بریده‌هایی از کتاب لاک وود و شرکا؛ جلد اول

دیگه غصهٔ گذشته رو نخور! گذشته مال روح‌هاست. همهٔ ما کارهایی کرده‌یم که ازشون پشیمونیم. اون چیزی که مهمه آینده‌ست؛ مگه نه

آن‌قدر در موقعیت‌های بحرانی، گزینه‌های غلطی را انتخاب کرده بودم که حالا نتوانم کاملاً به احساسم اعتماد کنم.

بله، روز مُرده بود و شب فرا رسیده بود و مهمانان عمارت به جُنب‌وجوش افتاده بودند، اما لاک‌وود و شُرکا آماده بودند. ما با هم کار می‌کردیم و نمی‌ترسیدیم.

غصهٔ گذشته رو نخور! گذشته مال روح‌هاست. همهٔ ما کارهایی کرده‌یم که ازشون پشیمونیم.

لاک‌وود فریاد زد: «تو دختری، مگه شما حساس‌تر نیستین؟» «ما به احساس‌ها و تفاوت‌های جزئی توی رفتارهای انسانی حساس‌تریم. حتماً به راهروهای مخفی توی دیوارها حساس نیستیم.»