این‌که زمان زیادی را در هفته به ورزش اختصاص می‌دهد، خشمگین می‌شوید، یا همسری که بسیار جذاب است و توجه دیگران را به خود جلب می‌کند که مایهٔ آزردگی شما است.

اولین نکته این است که جملات بسیاری را با «تو» یا حتی بدتر، با «تو همیشه» یا «تو هرگز» آغاز می‌کنید (زنگ خطر!). نمونه‌هایی از این جملات عبارتند از: «تو هرگز وسایلت را سرجای‌شان نمی‌گذاری»، «تو هرگز رابطهٔ جنسی نمی‌خواهی» یا «تو همیشه بوی پیاز داغ می‌دهی». این عیب‌جویی است؛ نه حل‌مسئله. درواقع به‌جای توجه به مشکل اصلی، خودِ فرد را یک مشکل می‌دانید. توهین، بی‌احترامی یا جریحه‌دارکردن احساسات شریک زندگی‌تان باعث می‌شود او تمایل کمتری به تلاش برای حل مسائل داشته باشد.

گاهی طلاق ساده‌تر از بازسازی روابط زوجی به نظر می‌رسد؛ درست مثل این‌که خرید یک هدفون جدید اغلب از تعمیر هدفون قبلی آسان‌تر است.

شوخی اگر به‌طور مناسبی به کار گرفته شود، سرمایه‌ای برای دوام یک ازدواج است.

به عقیدهٔ سِکستون، اگر تمام فعالیت‌هایتان مشابه و مشترک باشند، شب‌ها حرفی برای گفتن با یکدیگر ندارید. علاوه بر این، من قادر به رفع یا حتی درک برخی از مشکلات همسرم نیستم.

گاهی ممکن است صحبت دربارهٔ مشکلات همسرتان برای‌تان خسته‌کننده و طاقت‌فرسا باشد. با این حال، من معتقدم وجود فردی که آن‌قدر به شما اعتماد دارد که حتی مسائل پیش‌پاافتادهٔ روزانه‌اش را با شما در میان می‌گذارد، ارزشمند است. پس به حرف‌هایش گوش کنید

عشق واقعی در فداکاری برای فرد مقابل و تصمیم آگاهانه مبنی بر این است که هرکاری می‌توانید برای بهبود زندگی او انجام دهید.

درک بهتر از خود نیز نمی‌تواند مانع دعوا شود و دعوا همچنان رخ می‌دهد.

سه عامل مانع از حل‌وفصل تفاوت‌ها به‌شیوهٔ سازنده می‌شود: ناتوانی در صحبت‌کردن به‌طور واضح و روشن، ادراک ضعیف و حافظهٔ ناکارآمد.

اغلب مشکلات بین افراد ریشه در سوءتفاهم‌ها دارد.

رسانه‌های اجتماعی چیزی غیر از ابرهای عظیم تپنده‌ای از افراد نیستند که دربارهٔ ناراحتی‌ها و نگرانی‌های خود حرف می‌زنند. با این حال، اگر از خواندن ده‌ها مطلب در فیس‌بوک (یا حدود بیست دقیقه خواندن توییت‌ها در توییتر) چیزی آموخته باشیم این است که هیچ‌کس پس از مورد توهین یا تحقیر قرارگرفتن یا مقایسه‌شدن با هیتلر/ استالین/ لوسیوس مالفوی نظرش را دربارهٔ چیزی تغییر نداده است.

حرف‌تان را کوتاه و مختصر بیان کنید. هرچه سریع‌تر باشد، بهتر است.

هرچه کلمات متکی بر بار هیجانی بیشتری باشند، فرد مقابل سریع‌تر عقب‌نشینی می‌کند

هنگام گفت‌وگو نمی‌توانست کار دیگری غیر از تمرکز بر حرف‌های طرف مقابل انجام دهد. در نتیجه، یک مدیر عالی بود. مخاطبان او احساس می‌کردند حرف‌های‌شان واقعاً شنیده می‌شود

بسیاری از افراد به‌دلایل مختلف در مقابل همسر خود ناشنوا هستند. شنیدن مشکلات و نقص‌های‌مان از زبان کسی که دوستش داریم، برای‌مان بسیار دشوار است.

جبهه‌گیری همان‌طور که از نام آن برمی‌آید، حالتی است که در آن افراد به سؤال فرد مقابل به‌گونه‌ای پاسخ می‌دهند که انگار واقعاً یک حمله است.

اگر به‌دنبال عذرخواهی، این احساس در فرد مقابل ایجاد نشود که حرف‌هایش را شنیده و رنج و عصبانیتش را درک کرده‌ایم، عذرخواهی ما مؤثر واقع نخواهد شد.

«کاش اشتیاق ما به درک فرد مقابل به‌اندازهٔ اشتیاق‌مان به درک‌شدن بود»

در شرایطی که واقعاً نمی‌دانید چه‌کسی مقصر بوده یا تشخیص آن به زمان زیادی نیاز دارد؛ در حالی که لازم است زودتر مسئله را فیصله دهید چون مهمان‌های‌تان به‌زودی از راه می‌رسند، استفاده از این عبارت، کارساز است: «من از طرف خودم عذرخواهی می‌کنم».

زوج‌ها اغلب تمایل دارند مبارزه‌های مالی را به تأخیر بیاندازند.

دعوا بر سر مسائل مالی با هر نوع دعوای دیگر متفاوت است؛ زیرا نداشتنِ پول یا حتی نشانه‌ای کوچک مبنی بر نبودِ پولِ کافی، قوی‌ترین هیجان ما را برمی‌انگیزد: ترس.

زمانی که دربارهٔ تربیت فرزندان‌مان یا مراقبت از آن‌ها اختلاف‌نظر داریم، نااُمید می‌شویم؛

زنانی که نیاز به حامی مالی ندارند، اغلب کمتر تصمیم به ازدواج می‌گیرند.

کاهش ازدواج در ۳۰ سال گذشته را می‌توان به محدودشدن شکاف درآمد بین زنان و مردان نسبت داد.

مَگی آلدرسون از انگلیس پاسخ داد: «در سال ۱۹۷۳ هنگامی که سیزده‌ساله بودم، کتاب حرم‌سرای زنان (پُرفروش‌ترین کتاب طرفدار حقوق زنان) را خواندم. این کتاب مرا به این فکر انداخت که ممکن است روزی مجبور باشم برای خرید یک لباس از مردی درخواست پول کنم. در آن لحظه با خودم عهد بستم که همیشه مقداری پول برای خودم داشته باشم که در آن با هیچ‌کس شریک نباشم».

کودکان موجودات شگفت‌انگیزی هستند؛ اما زندگی مشترک را بی‌نهایت پیچیده‌تر می‌سازند.

تشکیل خانواده پُرزحمت‌ترین، پُرهزینه‌ترین و دشوارترین کار دنیا است و برخلاف بسیاری از مسئولیت‌های خانوادگی، به‌مرور زمان حتی دشوارتر می‌شود.

زمانی که با شادمانی خبر تولد نوزادشان را به آشنایان خود می‌دهند به این فکر نمی‌کنند که این تازه اول دردسر آن‌ها است.

بر اساس یک کتاب راهنمای جدید، استفاده از عبارت «آفرین» نیز توصیه نمی‌شود.