بریده‌هایی از کتاب خدا وجود دارد

همیشه یک تغییر اساسی، از تغییر در جزئیات شروع می‌‌شود.

اگر بخواهیم از بنیادی‌ترین قوانین فیزیک صحبت کنیم، این مسئله محاسبه شده است که اگر اندازۀ فقط یکی از ذرات بنیادین مثل سرعت نور یا حجم الکترون، حتی به کمترین مقدار متفاوت می‌‌بود، در آن صورت هیچ سیاره‌‌ای که قادر بر اجازۀ تکامل حیات انسانی در خود باشد اساساً شکل نمی‌‌گرفت. این نظم شگفت‌انگیز، دانشمندان این حوزه را به دو دسته تقسیم کرده است. برخی معتقدند این نظم دلیلی بر تدبیر الهی است و عده‌‌ای نیز بر این باورند که جهان ما تنها یکی از چند جهان متنوع است که با گذشت زمان زمینه‌‌های مناسب حیات را پیدا کرده است. اما تقریباً امروزه هیچ دانشمند مهمی ادعا نمی‌‌کند که این نظم تصادفی است.

ملحدان، روشنفکران و خداباوران، همه در این امر که خود را در بسیاری از موارد ناتوان می‌‌بینند مشترک هستند

ـ چه کسی جهان را آفریده است؟ ـ چه کسی قوانین طبیعت را این‌گونه وضع کرده است؟ ـ آیا هستی از نیستی حاصل شده است؟ «نظم موجود در جهان به خودی خود نشان‌دهندۀ هیچ تلاشی برای شناساندن یک ناظم نیست، مگر اینکه زمانی دلایل قوی‌‌تری در جای دیگری یافت شود». این سخنی است که فلو در خدا وفلسفه اظهار داشته است. او با اینکه پیش از این منتقد بسیار جدی برهان نظم بوده است، اعتراف می‌کند از همان زمان عقیده داشت که اگر برهان نظم به طور صحیح بازسازی شود، برهان موفقی برای اثبات وجود خدا خواهد بود. او به وجود خدا باور پیدا کرد، و این یعنی امروز دلایل قوی که از آن سخن می‌‌گفت یافت شده‌‌اند. فلو پیشرفت‌‌های حاصل شده در دو حوزۀ علمی را دلیل باور جدید خویش می‌‌داند. مسئلۀ اول، ریشۀ قوانین طبیعت و نگرش‌‌های دانشمندان معروف معاصر است و مسئلۀ دوم ریشۀ حیات و زایش آن.

آنتونی فلو با مشاهدۀ پیچیدگی و نظم شگفت‌‌انگیز در جهان و به خصوص پدیدۀ DNA، نتیجه گرفت که تنها تبیین قابل ملاحظه برای وجود چنین اموری، وجود هوشی برتر و تدبیری عالی است. اما آیا این پیچیدگی‌‌ها مربوط به امروز است و سال‌های گذشته دانشمندان به اموری خارق‌‌العاده دست نیافته بودند که موجب شگفتی انسان و به تبع آن پذیرش امر الوهی از سوی ایشان شود؟

وقتی با عقل به سراغ جهان بروی، در می‌‌یابی که آن به عقلی برتر اشاره می‌‌کند.

آنتونی فلو پس از حدود شصت سال فعالیت در جهت انکار خدا، در ژانویۀ ۲۰۰۴ میلادی رسماً اعلام کرد که دیگر به وجود خدا باور پیدا کرده است و حیرت همگان را برانگیخت.

خیره ترین حقیقتی که دربارۀ DNA وجود دارد، این است که «وجود اطلاعات کدهای ژنتیکی مسلماً با هیچ یک از موازین مربوط به ماده، انرژی یا قوانین طبیعی قابل توضیح نیست. دکتر ورنر گیت استاد فیزیک و تکنولوژی معتقد است، سیستم کدگذاری نتیجۀ تلاش یک مغز است... چنین امری با تأکید فراوان آشکار می‌‌سازد که ماده به خودی خود قادر به ابداع هیچ کدی نیست و در اینجا خلاقیت ضرورت دارد... هرگز قانونی در طبیعت شناخته نشده است که از آن طریق ماده بتواند به اطلاعات دسترسی پیدا کند و نه هیچ فرایند فیزیکی یا پدیدۀ مادی تشخیص داده شده است که بتواند چنین کند».

ازآن جائی که اشخاصی تحت تأثیر افکار من به گمراهی افتاده اند، بدین وسیله می‌خواهم زیان عظیمی را که ممکن است به آن‌ها زده باشم جبران کنم. آنتونی فلو

آنتونی فلو پس از حدود شصت سال فعالیت در جهت انکار خدا، در ژانویۀ ۲۰۰۴ میلادی رسماً اعلام کرد که دیگر به وجود خدا باور پیدا کرده است و حیرت همگان را برانگیخت. خبر تغییر عقیدۀ وی به سرعت در میان رسانه‌‌ها و مجامع علمی انعکاس یافت. او اعلام کرد که باور جدید خویش را مدیون پژوهش‌‌های علمی چند دهۀ اخیر است. در حقیقت خداباوری فلو ناشی از کشفیات و دستاوردهای علمی است که با یک شیوۀ فلسفی ملاحظه شده‌اند. به همین دلیل او تأکید می‌‌کند که گذر وی از الحاد به خداباوری، در حقیقت یک سفر عقلانی است.

فلو همیشه ملحد نبوده، او در یک خانوادۀ کاملاًمذهبی رشد یافته و در یک مدرسۀ مذهبی تحصیل کرده است. عجیب‌‌تر از همه اینکه وی پسر یک مبلغ مسیحیت است. با این حال، او از ۱۵ سالگی باور به خدا را کنار گذاشت و تا سن ۸۱ سالگی نیز ملحد بود. شاید یکی از دلایل اینکه همیشه در فعالیت‌‌های فلو، نشانی از یک دغدغۀ دینی دیده می‌‌شود، پرورش یافتن وی در خانواده‌‌ای مذهبی است. ذهن او در حدود شصت سال فعالیت فلسفی، بیشتر به بررسی احتمال وجود یا عدم وجود یک حقیقت برتر مشغول بوده است.

همیشه یک تغییر اساسی، از تغییر در جزئیات شروع می‌‌شود.

وجود یک هدف والا و شوق دستیابی به حقیقت در قلب یک فیلسوف، شجاعتی در وجود او می‌‌آفریند که دشواری بیان جملۀ «اشتباه کرده‌ام» را برای وی سهل و آسان می‌‌سازد

آیا ملحدان متعصب، زمانی که در پاسخ به مسئله‌‌ای در می‌‌مانند، به دنبال پاسخ قانع‌کننده هستند؟ گویا آن‌ها هیچ دلیلی را قانع‌کننده نمی‌‌دانند

فلو در پاسخ به این پرسش که چگونه هستی از نیستی حاصل شده است، به نظریۀ انفجار بزرگ استناد می‌کند. در نظر او نظریۀ انفجار بزرگ نشان می‌‌دهد که جهان آغازی داشته است. وقتی به این نقطه برسیم که بدانیم جهان آغازی داشته است، همچنین به این نتیجه خواهیم رسید که این آغاز از ارادۀ یک فاعل ناشی شده است. فلو همچنین در تأیید حرف خویش به کشفیات جدیدی اشاره می‌کند که ثابت کرده‌اند جهان ایستا و بی‌‌جان نیست، بلکه پویا و متحول است. به عبارتی او معتقد است، ما در مورد اینکه جهان از کجا آغاز شده است و چگونه و توسط چه کسی خلق شده است چیزی نمی‌‌دانیم. اما می‌‌دانیم که چیزی باید چرخ این جهان را به حرکت در آورده باشد.

معمولاً درد و رنج‌‌ها (شرها) انسان را در مورد علت خود به فکر فرو می‌‌برند، اما نیکبختی‌‌ها نه، چرا که انسان معمولاً نیکبختی‌‌ها را حق خود می‌‌داند و آنگاه که دچار مشقّت می‌‌شود، خواهان دلیل است. درست همین‌جاست که شاید فرد خداباور بپرسد: «چگونه خدایی که رحیم و رحمان می‌‌خوانیمش، اکنون به رنج بردن انسان راضی شده است؟ » این پرسشی است که فلو در پانزده‌سالگی پاسخی برای آن نیافت

خیره ترین حقیقتی که دربارۀ DNA وجود دارد، این است که «وجود اطلاعات کدهای ژنتیکی مسلماً با هیچ یک از موازین مربوط به ماده، انرژی یا قوانین طبیعی قابل توضیح نیست. دکتر ورنر گیت استاد فیزیک و تکنولوژی معتقد است، سیستم کدگذاری نتیجۀ تلاش یک مغز است... چنین امری با تأکید فراوان آشکار می‌‌سازد که ماده به خودی خود قادر به ابداع هیچ کدی نیست و در اینجا خلاقیت ضرورت دارد... هرگز قانونی در طبیعت شناخته نشده است که از آن طریق ماده بتواند به اطلاعات دسترسی پیدا کند و نه هیچ فرایند فیزیکی یا پدیدۀ مادی تشخیص داده شده است که بتواند چنین کند».

سوئین برن نیز با قاطعیت در رد نظریۀ چند‌‌جهانی می‌‌گوید: «این احمقانه است که برای تبیین ابعاد یک جهان، میلیاردها جهان را پیش فرض بگیریم، در حالی که با فرض وجود خدا، این موضوع تبیین‌پذیر است».

به هر تقدیر، جهان در آغاز قرن ۲۱ شاهد پیشرفت‌‌های شگفت‌‌آوری در حوزۀ علوم طبیعی بود، پیشرفت‌‌هایی که برهان نظم را قوت بخشید و متفکرانی چون فلو را ناچار به اذعان به وجود خدا کرد، گرچه بسیاری نیز بی‌تفاوت از کنار این دلایل و شواهد می‌گذرند، اما روشن است که روی سخن حقیقت همیشه با آن‌هایی است که اندیشۀ رسیدن به یک هدف والا را در سر می‌‌پرورانند، وگرنه برای آن‌ها که غرق پیرامون مادی خویش گشته‌‌ و چشمانشان را به روی نشانه‌‌ها بسته‌‌اند، رسیدن به حقیقت مسئله نیست.

روی آبراهام وارگیس، همکار فلو در نگارش کتاب خدا هست، در پاسخ به داوکینز می‌‌گوید، اینکه داوکینز از راسل به عنوان فیلسوفی بزرگ یاد می‌‌کند و آنگاه فلو را در مقابل او قرار می‌‌دهد، گستاخی کودکانه‌‌ای است. گویا داوکینز نمی‌‌تواند درک کند که تغییر عقیده بر پایۀ شواهد، ربطی به سن و میزان شهرت ندارد. او به جای توجه به استدلال فلو، به سن او اشاره می‌‌کند؛ به وضوح این یک مغالطه است.