بریده‌هایی از کتاب پاییز بهاریست که عاشق شده است

تلخ است که لبریز حقایق شده است زرد است که با درد موافق شده است عاشق نشدی وگرنه می‌فهمیدی پاییز بهاریست که عاشق شده است

نجار‌، فقط وظیفه‌اش ساختن است گهواره و تابوت چه فرقی دارند؟

تقدیم به نگرانی‌های مادرم و خستگی‌های پدرم

دنیا قبرستان بزرگی‌ست که ما دنبال مزار خود در آن می‌گردیم

جاری‌ست همیشه اشک در چشمانت ای ابر! تو را چه لوس بار آوردند

اینجا فوران زندگی... آنجا مرگ مانده‌ست در انتظار انسان‌ها، مرگ «یک روز به دیدار شما می‌آیم» این نامه برای زنده‌ها       امضا: مرگ

تلخ است که لبریز حقایق شده است زرد است که با درد موافق شده است عاشق نشدی وگرنه می‌فهمیدی پاییز بهاریست که عاشق شده است

صبحی گره از زمانه وا خواهد شد راز شب تار برملا خواهد شد در راه، عزیزی‌ست که با آمدنش هر قطب‌نما‌، قبله‌‌نما خواهد شد

غمگین نشد از این‌که به او تاخته‌اند یا این‌که به جانش تبر انداخته‌اند وقتی جگر انار خون شد، که شنید از شاخه‌ی او چوب فلک ساخته‌اند

بی‌تاب، نشسته تا تماشای شما یک شاخه‌ی گل گذاشته جای شما این مسئله را چگونه حل باید کرد؟ مردی به توان عشق منهای شما...

نذر حضرت زینب (س) ای کاش فراغتی فراهم می‌شد از وسعت درد‌های تو کم می‌شد این بارِ مصیبتی که بر شانه‌ی توست، ایوب اگر داشت، قدش خم می‌شد

غمگین نشد از این‌که به او تاخته‌اند یا این‌که به جانش تبر انداخته‌اند وقتی جگر انار خون شد، که شنید از شاخه‌ی او چوب فلک ساخته‌اند

بی عشق‌، به دور خودمان می‌گردیم بی‌خود شب و روز در جهان می‌گردیم دنیا قبرستان بزرگی‌ست که ما دنبال مزار خود در آن می‌گردیم

عاشق نشدی وگرنه می‌فهمیدی پاییز بهاریست که عاشق شده است

در راه، عزیزی‌ست که با آمدنش هر قطب‌نما‌، قبله‌‌نما خواهد شد

تلخ است که لبریز حقایق شده است زرد است که با درد موافق شده است عاشق نشدی وگرنه می‌فهمیدی پاییز بهاریست که عاشق شده است

صبحی گره از زمانه وا خواهد شد راز شب تار برملا خواهد شد در راه، عزیزی‌ست که با آمدنش هر قطب‌نما‌، قبله‌‌نما خواهد شد

دنیا قبرستان بزرگی‌ست که ما دنبال مزار خود در آن می‌گردیم

دل‌ها ای کاش سرد و سنگین نشوند جان‌ها چون ابرهای چرکین نشوند کاش آدمیان که از بهشت آمده‌اند در گوشه‌ی کارخانه ماشین نشوند

هی فاصله خواستی میان من و او

نوزادی در کاخ به دنیا آمد نوزادی در کوخ از این دنیا رفت

صبحی گره از زمانه وا خواهد شد راز شب تار برملا خواهد شد در راه، عزیزی‌ست که با آمدنش هر قطب‌نما‌، قبله‌‌نما خواهد شد

برگرد پرنده! دل به پرواز نبند اینجا دل یک قفس برایت تنگ است

سنگم بزنی به جای دیگر نروم آبم ندهی تشنه از ‌این در نروم والله اگر قفل قفس باز شود از بام تو گامی آن‌طرف‌تر نروم

مردی به توان عشق منهای شما...

من کوهم و ماجرای عشقم کهن است شاگرد دبستانی من کوهکن است من سنگدلم یا تو؟ ببین ای دریا! این رود که پیوسته به تو، اشک من است

پاییز بهاریست که عاشق شده است

با بال و پرت نگو که ماندن ننگ است فریاد نزن که آسمان خوشرنگ است برگرد پرنده! دل به پرواز نبند اینجا دل یک قفس برایت تنگ است

تلخ است که لبریز حقایق شده است زرد است که با درد موافق شده است عاشق نشدی وگرنه می‌فهمیدی پاییز بهاریست که عاشق شده است

غمگین نشد از این‌که به او تاخته‌اند یا این‌که به جانش تبر انداخته‌اند وقتی جگر انار خون شد، که شنید از شاخه‌ی او چوب فلک ساخته‌اند