بریده‌هایی از کتاب عمر خیام

از آمدن و رفتن ما سودی کو وز تار وجود عمر ما پودی کو در چنبر چرخ جان چندین پاکان می‌سوزد و خاک می‌شود دودی کو افسوس که بی‌فایده فرسوده شدیم وز داس سپهر سرنگون سوده شدیم دردا و ندامتا که تا چشم زدیم نابوده به کام خویش نابوده شدیم

هر ذره که بر روی زمینی بوده‌است خورشید رخی زهره جبینی بوده‌است گرد از رخ آستین به آزرم فشان کان هم رخ خوب نازینی بوده‌است ابر آمد و زار بر سر سبزه گریست بی باده گلرنگ نمی‌شاید زیست این سبزه که امروز تماشاگه ماست تا سبزه خاک ما تماشاگه کیست

"این چرخ فلک که ما در او حیرانیم فانوس خیال از او مثالی دانیم خورشید چراغ‌دان و عالم فانوس ما چون صوریم کاندر او حیرانیم (گردانیم)"