بریده‌هایی از کتاب فاتح قدس

با شنیدن صدای اذان قطع می‌کرد و می‌گفت وقت نماز می‌گذرد. در زمان نماز، مهم‌ترین صحبت‌ها، دیگر برای ایشان ارزشی نداشت، حتی اگر افراد از ایشان خواهش می‌کردند که چند دقیقه صبر کند، شهید می‌گفت امکان ندارد، همیشه بی‌قرار نماز بود، همیشه اندکی مانده به وقت اذان چهره‌اش تغییر می‌کرد و نورانی و خندان می‌شد، اساساً چهره‌اش در وقت نماز دیدنی‌تر می‌شد.

کسی که از لحاظ جسمانی نشاط داشته باشد در زندگی شخصی هم احساس موفقیت می‌کند

سعی می‌کرد هیچ کجا خود و جایگاهش را عنوان نکند و بروز ندهد.

به شدت اطاعت کننده فرمان مقام معظم رهبری بود.

ایمان دارم در دنیا و عقبی کسی سربلند نمی‌شود مگر مهر علی و آلش (ع) را در دل نه تنها بپروراند، بلکه همانند تو (رضای من) عملش ایمانش باشد که تو را من جز این ندیدم.

این بچه بی‌وضو راه نمی‌رفت و نمازش را اول وقت می‌خواند. شما جوان‌ها بدانید که کار این جوان آن قدر عالی بود که من همیشه تعجب می‌کردم که پسر من نیم ساعت قبل از نماز صبح بیدار می‌شد و در تاریکی، زیارت عاشورا می‌خواند. هیچ وقت زیارت عاشورا را از دستش کنار نمی‌گذاشت. تا به یاد ندارم که ایشان یک نماز جمعه را جا بگذارد تمام نماز جمعه‌هایش را رفته است. خیلی شاد و بشّاش و خوش پوش بود.

شهید بزرگوار حسن شفیع‌زاده اولین نفری بودکه رفتم دنبالش. بعد از عملیات فتح‌المبین از تیپ المهدی (عج) شوش آوردمش پیش خودم و آقای محمد آقایی که از مسئولین توپخانه سپاه بودند، به انضمام شهید ناهیدی. این بچه‌های نخبه باهوش را جمع کردیم و توپخانه سپاه راتشکیل دادیم."

در تاریخ ۱۳۶۳/۱۲/۲۱ اولین موشک ایران به کرکوک شلیک شد. دومین موشک هم در بامداد ۱۳۶۴/۱۲/۲۳ به بانک ۱۸ طبقه رافدین بغداد اصابت کرد و موشک بعدی در باشگاه افسران ارتش عراق در بغداد فرود آمد و حدود ۲۰۰ نفر از فرماندهان عراقی را به هلاکت رساند.

مرحوم شهید مقدم پیشنهاد کرد اول دعای توسل بخوانیم و بعد از دعا به زبان فارسی با خدا صحبت کرد و گفت: "خدایا! ما نمی‌خواهیم مردم عراق را بکشیم. ما می‌خواهیم نظامیان را از بین ببریم که هم ما و هم عراقی‌ها را می‌کشند. خدایا! این موشک را باشگاه افسران بزن." موشک شلیک شد و همه پای رادیو نشستیم. پس از چند دقیقه رادیو بی‌بی‌سی اعلام کرد یک موشک، باشگاه افسران بغداد را منهدم کرده و تعداد زیادی از افراد حاضر در آن کشته شده‌اند. من پیشانی شهید مقدم را بوسیدم و گفتم این به هدف خوردن موشک نتیجه اخلاص و پاکی تو بود."

خیلی رئوف بود. یک داد سر کسی نمی‌زد؛ به اطرافیانش بسیار محبت می‌کرد

به ما می‌گفت هر وقت از خدا چیزی می‌خواهید، از ناحیه نیکی به مادر به آن می‌رسید.

آن‌قدر استعداد داشت که مطالب را در اولین مرتبه می‌گرفت.

اگر نیروهای مسلّح ما درک کردند بنابر نوع تهدید به چه ابزاری برای مقابله نیاز دارند، باید برای تولید آن گام بردارند؛

در میانه جنگ بود که مردم فریاد می‌زدند موشک جواب موشک، حاج حسن احساس مسئولیت کرد و این یگان را با دست خالی راه‌اندازی کرد و با یاری خدا توانست این مجموعه بزرگ را راه‌اندازی کند. هم‌اکنون ایران به عنوان ششمین قدرت موشکی جهان می‌درخشد

ایران به عنوان ششمین قدرت موشکی جهان می‌درخشد.

شهید تهرانی مقدم دست گره‌گشایی داشت و با باز کردن گره از کار مستضعفین، گره‌های راه خود را هم باز می‌کرد.

آرزویش فرستادن انسان ایرانی به فضا بود

پدرم به ما یاد داده بود اگر جایی گیر کردیم از پُست و مقام او سوءاستفاده نکنیم.

هیچ‌کس از او دلخور نشد و هر کس را هم که نمی‌شناخت با خنده به استقبالش می‌رفت.

شاگردانی مثل شفیع‌زاده تربیت کرده بود که هر کدامشان یک حسن مقدم بودند،

در کشورهای پیشرفته از نخبگان علمی حمایت‌های بسیاری می‌کنند و ما نیز اگر از حسن تهرانی‌مقدم بیشتر حمایت می‌کردیم آن حادثه اتفاق نمی‌افتاد و اکنون که این حادثه اتفاق افتاده، ما در این یک سال به اندازه ۱۰ سال عقب افتادیم.

بعد از خودداری نیروهای لیبی از پرتاب موشک، به دلیل اصرار فراوان شهید مقدم برای مهندسی معکوس موشک، او را فراخواندم و به او گفتم اگر به تو موشک بدهم تو چه چیزی به من می‌دهی؟ گفت: "اگر شهید شدم، شفاعت تو را می‌کنم." گفتم باشد، چیز خوبی است و یکی از موشک‌ها را به حسن آقا تحویل دادم.

وقتی سردار عزیز جعفری، فرمانده کل سپاه شد، پُست مهم‌تری برای شهید مقدم در نظر گرفته بود، اما این شهید گفته بود که علاقه دارد در بخش تحقیقات موشکی فعالیت کند. به نوعی هیچ‌گاه اهل پُست و مقام نبود.

ترکیب دو حسن (تهرانی مقدم و شفیع‌زاده) مدیریت قوی، جامع و کاملی را در رأس توپخانه سپاه شکل داده بود. تهرانی مقدم بلندپرواز و ایده‌پرداز بود و شفیع‌زاده مدیری توانا که سازماندهی، کادرسازی و آموزش و هماهنگی یگان‌ها را برعهده داشت.

با دید بلند و آینده‌نگر خود دریافته بود که اگر به موشک و تجهیزات بازدارنده دست پیدا نکنیم، ددمنشی‌های صدام ادامه خواهد یافت و شدت خواهد گرفت.

وقتی که از یکی خطایی می‌دید و احساس می‌کرد که طرف نادم و پشیمان است انگار هیچ خطایی ازش ندیده بود. انگار دیگر همون آدم قبل از اشتباه و خطا بود، چشم می‌پوشید.

می‌گفت: "تو کار رو فقط راه بنداز. شروع کن بقیه‌اش درست می‌شه."

یکی از آفت‌های مدیریتی سکون مدیران است. مدیر وقتی بخواهد مجموعه را آن طور که هست حفظ کند، دیگر جایی برای ایده‌های نو، پیشرفت و تحول باقی نمی‌ماند.

در کارش بسیار ماهر و دلسوز بود، نهایت دقت را داشتند و هیچ وقت کاری را سرسری انجام نمی‌دادند.

وقتی می‌گوییم شهید یعنی شاهد. شاید در روز قیامت کسی مثل شهید تهرانی مقدم را بیاورند و بگویند که او هم در همین دوره زندگی می‌کرد و شاخص خوبی برای زمان شما بود. دیگر بهانه‌ها برای چیست؟