بریده‌هایی از کتاب یک روز سگ و گربه ای

برای دیوا، شگفت‌انگیزترین نقطهٔ زمین، حیاط خودش بود که تویش بنشیند و به داستان‌های فلی گوش کند. این‌طوری، خورشید موهای بدنش را گرم می‌کرد و داستان‌های فلی دنیای خیالش را.

روبه‌رویش یک برج آهنی خیلی بزرگ می‌دید. برج کاملاً با چیزی که دیوا تصور کرده بود فرق می‌کرد، اما درست به همان چیزی شباهت داشت که فلی تعریف کرده بود؛ بزرگ، قوی، باوقار و درعین‌حال ظریف. برج بسیار زیبایی بود. دیوا در برابرش هم احساس کوچکی می‌کرد و هم احساس بزرگی! برج آن‌قدر فوق‌العاده بود که مردم را وادار می‌کرد بایستند و تماشایش کنند. برجی با آن عظمت همهٔ مردم دنیا را وادار می‌کند برای دیدنش به آن‌جا بیایند؛ مردم بسیار بسیار بسیار زیادی از کل دنیا.