بریده‌هایی از کتاب دکوپاژهای مرجع

بنا به تعریف آلفرد هیچکاک، تعلیق محصول زمانی است که بیننده از چیز وحشتناکی آگاه است که شخصیت فیلم آن را نمی‌داند. امروزه واژهٔ « تعلیق » به معنای چیزی است که زائیدهٔ پیش‌بینی یک تنش باشد، اما تعلیقی که هیچکاک استاد آن بود و بسیار به آن می‌بالید، هنوز هم ابزاری مهم برای فیلم‌سازان است.

وقتی شما با یک لنز تله فیلم‌برداری می‌کنید، فاصلهٔ عمقی اجسام کم‌تر به نظر می‌رسد.

حین بسته شدن پنجره‌ای، دوربین به سمت آن حرکت می‌کند. سپس بازیگر از قاب بیرون می‌رود و چراغ را خاموش می‌کند. هر وقت دوربینی رو به جلو تراولینگ کند، ما حس می‌کنیم به‌زودی چیزی جدید خواهیم دید، بنابراین در این نما وقتی که بازیگر از دید خارج می‌شود و ما را با پنجره‌ای تاریک تنها می‌گذارد،‌ تصور ما به هم می‌ریزد و حسی غافلگیرانه از یک پایان‌بندی خلق می‌شود. اگر پنجره از قبل بسته می‌بود یا چراغ خاموش، اثرِ نما به همین اندازه قدرتمند نمی‌شد.