بریده‌هایی از کتاب عمیق و تاریک و خطرناک

سیسی گفت: «دریاچه عمیق و تاریک و سرد بود،

یک لحظه احساس ترسناکی آمد سراغم، احساس اینکه یک نفر دیگر هم توی کلبه است، کسی که دیده نمی‌شود، اما تماشایمان می‌کند و منتظر است.

اینکه از روی بدجنسی حرفی بزنی و بعد بگویی خودت نبوده‌ای، چیزی از دردش کم نمی‌کند.

وقتی موهایش نرم و صاف شد، انگشتانش را فرو برد لایشان. بعد لبخند کوتاهی زد و گفت: «ثابت کن ازم متنفر نیستی. بذار امشب توی تختت بخوابم.

«روح یه دختریه که خیلی ناراحت و تنهاست. دلش می‌خواد بره خونه، ولی توی آبِ خیلی‌خیلی‌خیلی عمیق گیر کرده. خیلی وقته اونجاست، فقط استخون‌هاش مونده. هیچ‌کس نمی‌دونه اون کجاست.» لحن زمزمه‌وار اِما تمام موهای بدنم را سیخ کرد. هیکل کوچکش را کشیدم سمت خودم و بغلش کردم. آقاخرسهٔ پشمالو دماغم را قلقلک داد. بهش گفتم: «خیلی ترسناکه، ولی فقط یه خواب بد بوده. همه از این‌جور خواب‌ها می‌بینن.»

سایه‌ای کوچک و تیره در مرز دنیای واقعی و خیالی.

من دارم تماشاتون می‌کنم، حقیقت رو بگو، وگرنه...

از این رفتارش که فکر می‌کرد همه‌چیزدان است، خسته شده بودم

«ایرادی نداره.» ولی ایراد داشت. اینکه از روی بدجنسی حرفی بزنی و بعد بگویی خودت نبوده‌ای، چیزی از دردش کم نمی‌کند.

«آدم دو بار غرق نمی‌شه.»

«بعضی‌وقت‌ها چیزی خیلی ترسناک نیست.»

بچهٔ همسایه موقع اسکیت‌سواری، مُچ پایش را شکسته. دوستم، جولی، موهایش را فِرِ شش‌ماههٔ وحشتناکی زده و تهدید کرده که سرش را می‌تراشد.

حتی وقتی هم آدم رو نمی‌بینن، شهرت خیلی بهت فشار می‌آره.»