بریده‌هایی از کتاب دکتر بازی

از مدرسه بی‌فایده‌تر هیچ مکان نیست بیهوده‌تر از مدرسه جایی به جهان نیست

ای مدرسه ویران شوی، ای درس بمیری! تا بی‌خودی از نسل جوان وقت نگیری

در رونق بازار به دانش چه نیازی؟ تا بانک و پاساژ هست، چرا مدرسه‌سازی؟ این شهر پر از بانک و پاساژ است، چه عالی بازار پر از جمعیت و مدرسه خالی

از مدرسه بی‌فایده‌تر هیچ مکان نیست بیهوده‌تر از مدرسه جایی به جهان نیست

محتسب مستي به ره ديد و گريبانش گشود مست گفت: ‌اي محتسب! اين پاچۀ شلوار نيست گفت: امشب زهرماري از كجا آورده‌اي؟ گفت: پيدا كردن اين چيزها دشوار نيست گفت: مي‌داني كه مستي عيب دارد هر زمان؟ گفت: اما عيب آن اندازۀ سيگار نيست

چیست جادوی رنگ و نیرنگت؟ آه اینترنت! آه اینترنت!

عده‌ای گفتند تنها ما فقط پاکیم، ما بعدها معلوم شد کی تا کجا آلوده است

به جای ربنای خط قرمز صدای دلنشین افتخاری به آوازی حزین شعری بخواند زند یک چهچهِ زرد قناری دهد مژده که بعد از چند لحظه به پایان می‌رسد چشم انتظاری چه افطاری! که صاحب‌منصبان را کند مشغول خود یک شیفت کاری چه افطاری! کجایی ای گرسنه که از دیدارش آه از دل برآری؟ از این‌سو برۀ بریان و میگو از آن‌سو جوجه و مرغ سوخاری فسنجان و هلیم و قورمه‌سبزی خورشت اردک و قیمه نثاری کباب غاز و ترشی‌جات اعلا

ادعای گُندۀ یک عده هم این گونه بود: هرکه هر جا هست، یا با ماست، یا آلوده است «هر کسی با ماست پاک است» آه از این ادعا هر کسی «بی‌ماست» بود از ابتدا آلوده است هرکسی با ماست، کارش ماست‌مالی می‌شود کار دارد سال‌ها با ماست تا آلوده است «پرسشی دارم ز دانشمند مجلس بازپرس» واقعاً این روزها آیا هوا آلوده است؟

بر اساس گزارش رسمی، علم و آزادی و رفاه اینجاست غیر ما، در تمام کشورها از فساد و گرسنگی غوغاست

گفتن شعر طنز و چاپیدن بهترین شغل‌های کشور ماست

در قدیم این‌قدر وضع شیخ‌ها عالی نبود «شیخ صنعان خرقه رهن‌خانۀ خمّار داشت»

نه خبرچین و خبرساز و خبرخر داشتیم نه کسی از صبح تا شب کار با اخبار داشت آن زمان حتی لباس ورزشی پوشیده بود توی گود زورخانه پهلوان شلوار داشت در قدیم این‌قدر وضع شیخ‌ها عالی نبود «شیخ صنعان خرقه رهن‌خانۀ خمّار داشت»

در گذشته آدمی از صبح تا شب کار داشت هر که سالم بود از بیکار ماندن عار داشت مردمانی کاری و فعال بودند آن زمان در گذشته جامعه کی این همه بیکار داشت؟

بر اساس گزارش رسمی هیچ‌کس، هیچ‌وقت، هیچ نگفت نه صدای گلوله‌ای برخاست، نه کسی روی خاک در خون خفت بر اساس گزارش رسمی عده‌ای ناگهان یهو مُردند عده‌ای نیز ناگهان خود را بی‌خودی پشت میله‌ها بردند

کردار اگر کم شده، گفتار که خوب است اوضاع سخنرانی و آمار که خوب است غم نیست اگر رونق بازار هنر نیست از بی‌هنران رونق بازار که خوب است خلاقیت و بدعت اگر مُرد، بمیرد تقلید و کپی‌کاری و تکرار که خوب است آن روز که از خنده و شادی خبری نیست، لبخند یخ مجری اخبار که خوب است اخبار سراسر همه شادی و نشاط است خوب است خبرها همه انگار که خوب است

من نگویم، شاعران فرموده‌اند رخش و رستم هر دو دکتر بوده‌اند گرچه باشد قصه‌ها پشت سرش دکتری دارند ملا و خرش شاعران از رودکی تا عنصری بی‌گمان دارند هر یک دکتری شعله‌های عشق چون گُر می‌گرفت آتشی در خیل دکتر می‌گرفت عشق با دکتر نظامی قصه‌گو عشق با دکتر سنایی رازجو عارف شوریده دکتر مولوی نام پایان‌نامۀ او مثنوی حافظ و سعدی و خواجو دکترند سروقدان لب جو دکترند

گفت: امشب زهرماري از كجا آورده‌اي؟ گفت: پيدا كردن اين چيزها دشوار نيست

کرم کن اعتبار و آبرویی چه غم گر نیست کارت اعتباری؟ عنایات تو باشد، گو نباشد پس‌انداز ریالی و دلاری

بر اساس گزارش رسمی روزنامه زیاد و آزاد است شاید آزادی زیادی هست چندتا روزنامه مازاد است

عارف شوریده دکتر مولوی نام پایان‌نامۀ او مثنوی

عارف شوریده دکتر مولوی نام پایان‌نامۀ او مثنوی

در رونق بازار به دانش چه نیازی؟ تا بانک و پاساژ هست، چرا مدرسه‌سازی؟

کیفی که در آن دفتر و خودکار و کتاب است، آویخته از هر که شود، بار عذاب است

طنز اغلب قصه‌گوی عالم وارونه‌هاست

بر اساس گزارش رسمی دشمنان بی‌شعور و نادان‌اند «بیست و سی» را چرا نمی‌بینند؟ «ایرنا» را چرا نمی‌خوانند؟ تا ببینند کارها خوب است، تا بخوانند وضع مطلوب است ملت آزاد و راضی و خندان، دولت از هر لحاظ محبوب است بر اساس گزارش رسمی هیچ‌کس، هیچ‌وقت، هیچ نگفت نه صدای گلوله‌ای برخاست، نه کسی روی خاک در خون خفت

بر اساس گزارش رسمی، مُرد بیکاری و، تورم مُرد چند موجود زنده را اما موشک ما به آسمان‌ها برد

آن روز که شد مدرسه کم، بانک فراوان شد نسل جوان راهی بازار و خیابان آزاد شد از محبس تعلیم و تعلم از نمره و کنکور و گرفتاری دیپلم در کوچه و بازار پس از یک دو سه هفته کیفش شده انبار دلار و چک و سفته

تو که با دیگران رفتار کردی چرا با ما فقط گفتار کردی؟ همان گفتار را هم، چون که دیدی خرت از پل گذشت، انکار کردی به ما گفتی که: من این کاره هستم به خلوت رفتی و آن کار کردی بله، دیوار حاشا که بلند است چه کاری پشت آن دیوار کردی؟

«از در درآمدی و من از خود به‌در شدم» در رفت راز دربه‌دری از دهان دوست